دانشمندان در صخره‌های ماقبل تاریخ بازمانده فسیل‌های اسفنجی‌‌شکلی را کشف کرده‌اند که احتمالا ۸۹۰ میلیون سال پیش در اقیانوس‌ها می‌زیسته‌اند. این کشف می‌تواند نخستین شواهد حیات روی کره زمین را تا ۳۵۰ میلیون سال به عقب ببرد.  

به گفته دانشمندان از جمله الیزابت ترنر از دانشگاه لورنتین کانادا، این کشف -اگر ثابت شود- می‌تواند درک ما از روند دگرگونی زندگی جانوران کره زمین را عوض کند.  

اسفنج‌ها یکی از نخستین جانورانی‌اند که روی کره زمین پدیدار شدند. آن‌ها موجوداتی چند سلولی با ساختار جسمی ساده و متخلخل‌اند و دارای کانال‌هایی‌ هستند که امکان عبور آب از میانشان را فراهم می‌کند. 

هرچند شواهد ژنتیکی از اسفنج‌های امروزی، مثل اسفنج‌هایی که در حمام به‌کار می‌رود، نشان می‌دهد که این موجودات آبزی در اوایل د، نشان می‌دهد که این موجودات آبزی در اوایل دوره زمین‌شناسی «نئوپروتروزوئیک» یعنی حدود یک هزار تا ۵۴۱ میلیون سال پیش پدید آمدند، اما دانشمندان می‌گویند فسیل‌های اسفنج‌شده‌ای از این دوره در دست نیست. 

دکتر ترنر و همکارانش در پژوهش‌های جاری که در نشریه «نیچر» منتشر شده است، نمونه سنگ‌ صخره‌های ۸۹۰ میلیون ساله کربنات کلسیمی در شمال غربی کانادا را که باکتری‌ها شکل داده‌اند، آزمایش کردند.      

حساب کاربری نشریه نیچر در توییتی نوشته است:   

بنا به یک پژوهش که در نیچرمنتشر شده و وجود ساختارهای اسفنجی در صخره‌های باستانی را تشخیص داده است، احتمال داده می‌شود که اسفنج‌ها از ۸۹۰ میلیون‌ سال پیش در اقیانونس‌ها می‌زیسته‌اند. این کشف - اگر تایید شود-می‌تواند نمایانگر قدیمی‌ترین بدن فسیل‌شده یک حیوان در کره زمین باشد. 

دانشمندان در این نمونه‌ها شبکه‌ شاخه‌های تیوب‌‌مانندی از جنس کریستال‌های ماده معدنی کلیست را یافته‌اند و با آن ماده احاطه شده‌اند.  

دانشمندان با آزمایش‌های دقیق‌تر کشف کردند که این ساختارها به اسکلت فیبری داخل اسفنج‌های شاخی - که امروزه به عنوان لیف حمام به فروش می‌رسند -  شباهت دارند.   

پژوهشگران در یک بیانیه اشاره کرده‌اند که این ساختارها همچنین شبیه «ساختارهایی است که پیش‌تر در سنگ‌های کربنات کلسیم ردیابی شدند که گمان می‌شود از پوسیدگی بدن اسفنج‌های شاخی ایجاد شده‌اند.»

دانشمندان با استناد به این تحلیل معتقدند که این فسیل اخیرا کشف شده می‌تواند باقیمانده اسفنج‌های شاخی باشد که ۹۰ میلیون سال پیش و زمانی زندگی می‌کرده‌اند که سطح اکسیژن زمین تا جایی که زندگی در آن ممکن شود، افزایش یافت.    

دانشمندان معتقدند که اگر این کشفیات تایید شوند، پژوهش فوق می‌تواند زمان آغاز حیات مستقل از بالا رفتن سطح اکسیژن را عقب ببرد و نشان دهد که جانوران اولیه از عصر یخبندان شدید میان ۶۳۵ تا ۷۲۰ میلیون سال پیش جان سالم به در برده‌اند.