یک پژوهش جدید حاکی از آن است که سالمندان در مناطق فقیرنشین در طول نخستین قرنطینه  کووید دو برابر همسایگان ثروتمندترشان احساس تنهایی کرده‌اند.  

پژوهشگران دانشگاه «یونیورسیتی کالج لندن» (یو سی ال) و دانشگاه منچستر نتیجه‌گیری کرده‌اند که یک سوم سالمندان در ۲۰ درصد از نواحی انگلستان (بخشی از بریتانیا) در جریان نخستین قرنطینه ویروس کرونا در سال گذشته احساس انزوا کرده بوده‌اند. 

این دوبرابر آمار مشابه در مناطقی مرفه‌نشین است که در آن در جریان قرنطینه تنها ۱۶ درصد سالمندان احساس تنهایی کرده بوده‌اند.

این پژوهش به داده‌های ۴۷۰۹ زن و مرد بالای ۵۰ سال استناد می‌کند که پیش از نخستین موج همه‌گیری و در جریان دو قرنطینه نخست درسال ۲۰۲۰ بخشی از «مطالعات طول عمر در انگلستان» بودند.

این تحقیقات افزون بر ارزیابی سطح انزوای اجتماعی توسط خود داوطلبان، شاخص‌های بی‌طرفانه‌تری از جمله میزان تماس فرد با دوستان و افراد خانواده را نیز مد نظر قرار داده است.

پیش از شروع همه‌گیری، حدود یک پنجم (۱۹ درصد) شرکت کنندگان در این پژوهش به سطوح قابل توجه انزوای اجتماعی اشاره داشتند. این رقم در طول نخستین و دومین قرنطینه سال گذشته به گونه چشمگیری افزایش یافت.

در ارتباط با شاخص انزوای اجتماعی که بر پایه موارد دیدارهای سالمندان با دوستان و اقوام بود، این پژوهش برآورد کرده که ۹ درصد شرکت کنندگان در این تحقیقات سخت منزوی بوده‌اند.   

جالب اینجاست که علاوه برکمی کمتر از نیمی از کسانی که احساس تنهایی می‌کردند، تعداد افرادی که حقیقتا در طول همه‌گیری از حلقه اجتماعی‌شان جدا شدند، کاهش یافت. 

این پژوهش همچنین نشان می‌دهد که زنان و بیماران در طول همه‌گیری بیشتر آماج احساس تنهایی و انزوا بوده‌اند.

پژوهشگران خاطرنشان می‌کنند که افزایش تماس‌های ویدئویی و دیگر ارتباط‌های از راه دور به طور کامل با احساس انزوا مقابله نکرده بوده است.

دکتر جورجیا چاتزی، مولف ارشد این گزارش از دانشگاه منچستر می‌گوید: «همه رده‌های سنی در سال ۲۰۲۰ در مقایسه با سال پیش از آن احساس انزوای اجتماعی بیشتری کردند، اما پیامد آن بر رده سنی میان ۵۰ تا ۵۹ بیشتر بوده است.

«بزرگسالان بالای ۷۰ سال در نیمه دوم سال ۲۰۲۰ بیشتر در معرض انزوای اجتماعی بوده و افراد ۵۰ تا ۵۹ ساله و نیز سالمندان بالای ۸۰ سال در طول همه‌گیری بیش ازسایرین احساس تنهایی کرده بوده‌اند.»

پرفسور استِپتوُ، از بخش علوم رفتاری و بهداشت دانشگاه یو سی ال  می‌گوید: «راهبردهای (مرتبط با) فاصله اجتماعی برای سالمندان که بویژه در مقابل کووید ۱۹ آسیب پذیر بودند بسیار مهم بود.

«اما این احتمالا به معنی آن بوده که برای سالمندان حفظ تماس های اجتماعی بخاطر فقدان دسترسی و استفاده کمتر از فناوری دیجیتال، و به دلیل آن که باید علاوه بر حفظ فاصله اجتماعی خود را در انزوا قرار می داده‌اند، مشکل‌تر بوده است.»