محمد رئیسزاده، رئیس سازمان نظام پزشکی ایران، از افزایش تمایل پزشکان برای مهاجرت به کشورهای دیگر خبر داد و گفت: «به دلیل استقبال نکردن پزشکان از ادامه تحصیل در رشتههای تخصصی و فوقتخصصی، ممکن است در سالهای آینده با بحران کمبود متخصص مواجه و ناچار شویم بیماران را برای ادامه درمان به کشورهای دیگر بفرستیم.»
رئیسزاده دلیل افزایش مهاجرت پزشکان را نبود شرایط مناسب ادامه کار در ایران دانست و افزود: «پزشکان به دلیل غیرواقعی بودن تعرفهها و سختیهای گذراندن طرح و استقبال نکردن از ادامه تحصیل و گرفتن تخصص، خروج از کشور را گزینه مناسبی میدانند.»
به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان، رئیس سازمان نظام پزشکی کشور با تاکید بر اینکه شرایط اقتصادی برای کار کردن یک پزشک عمومی بههیچعنوان مهیا نیست، گفت: «دلیل این امر، معیوب بودن سیستم ارجاع و غیرواقعی بودن تعرفهها است و بیشتر پزشکان عمومی توان تهیه یک مطب برای فعالیت در آن را ندارند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
رئیسزاده با اشاره به اینکه حتی مهاجرت یک پزشک به خارج از کشور هم سنگین است، گفت که مهاجرت پزشکان قبل از همهگیری کرونا نیز وجود داشته است و هنوز هم ادامه دارد. او با بیان اینکه روح و جسم جامعه پزشکی در ۲۰ ماه همهگیری کرونا خسته و آزرده شده و مسائل و مشکلات معیشتی نیز بار اضافهای بر دوش آنان گذاشته است، با انتقاد از مسئولان گفت که در این شرایط، مطرح کردن برخی مسائل حاشیهای مثل تشکیل نظام طب سنتی و ایرانی درست نبود.
پیش از او نیز محمدرضا ظفرقندی، رئیس سابق سازمان نظام پزشکی، اعلام کرده بود که در یک سال منتهی به تابستان ۱۴۰۰، سه هزار پزشک برای دریافت «گوداستندینگ» اقدام کردهاند. ظفرقندی به روزنامه شرق گفته بود: «وقتی فارغالتحصیلان و بهخصوص جوانان این جامعه میبینند در جای دیگر ارزش بیشتری برایشان قائل میشوند، به آنجا مهاجرت میکنند.» علی تاجرنیا، معاون او در همین سازمان، نیز خبر داده بود که در مدت ۱۰ ماه پس از شروع همهگیری کرونا، سه هزار پزشک به خارج از ایران مهاجرت کردند.
آماری که سازمان نظام پزشکی، ارائه میدهد، فقط آن دسته از پزشکان را شامل میشود که برای دریافت رضایتنامه کاری به این سازمان مراجعه میکنند؛ در حالی که پزشکان زیادی هم بدون دریافت مجوز از سازمان نظام پزشکی، ایران را ترک میکنند.
در دوران همهگیری کرونا، کادر درمان در ایران فشار مضاعفی را متحمل شد؛ استرس ناشی از بیماری، ابتلا و مرگ همکاران، نبود امنیت شغلی، دستمزدهای پایین، کشیکهای طولانی و نبود مدیریت کارامد برای کنترل بیماری بسیاری از پزشکان را با چالش مواجه کرد. خودکشی سریالی کادر درمان و مهاجرت پزشکان و پرستاران از ایران نتیجه همین فشارها بودند.