امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، روز یکشنبه، ۱۲ دسامبر، گفت که برای استقلال کالدونیا (یا کالدونی - مستعمره فرانسه در اقیانوس آرام) «یک دوره انتقالی» آغاز خواهد شد. آقای مکرون به دنبال رای منفی اکثریت شهروندان کالدونیا برای استقلال از فرانسه، گفت که ادامه این پیوند «فرانسه را زیباتر می‌کند.»

مکرون در یک پیام از پیش ضبط شده گفت: «یک دوره انتقالی آغاز می‌شود. رها از گزینه دوگانه آری یا نه، ما اکنون باید ضمن به رسمیت شناختن و احترام به حیثیت همگان، یک پروژه مشترک بنا کنیم.»

او افزود: «امشب فرانسه بر اثر تصمیم کالدونیا برای ماندن در قلمرو فرانسه، زیباتر است.»

با شمارش اکثر آرای مردم کالدونیا، ۹۶.۴۹ در صد مخالف استقلال از فرانسه و تنها ۳.۵۱ درصد خواهان جدایی از آن کشور هستند. با این حال، با توجه به این که تنها ۴۳.۹۰ درصد مردم در این رفراندوم شرکت کرده‌اند، مشروعیت روند آن زیر سئوال برده شده است.

مجمع‌الجزایر کالدونیا با دو هزار کیلومتر مربع مساحت و جمعیتی برابر با  ۱۸۵ هزار نفر، در شرق استرالیا واقع است. کالدونیایی‌ها در چارچوب تفاهم  سال ۱۹۸۸ و با هدف کاهش تنش‌ها، در سه رفراندوم استقلال از فرانسه شرکت کرده‌اند. 

ساکنان کالدونیا یک بار در سال ۱۹۸۸ و یک بار دیگر در سال گذشته، نظر جدایی از فرانسه را رد کردند و این آخرین باری بود که از آن‌ها سئوال شد: «می‌خواهید کالدونیا مستقل شود و به حق حاکمیت کامل دست یابد؟»

طرفداران استقلال با اشاره به این که می‌خواسته‌اند این روند به دلیل موارد ابتلا به  کووید  تا ماه سپتامبر به تعویق افتد، رفراندوم را تحریم کردند.

حال نتیجه رفراندوم اخیر می‌تواند به تنش‌های قومی در کالدونیا میان بومیان استقلال‌طلب «کَنَک» و جامعه مرفه سفیدپوست که مخالف آنند، دامن بزند.

جنبش قومی طرفدار استقلال، اصرار دولت به برگزاری رفراندوم در این مقطع زمانی را «اعلام جنگ» توصیف کرد.

یکی از شهروندان کالدونیا به خبرگزاری فرانسه گفت: «این رفراندوم مفهوم چندانی ندارد، زیرا نیمی از جمعیت تصمیم گرفته‌اند رای ندهند.»

آنچه منافع فرانسه را در نتیجه رای مثبت مردم به استقلال تهدید می‌کرد، معادن نیکل کالدونیا بود که ۱۰ درصد نیاز جهان را تامین می‌کند. این فلز در ساخت فولاد زنگ نزن، باتری، و تلفن‌های همراه به کار می‌رود. 

این قلمرو همچنین یکی از مناطق بسیار مهم فرانسه است که بتواند ادعا کند در اقیانوس آرام دارای قدرت است، زیرا کالدونیا به فرانسه در آب‌های اطراف آن امتیاز حضور داده است، و نیز یک پایگاه نظامی برای ارتش این کشور در منطقه محسوب می‌شود.

کارشناسان معتقدند که کالدونیای مستقل، به پکن نزدیک‌تر خواهد شد. چین هم‌اکنون رشته‌های نزدیک اقتصادی و نفوذ سیاسی خود را در دیگر جزایر اقیانوس آرام گسترده است.

باستین وَندِندایک، تحلیلگر روابط بین الملل در فرانسه، می‌گوید: «اگر حایل فرانسه از میان برود، تمام عناصر برای آن که چین خود را برای همیشه در کالدونیا مستقر کند، فراهم خواهد شد.» 

«دیگر ملل منطقه، از جمله فیجی، وانواتو، جزایر سلیمان، و گینه پاپوا هم‌اکنون اقمار چین شده‌اند. تنها چیزی که چین برای تکمیل گردنبند مروارید دور استرالیا لازم دارد، کالدونیا است.»

حال قرار است رفراندوم دیگری در ماه ژوئن سال ۲۰۲۳ برگزار شود که هدف آن تعیین «پروژه»ای است که اهالی کالدونیا برای آینده‌شان درنظر خواهند گرفت. جنبش خواهان استقلال تهدید کرده است که نتیجه رفراندوم روز یکشنبه را نخواهد پذیرفت، و گفته است که به منظور باطل کردن آن به سازمان ملل شکایت خواهد برد. 

برخی از ناظران نگران آنند که این امر به ازسرگیری خشونت‌های دهه ۱۹۸۰ میان استقلال‌طلبان «کنک» و سفیدپوستان فرانسوی مخالف استقلال بینجامد.