نشست گلاسگو به نتیجه رسید. تقریبا تمام کشورهای جهان (۲۰۰ کشور)‌ به توافقی در زمینه تغییرهای اقلیمی رسیدند که می‌کوشد یک هدف مهم در زمینه گرمایش جهانی را حفظ کند، اما منتقدان می‌گویند تغییری که در آخرین لحظه در این توافق انجام شده است، باعث می‌شود بخشی از تصمیم مهمی که در باره زغال‌سنگ در آن وجود داشت از میان برود.

چند کشور ازجمله کشورهای جزیره‌ای کوچک گفتند که از تغییری که به اصرار هند در این توافق آمده است، ناراضی‌اند. طبق این تغییر، کشورها اکنون باید تولید انرژی با زغال‌سنگ را «کاهش» دهند و نه این‌که آن را متوقفک کنند.» زغال‌سنگ بزرگ‌ترین عامل تولید گازهای گلخانه‌ای است.

کشورهای متعددی در دو روز آخر نشست گلاسگو شکایت کرده بودند که توافقی که به‌دست می‌آید، کافی نیست. آن‌‌ها می‌گویند هرگونه توافق بهتر از هیچ‌چیز است و می‌تواند به‌تدریج باعث بهترشدن اوضاع شود. روز آخر شاهد سه ساعت بحث داغ بود و هند و ایران نسبت به متن توافق، نقد اساسی داشتند.

مذاکره‌کنندگان سوئیس و مکزیک می‌گویند تغییر جمله‌بندی توافق در مورد زغال‌سنگ خیلی دیر انجام شده و ازاین‌رو برخلاف قوانین است، اما برن و مکزیکو پذیرفتند که چاره‌ای به‌جز پذیرش این سازش ندارند.

طبق متن نهایی، این‌که درنهایت روزی استفاده از زغال‌سنگ برای تولید برق و پرداخت یارانه برای سوخت‌های فسیلی به‌کلی خاتمه یابد،  پیش‌بینی شده است.

سیمونتا سوماروگا، وزیر محیط زیست سوئیس گفت: با توجه به این تغییر در زمینه زغال‌سنگ، رسیدن به هدف جهانی محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد (نسبت به زمان پیش از انقلاب صنعتی) دشوارتر خواهد شد. جهان در حال حاضر حدود ۱.۱ درجه گرم‌تر از ۲۰۰ سال پیش است.

کارشناسان زیست‌محیطی می‌گویند فشاری که هند در لحظه آخر وارد کرد، بهت‌آور است؛ به خصوص به‌این‌علت که به‌صورت علنی صورت گرفت و نه مطابق معمول پشت درهای بسته.

معاهده اقلیمی گلاسگو این‌قدر پاداش‌های مالی دارد که کشورهای فقیرتر به آن تن دهند. در ضمن یکی از مشکل‌های دیرین در زمینه بازرگانی کربن نیز در آن حل شده است.

مدافعان توافق احتمالا حفظ هدف ۱.۵ درجه را از مهم‌ترین ویژگی‌های آن خواهند دانست.