باستان‌شناسان در چین یک فناوری سنگی‌ را یافته‌اند که پیش‌تر گمان می‌رفت نئاندرتال‌ها در اروپا از آن استفاده می‌کرده‌اند؛ کشفی که درک ما را از تکامل انسان در شرق آسیا به چالش می‌کشد.

روش کوئینا برای ساخت ابزارهای سنگی پیش‌تر در اروپا پیدا شد، اما هرگز در شرق آسیا مشاهده نشده بود.

دوران میان‌سنگی، دوره‌ای مهم در تکامل انسان بین ۳۰۰ هزار تا ۳۰ هزار سال پیش، معمولا دوره‌ای پویا و همراه با پیشرفت در اروپا و آفریقا تلقی می‌شود، اما در شرق آسیا در میان جمعیت‌های نیاکان اولیه انسان که آنجا زندگی می‌کردند، دوره‌ای ایستا بدون پیشرفت چشمگیر تلقی می‌شود.

دوران میان‌سنگی همچنین با خاستگاه و تکامل گونه انسان امروزی، هوموساپینس، در آفریقا و نیز با رشد گروه‌های انسانی باستانی مانند نئاندرتال‌ها و انسان‌تباران دنیسووا مرتبط است.

با این حال اکنون دانشمندان فناوری کوئینا را در یک محوطه باستان‌شناسی در جنوب غربی چین یافته‌اند که بین ۵۰ هزار تا ۶۰ هزار سال قدمت دارد؛ کشفی که این فرضیه را به چالش می‌کشد.

بن مارویک، نویسنده همکار این مقاله از دانشگاه واشینگتن، گفت: «این یک تغییر بزرگ در شیوه‌ تفکر ما درباره آن بخش از جهان در آن دوره زمانی است.»

«این واقعا این پرسش را مطرح می‌کند که مردم در این دوره چه کارهای دیگری انجام می‌دادند که ما هنوز پیدا نکرده‌ایم؟»

پژوهشگران یک خراش‌دهنده سنگی کوئینا کشف کردند که ضخیم و نامتقارن است و لبه‌ پهن و تیز با کاربرد عملی دارد که نشانه‌های آشکاری از استفاده و تیز کردن مجدد به‌همراه پسماندهایی از استفاده شدن آن را نشان می‌دهد. دانشمندان گفتند که این ابزارها احتمالا برای خراشیدن و ساییدن استخوان، شاخ گوزن یا چوب استفاده می‌شدند.

باستان‌شناسان از این موضوع حیرت‌زده‌اند که چگونه ابزارهایی که معلوم است نئاندرتال‌ها در اروپا از آن‌ها استفاده می‌کردند، به شرق آسیا رسیدند. آن‌ها مطمئن نیستند آیا این فناوری را مردمی که از غرب آمدند وارد این منطقه کردند یا اینکه به‌طور مستقل و بدون تماس مستقیم بین این گروه‌های [انسانی] توسعه یافت.

دکتر مارویک گفت: «می‌توانیم سعی کنیم ببینیم آیا آن‌ها پیش‌تر کاری مشابه انجام می‌دادند که به نظر برسد کوئینا از دل آن پدید آمد یا نه.»

«در آن صورت ممکن است بگوییم که این توسعه بیشتر محلی به نظر می‌رسد و آن‌ها در نسل‌های پیشین به شکل‌های مختلفی آزمون و خطا می‌کردند و سرانجام آن را کامل کردند.»

از سوی دیگر، اگر ابزارهای چینی در مقایسه با آن‌هایی که در اروپا و آفریقا کشف شدند، بدون هیچ‌گونه آزمون و خطایی ظاهر شده باشند، ممکن است نشان دهد که این فناوری را گروهی دیگر به آن‌ها منتقل کردند.

دکتر مارویک گفت: «این تصور که در شرق آسیا تا مدت طولانی هیچ چیزی تغییر نکرد، همچنان تفکر غالب بین عموم است. آن‌ها احتمال یافتن چیزهایی را که این تصور را به چالش بکشد در نظر نگرفته‌اند. اکنون شاید برخی پژوهشگران علاقه‌مند شده باشند این ایده‌ها را زیر سوال ببرند.»

پژوهشگران می‌گویند کشف بقایای بیشتر از انسان باستانی در این منطقه ممکن است به حل این معما کمک کند.

دکتر مارویک گفت: «هرگز هیچ نئاندرتالی در شرق آسیا پیدا نشد، اما آیا ممکن است نئاندرتالی را پیدا کنیم؟ یا محتمل‌تر، آیا ممکن است انسان‌تبار دنیسووایی را پیدا کنیم که گونه دیگری از نیاکان انسان باشد؟ اگر بتوانیم بقایای انسانی مرتبط با این دوره را پیدا کنیم، ممکن است با چیزی شگفت‌انگیز روبرو شویم‌ــ شاید حتی نیاکان انسانی جدیدی را بیابیم که هنوز آن را نمی‌شناسیم.»