دانشمندان بر مبنای یک پژوهش، «مغزهای آزمایشگاهی» کوچکی را کشت داده‌اند که «چشم‌های» حساس به نور ایجاد کرده است. تیمی از محققان برای ایجاد ارگانوییدها (اندام‌واره) از سلول‌های بنیادی «همه‌توان» القا شده انسانی استفاده کردند. اندام‌واره‌ها ساختارهای بافت چندسلولی سه بعدی‌اند که [خصوصیات] اندام مربوطه را تقلید می‌کنند و [از این رو] در آزمایشگاه‌ها از آن‌ها برای اهداف تحقیقاتی استفاده می‌شود.

در سی‌امین روز تحقیق دانشمندان، اندام‌واره‌های مغز تلاش کردند که حباب‌های بینایی (vesicle optic) را گرد هم بیاورند. حباب‌های بینایی، بیرون‌زدگی‌های رشد یافته مغزند که چشم‌ها از آن‌ها شروع به رشد می‌کنند. به گفته محققان، این حباب‌های بینایی در مدت ۶۰ روز تا تبدیل شدن به ساختارهای قابل رویت رشد می‌کنند. دانشمندان می‌گویند که یافته‌های آن‌ها به دانش موجود در زمینه ترکیب‌بندی مغز-چشم در مدت رشد جنین رویان خواهد افزود و به درک بهتر اختلالات شبکیه کمک خواهد کرد.

جی گوپالاکریشنن از دانشگاه بیمارستان دوسلدورف و نویسنده سرپرست این پژوهش، می‌گوید: «کار ما بر توانایی اندام‌واره‌های مغز تاکید می‌کند که ساختارهای حسگر ابتدایی  حساس به نور را ایجاد می‌کنند و به انواع سلول‌هایی شبیه می‌شوند که در بدن وجود دارند.»

وی می‌افزاید: «این اندام‌واره‌ها می‌توانند به مطالعه در زمینه برهمکنش‌های مغز-چشم در دوره رشد جنین رویان کمک کنند و به مدل‌سازی اختلالات مادرزادی شبکیه و تولید انواع سلول‌های شبکیه مختص هر بیمار یاری برساند تا بتوان [با کمک آن] آزمایش‌های دارویی انفرادی و درمان‌های پیوندی انجام داد.»

اگرچه اندام‌واره‌ها می‌توانند انواع مختلفی از سلول‌های شبکیه و سلول‌های عصبی را تولید کنند اما محققان پیش‌بینی می‌کنند که بقای آن‌ها فراتر از ۶۰ روز «نامعلوم و نامشخص» است.