هرگاه دولت‌‌ها در لبنان و عراق تلاش می‌کنند تا مطابق اراده مردم، نهادهای دولتی را فعال سازند و برای برون‌رفت از مشکلات موجود، راه‌حلی جست‌وجو کنند، رهبران گروه‌های شبه‌نظامی در هر دو کشور پا پیش می‌گذارند و چنان طرح‌هایی را برای حل مشکلات می‌پیچند و پیشکش می‌کنند که از هر نگاه، شبیه همدیگرند.  

در لبنان، حزب‌الله به رهبری حسن نصرالله با ابزارهای سیاسی و نظامی سعی می‌کند نهاد قضایی را فلج کند و جلو تحقیقات درباره انفجار بندرگاه بیروت را بگیرد؛ همان انفجار فاجعه‌آمیزی که در انبار نیترات آمونیوم رخ داد و بیروت را به لرزه درآورد، خانه‌های مسکونی را منهدم کرد و هزاران انسان را به خاک و خون کشید.

آخرین نمایش عریان این گروه شبه‌نظامی در این راستا راهپیمایی مسلحانه نظامی بود که هدف ظاهریش اعتراض در برابر کاخ دادگاه علیه قاضی شجاع طارق بیطار بود که مسئولیت تحقیق در مورد پرونده این انفجار را بر عهده دارد، اما این راهپیمایی به‌‌صورت عمدی و حساب‌شده به برخورد تحریک‌آمیزی مبدل شد که نگرانی و هراس ساکنان منطقه مسیحی‌نشین عین‌الرمانه و روستاهای پیرامون آن را برانگیخت و به درگیری مسلحانه خطرناکی منتهی شد که تو گویی تمرینی است برای یک جنگ داخلی در مقیاسی کوچک.

به همین ترتیب، در عراق پس از اینکه گروهای سیاسی‌ـنظامی وابسته به جمهوری اسلامی ایران در یک شکست دردناک انتخاباتی، ده‌ها کرسی را در مجلس این کشور از دست دادند، همه شبه‌نظامیان از دارودسته هادی العامری گرفته تا «کتائب حزب‌الله عراق»، گروه «النجباء»، گروه «العصائب» و دیگران یکصدا اعلام کردند که نتایج انتخابات را نمی‌پذیرند.

در حالی‌ که برنده پیشتاز انتخابات جریان مقتدی صدر است که یک جناح شیعیِ عراقی است و رهبری آن را یک روحانی که عمامه بر سر می‌گذارد و برخاسته از خانواده‌ای مذهبی است، بر عهده دارد. هواداران «حشد الشعبی» نیز به‌دلیل خشم و افسردگی در پی شکست در انتخابات، در منطقه سبز بغداد گرد هم آمدند و به آنچه تقلب انتخاباتی نامیدند، دست به اعتراض زدند.

سازمان سیاسی «ائتلاف فتح» که نمایندگی سیاسی شبه‌نظامیان حشد الشعبی است و متحد سرسخت ایران شمرده می‌شود، در مجلس پیشین ۴۸ کرسی داشت و دومین نیروی سیاسی در مجلس عراق به حساب می‌‌آمد اما در انتخابات ۱۰ اکتبر، طبق نتایج اولیه و بر اساس گزارش خبرگزاری فرانسه، تنها ۱۵ کرسی به دست آورده است.

هواداران حشد الشعبی در آن گردهمایی شعار می‌دادند که «هر که تعیین‌شده آمریکا است، سرنوشتی شبیه سرنوشت دولت سرنگون‌شده افغانستان خواهد داشت»، «نه، نه به آمریکا»، «نه، نه به اسرائیل»، «نه، نه به تقلب».

اما به‌رغم این شعارهای پرطنطنه، ماهیت حقیقی این گروه‌ها بر همگان آشکار است؛ آن‌ها مصداق همان ضرب‌المثل معروف‌اند «به هر رنگی که خواهی جامه می‌پوش، من از طرز خرامت می‌شناسم.» 

حشد الشعبی عراق، حوثی‌های یمن و حزب‌الله لبنان همه شبیه هم‌اند؛ هر که با آن‌ها مخالف باشد، برچسب آمریکایی و اسرائیلی بودن بر او می‌زنند و همین شعارهای تکراری را طوطی‌وار تکرار می‌کنند، کلمات مبهمی شبیه کلماتی که در مراسم دینی توتم‌پرست‌ها تکرار می‌شود.

اما درس بسیار مهم و سرنوشت‌سازی که می‌توان از این سناریوهای مکرر و مشابه در عراق و لبنان گرفت این است که تنها راه نجات از شر شبه‌نظامیان وابسته به جمهوری اسلامی، تقویت دولت‌ها است؛ به همان میزان که دولت و نهادهای دولتی نیرومند می‌شوند، به همان اندازه این گروه‌های شبه‌نظامی به ضعف و ناتوانی می‌روند. آری! خورشید دولت، خفاشان شبه‌نظامی را می‌سوزاند.

برگرفته از شرق الاوسط