طالبان پس از رسیدن به قدرت در افغانستان در نخستین اقدام خود دانش‌آموزان دختر را از رفتن به مدرسه منع کردند، اما بعدتر وزارت معارف طالبان با انتشار اطلاعیه‌ای به دختران دانش‌آموز افغان گفت که می‌توانند از کلاس اول تا کلاس ششم به مدرسه بروند و به درس‌هایشان ادامه بدهند اما نه بالاتر از کلاس ششم. طالبان در این اطلاعیه هیچ محدودیتی برای پسران دانش‌آموزش افغان وضع نکرده است.
این دستور طالبان برای دختران افغان که نمی‌توانند تا کلاس دوازده به مدرسه بروند و درس بخوانند با واکنش‌های تندی از طرف دانش‌آموزان دختر و شماری از زنان فعال مدنی افغان مواجه شده است. آنان می‌گویند این تصمیم طالبان خلاف شریعت اسلامی و قانونی الهی است. طالبان باید در تصمیمی که گرفته است تجدید نظر کنند و اجازه دهند که دختران هم مانند پسران به مدرسه بروند و تحصیل کنند.
طالبان اکنون هشدار داده که هیچ کسی و تحت هیچ عنوانی نمی‌تواند به خیابان‌ها بریزد و شعار دهد. این در حالی است که دانش‌آموزان معترض علیه این دستور طالبان از طریق صفحات مجازی کمپین اعتراضی خود را راه‌اندازی کردند تا صدایشان به گوش رهبران طالب و جهان برسد و بتوانند مانند دختران سایر کشورهای دنیا به ویژه دولت‌های اسلامی به درس و تحصیلشان ادامه دهند.
یکی از این دانش‌آموزان دختر برای طالبان نوشته است: «خاک پاکم را گرفتی، درس و مشقم را نگیر.»
دانش‌آموز معترض دیگری نوشت: «ما به چه جرمی از ادامه تحصیل باز داشته می‌شویم و چرا؟»
شماری از دانش‌آموزان پسر نیز در حمایت از اعتراض دختران دانش‌آموز صدایشان را بلند کردند و پیام‌های زیادی به طالبان نوشتند.
یکی از دانش‌آموز پسر نوشت: «من بدون خواهرم به مدرسه نمی‌روم. من از خواهرم حمایت می‌کنیم. ما همه برابریم.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
دانش‌آموز دیگری می‌گوید: «ما به مدرسه نمی‌رویم تا خواهران ما مدرسه نروند.»
در همین حال شماری از زنان و مردان فعال مدنی و سیاسی افغان نیز از طالبان به شدت انتقاد کردند و حمایت خود را از اعتراض دختران دانش‌آموز اعلام کردند. آنان تاکید دارند که دختران باید مانند پسران به مدرسه بروند و در اجتماع فعالیت داشته باشند و نباید دست آنان از درس و خواندن کوتاه شود.
قدسیه یکی از بانوان افغان نوشته است: «طالبانی که از توپ و تفنگ نمی‌ترسد اما از دختران کوچک قلم به دست و زنان باسواد می‌ترسد و اجازه نمی‌دهد که دختران به درس و تعلیمشان مانند پسران ادامه بدهند.»
بانو قادری استاد دانشگاه نیز نوشته است: «برای حمایت از دخترانتان و اعتراض به این شیوه جاهلیت، پسرانتان را هم به مدرسه نفرستید. بالاخره باید یک روزی برای همدیگر شانه شویم که حالا این روز رسیده است. باید درس بدون دختران را تحریم کنیم.»
بانو موسوی، خانم دیگر افغان با تاکید اینکه رفتن پسران را به مدرسه نیز تحریم کنید، گفت: «اگر زنگ مدرسه بدون حضور دختران نواخته شود و شما با بدرقه کردن پسرانتان به مدرسه بروید عملا تبعیضی را که صورت گرفته قبول می‌کنید. بدانید هیچ درسی بزرگ‌تر از آزادی و برابری نیست.»
بانوی دیگر افغان دور نگه داشتن دختران را از درس و تعلیم به معنی زنده به گور کردن آنان دانست و نوشت: «دور نگه داشتن دختران از آموزش همان زنده به گور کردن دختران است.»
جعفر مهدوی، نماینده پیشین مجلس نمایندگان این کشور نیز در حمایت صدای دختران دانش‌آموز نوشت: «بدون شک زنان نیمی از پیکر جامعه‌اند. جامعه زمانی می‌تواند به فردای آباد، آزاد، مستقل و انکشاف یافته برسد که نسل‌های آینده‌اش از علم، دانش و آگاهی برخوردار باشند و چنین نسلی بدون مادران تحصیلکرده و آگاه به وجود نمی‌آید.»
میرویس بلخی، وزیر پیشین معارف این کشور نیز بر رفتن دختران به مدرسه و آموزش آنان تاکید دارد و می‌گوید: «پیامبر اسلام خود فرموده که آموختن علم بر تمام مردان و زنان مسلمان واجب است. اکنون کسانی که دختران را از رفتن به مدرسه و آموزش منع می‌کنند [کارشان] مخالفت با سخن پیامبر اسلام است.»
ضیاالحق امرخیل، استاندار پیشین افغانستان نیز از طالبان خواست که زمینه آموزش و پرورش را باید برای پسران و دختران به طور برابر فراهم کند تا افغانستان آینده درخشان داشته باشد.
گفتنی‌ست که اعتراض‌های افغان‌ها به ویژه دانش‌آموزان دختر در برابر تصمیم طالبان با گذشت هر روز گسترده‌تر می‌شود و همه تاکید دارند که دختران نیز مانند پسران باید به درس و تحصیلشان ادامه بدهند و نباید یک قشر بزرگ از جامعه از حق اساسی و اسلامی‌شان که خداوند برای آنان اعطا کرده است محروم شوند اما دیده می‌شود که طالبان تاکنون هیچ واکنشی از خود نشان نداده است و بر تصمیمی که گرفته پافشاری کرده و در حال عملی کردن آن است.
گفتنی است که این گروه (طالبان) پس از رسیدن به قدرت زنان افغان را که در ادارات دولتی و غیردولتی این کشور کار و فعالیت می‌کردند نیز خانه‌نیشین کرده و گفته است که زنان نمی‌توانند در ادارات دولتی کار کنند و باید در خانه بمانند و به خانواده‌هایشان رسیدگی کنند، هرچند این زنان اعتراض کردند و به خیابان‌ها آمدند اما بازهم نتیجه مثبتی در پی نداشت.
