تصویربرداری که از ستارگان عکاسی می‌کند، با به‌کارگیری ۱۵۰ هزار عکس از خورشید، این کره سوزان و شعله‌ور گازی، تصویری شگفت‌انگیز و با جزئیات دقیق از آن ثبت کرده است.

اندرو مک‌کارتی صدهاهزار عکس «فوق‌العاده با شکوه را [به گفته خودش] با استفاده از یک تلسکوپ اصلاح‌شده» لایه‌لایه بر روی هم قرار داده  است. وضوح تصویر کامل ۳۰۰ مگاپیکسل است، یعنی ۳۰ مرتبه بیشتر از وضوح تصویر اغلب عکس‌هایی که با گوشی‌های هوشمند تلفن همراه معمولی گرفته می‌شود.

این عکس با وجود آن‌که با چنین وضوح زیادی تهیه شده است، باز هم کاملا دقیق نیست. لکه‌های تاریک روی خورشید، نواحی به‌شدت فعالی هستند، و با این که به رنگ سفید روشن‌اند، اما در واقع خود فرایند عکاسی، رنگ‌ها را تبدیل می‌کند و باعث می‌شود که سیاه به نظر برسند.

مک‌کارتی برای ثبت این تصاویر از یک تلسکوپ اصلاح شده با دو فیلتر استفاده کرده است، هم برای اطمینان از این که تلسکوپ داغ نمی‌شود، و هم برای این که در زمان مشاهده خورشید، از خودش در برابر خطر نابینایی حفاظت کند.

خورشید، جرمی آسمانی با منبع انرژی عظیم با ابعاد ۳۳۰ هزار برابر زمین، با آزاد کردن پی‌درپی امواج پلاسما، طوفان‌های ژئومغناطیسی کوچکی ایجاد می‌کند که به سیاره ما برخورد می‌کند.

این طوفان‌ها در نواحی شمالی سیاره ما شفق قطبی ایجاد می‌کنند، اما بالقوه برخی پیامدهای زیان‌آور نیز دارند، از جمله: در بدترین حالت، یک ابرطوفان ژئومغناطیسی می‌تواند جهان را در «فاجعه آخرالزمانی اینترنتی» فرو ببرد.

علت آن است که خطوط طولانی فیبر نوری و کابل‌های زیردریایی که زیرساخت اینترنت را تشکیل می‌دهند، در برابر جریان‌های تولید شده این ابرطوفان‌ها در سطح پوسته زمین آسیب‌پذیرند.

فناوری دنیای امروزی در دوران نسبتا غیرفعال خورشید پیشرفت کرده است. اما چرخه خورشیدی کنونی این ظرفیت را دارد که یکی از قدرتمندترین چرخه‌های خورشیدی تاریخ باشد. طوفان‌های خورشیدی کنونی به‌قدری قدرتمندند و به‌قدری سریع حرکت می‌کنند که در واقع طوفان‌های خورشیدی ضعیف‌تری را که پیش از این آمده‌اند، «می‌بلعند».

خورشید گرچه پیوسته مشتعل است، ممکن است در واقع منبع آب بر روی زمین بوده باشد. 

فیل بلاند، استاد دانشگاه کورتین، ماه گذشته گفت: «یک نظریه موجود، این است که در مراحل نهایی شکل‌گیری زمین، آب برروی سیارک‌های نوع سی (C) به اینجا آورده شده است. با این حال، آزمایش‌های پیشین اثر انگشت ایزوتوپی این سیارک‌ها نشان می‌دهد که به‌طور متوسط با آب یافت‌شده روی زمین تطابق ندارند. این به معنای آن است که دست‌کم یک منبع دیگر وجود داشته که در نظر گرفته نشده است.»