دولت کلمبیا به دلیل نگرانی از تاثیر اسب‌‌های آبی (hippo) بر حیات وحش و مردم محلی، دستور به عقیم‌سازی ده‌ها رأس از این حیوان را داده است که زمانی در مالکیت پابلو اسکوبار، قاچاقچی معروف کلمبیایی، بودند.

تصور می‌شود که این گله اسب آبی که به «اسب آبی کوکائینی» معروف است و شمار آن‌ها از ۳۵ رأس در سال ۲۰۱۲ به ۸۰ رأس در سال جاری رسیده است، بزرگ‌ترین از نوع خود در خارج از آفریقا باشد.

اما محققان نگران بودند که این گله که با یک اسب آبی نر و سه اسب آبی ماده‌ای آغاز شد که اسکوبار آن‌ها را  در دهه ۱۹۸۰ از باغ وحشی در ایالات متحده قاچاق کرده بود، در صورت ادامه عادات جفت‌گیری بی‌پروایشان، در ۲۰ سال آینده به ۱۵۰۰ رأس برسد.

با این حال، این میراث نامنتظره بنیانگذار کارتل قاچاق مواد مخدر مدلین، عامل اصلی گردشگری در مزرعه سابق او، یاسیندا ناپولیس بوده است، و تلاش پیشین برای کشتار آن‌ها پس از کشته شدن تنها یک حیوان، با اعتراض مردم محلی متوقف شد.

اما یک سازمان محلی زیست‌محیطی اینک با کمک داروهایی از واشنگتن، شروع به عقیم‌سازی این جانوران کرده است.

گروه دولتی کورناره گفت که تا کنون ۲۴ حیوان را با استفاده از داروی گوناکان که یک دارویی برای پیشگیری از بارداری است و وزارت کشاورزی ایالات متحده آن را تولید کرده است، عقیم کرده است. این وزارتخانه ۵۵ دوز این دارو را برای کمک به این تلاش اهدا کرده است.

به گفته کورناره، یازده اسب آبی پیش‌تر «به روش سنتی» عقیم شده بودند.

اسکوبار، جنایتکار بدنام و مسئول آدم‌ربایی و کشتار در مقیاس وسیع که زمانی تصور می‌شد یکی از ثروتمندترین مردان جهان باشد، نژادهای مختلفی از حیوانات عجیب را مانند فلامینگوها، زرافه‌ها، گورخرها و کانگوروها، برای زندگی در مزرعه خود خریداری کرده بود.

پس از مرگ او در تیراندازی ۱۹۹۳، همه آن حیوانات به باغ وحش فروخته شدند، جز اسب‌های آبی که وزن آن‌ها می‌تواند تا ۴.۵ تن برسد و به دلیل جثه عظیم و تهاجمی بودن‌شان، در حوضچه‌ای در مزرعه اسکوبار رها شدند تا فرزندان وحشی آن‌ها تالاب‌های مگدالنا را هم گرفتند.

به گفته دانشمندان‌، با توجه به ادرار و مدفوع سمی آن‌ حیوانات که باعث رشد جلبک‌ها می‌شود‌، این گونه جاوری مهاجم اکوسیستم محلی را خراب کرده است، یکی از آبراه‌های اصلی کلمبیا را آلوده کرده است، و در غیاب جانوران شکارچی دیگری که جمعیت آن‌ها را مهار کند، بر گونه‌های دیگر تسلط یافته‌ است.

دیوید ایچوری لوپز، مسئول کورناره، پیش‌تر به نشریه وایس گفته بود: «مشکل واقعی اسب آبی تولید مثل خارج از کنترل آن است. از آنجا که این حیوان گونه‌ای است که برای خود قلمرو درست می‌کند، وجودش خطرات زیادی برای جمعیت متکی بر صید ماهی و سایر افرادی که در این منطقه زندگی می‌کنند، به همراه دارد.»

در نتیجه، دانشمندان در مقاله‌ای علمی که در ژانویه منتشر شد، استدلال کردند که باید آن‌ها را عقیم کرد. ناتالی کاستلبلانکو مارتینز، نویسنده اصلی آن مقاله از دانشگاه کوئینتانارو، قبلاً گفته بود که معتقد است اسب آبی «یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های گونه‌های مهاجم در جهان» است. این بوم‌شناس خواستار عقیم‌سازی ۳۰ اسب آبی در سال شده بود.

اما جدا از چالش‌های لجستیکی این کار به علت آن که بیضه‌های اسب آبی نر در داخل بدن آن قرار دارد، این حیوانات حمایت مردم محلی را نیز به دست آورده‌اند، زیرا جذابیت گردشگری آن‌ها برای برخی از ساکنانی که سفرهای گردش‌ صحرایی یا «سافاری» ترتیب می‌دهند و سوغاتی‌های مربوط به اسب آبی می‌فروشند، وسیله امرار معاش فراهم می‌کند.

گرچه محققان در مقاله‌ خود (منتشره در مجله بایولوجیکال کانزرویشن) خواستار کنترل فوری جمعیت اسب آبی هستند، اما اذعان دارند که «وقتی این گونه، فارغ از تاثیرات زیست‌محیطی یا اجتماعی آن، برای جامعه محلی دارای ارزش پرجذبه شده است، پیشنهاد یک روش عملی می‌تواند بحث‌برانگیز باشد.»