محمد اشرف غنی، رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، روز یکشنبه ۲۴ مرداد، ساعتی از ظهر نگذشته، آن هنگام که فریادهای «آمد آمد» و شلیک تیرهای هوایی از گوشه‌ و کنار کابل به گوش می‌رسید، بی آنکه هموطنانش را در جریان بگذارد، پا به فرار گذاشت و غیرمستقیم دولت را به طالبان تسلیم کرد.

رسانه‌های خارجی نوشته‌اند که رئیس‌جمهور غنی با چهار خودرو مملو از دلار و یک هلیکوپتر از افغانستان فرار کرده است. چند منبع مطلع هم به رسانه‌ها گفته‌اند که آقای غنی به عمان گریخته و در تلاش است خود را به آمریکا یا کانادا برساند.

فرار اشرف غنی و سپردن دولت به طالبان بدون مشورت با شهروندان افغانستان با انتقاد تند مردم این کشور (شهروندان عادی و سیاستمداران) روبه‌رو شده است. آنان بر این باورند که غنی با این فرار نشان داده که به افغانستان و مردم این کشور هیچ علاقه‌‌ای نداشته است و همواره در این اندیشه بوده که چگونه می‌تواند پول جمع کند و مردم را فریب بدهد.

صادق صبور، فعال مدنی، در این باره می‌گوید: «حیف ملت بیچاره و دربه‌در ما که چنین افراد فاسد، بی‌دین و بی‌ریشه‌ای بر سرنوشتشان حاکم می‌شوند و بعدا همه‌چیز را برای منافع شخصی و خانوادگی خود فدا می‌کنند. غنی با فرارش ثابت کرد که انسانی جنگ‌طلب و تفرفه‌افکن بود و نباید چنین رها شود. باید همه‌چیز را از او پرسید و دوباره پس گرفت.»

نورالله، آگاه سیاسی هم می‌گوید: «غنی فرار کرد و با این کار تمام دستاوردهای ۲۰ ساله ملت را به ویژه نظام و ارتش را نابود کرد. غنی خیانت ملی مرتکب شده است. هر روز بد که به سر مردم ما بیاید، او مسئول است و اگر بمیرد هم تاریخ باید خیانت‌های او را فاش کند.»

صوفیه صمیم می‌گوید: «انسان‌های بی‌ریشه جز خیانت، دزدی، تفرقه‌افکنی و فرار در زمان سختی‌ها هیچ برنامه دیگر ندارد. افغانستان از ۲۰ سال پیش از صفر آغاز کرد و توانست چیزهای به دست بیاورد اما متاسفانه همه‌چیز را یک روزه از دست دادیم و حالا با یک سرنوشت ناروشن روبه‌روییم که آینده را هیچ‌کسی نمی‌داند.»

صدیقه نوابی، معلم مدرسه‌ای در کابل می‌گوید: «باورم نمی‌شود کسانی‌ که از ماندن و مخالفت با فرار سخن می‌گفتند و مسئول جان و مال و ناموس مردم بودند، فرار کرده‌اند. تنها خدا می‌داند که آینده افغانستان و مردم ما به کجا می‌رود و با چه سرنوشتی روبه‌رو خواهیم شد. غنی، آینده تاریک را برای ما گذاشت و خود رفت.»

انتقادهای تند شهروندان افغانستان از فرار آقای غنی و واگذاری نظام به طالبان از این رو است که او در سخنرانی‌های خود در روزهای پایانی حکومتش بارها از شهروندان کشور گفته بود که افغانستان خانه‌ آنان است و آن‌ها نباید خانه خود را ترک کنند، بلکه باید مبارزه کنند تا دشمنانشان (طالبان) را شکست دهند. آقای غنی بارها مردم را به ماندن در افغانستان و دفاع از کشور تشویق کرده و روزی در میان شهروندان افغان در کابل گفته بود: «انسان‌ها هم روزهای خوش و هم روزهای بد را از سر می‌گذرانند اما من رئیس‌جمهور روزهای بد افغانستانم و به آن افتخار می‌کنم. افغانستان خانه و در نهایت گور من است.»

گفتنی است حمدالله محب، مشاور غنی، مارشال دوستم، رهبر حزب جنبش ملی، عطا محمد نور، رئیس حزب جمعیت اسلامی افغانستان نیز همگی به مردم این کشور وعده داده بودند که افغانستان را به هیچ وجه ترک نمی‌کنند و تا آخرین قطره خون از خاک و مردم خود دفاع می‌کنند و هیچ‌کس نباید از آینده و آمدن طالبان نگران باشد اما حالا هیچ‌یک در افغانستان حضور ندارند. به جز استان پنجشیر، طالبان تمام استان‌های این کشور را گرفته و در حالی اجرای برنامه‌های امارت اسلامی‌ است.

با فرار مسئولان و بزرگان سیاسی افغانستان و حضور پررنگ طالبان در شهرها، شهروندان افغانستان از آینده خود نگران‌اند و امیدوارند جامعه جهانی آنان را در این روزهای سیاه و تاریک تنها نگذارد.

حالا طالبان در افغانستان کاملا قدرت را در دست دارند و زمزمه‌هایی به گوش می‌رسد که در حال ساخت نظام آینده به خواست خودند، اما گفته می‌شود که جامعه جهانی در تلاش است تا طالبان و سیاستمداران افغان به ویژه جبهه شمال را پای یک میز بنشاند تا هرچه زوتر برای ایجاد یک حکومت همه‌شمول که نمایندگان همه اقوام افغانستان در آن حضور داشته باشند، به توافق برسند اما فعلا هیچ چراغ سبزی برای آینده افغانستان به چشم نمی‌خورد، افغان‌ها  سردرگم‌اند و وحشت همه‌جا را گرفته است.