نیمی از مردان گمان می‌کنند به اندازه زنان خانه‌داری می‌کنند

تقریبا سه چهارم ( ۷۴درصد) زنان می‌گویند که بی‌توجه به ساعات یا الگوهای کار، آن‌ها هستند که بخش عمده کارهای  خانه و مراقبت از کودکان را انجام می‌دهند.

 بنا به یک نظرخواهی جدید، بین درک زن و مرد از این که چه کسی سهم بیشتری از کار خانه را انجام می‌دهد، تفاوت زیادی وجود دارد.

در این نظرخواهی که میان زوج های دگرباش با فرزند انجام شده است، شرکت‌کنندگان موافق بودند که مرد و زن باید سهمی مساوی در انجام کارهای خانه و مراقبت از کودکان داشته باشند، اما در برابر ۴۰درصد مردها که گفتند انجام کارهای خانه‌شان مساوی تقسیم شده است، تنها ۲۰درصد زن‌ها با این ارزیابی موافق بودند.

با وجود این، یک سوم زنان شرکت کننده در این نظرخواهی گفتند که برعهده گرفتن سهم کارهای خانه و مراقبت از فرزندان، یکی از عواملی است که مهمترین تاثیر را در رضایت وخوشبختی کلی آن‌ها دارد.

 این آمار توسط سایت «نِت مامز» که سایتی خاص والدین است، و پس از مصاحبه با ۲۰۰۰پدر و مادر در مورد تقسیم کارهای خانه، گرفته شده است.

 آن اُلیری، سردبیر سایت «نت مامز» می‌گوید:«داده‌ها شاهد این واقعیت هستند.» به گفته او، «بسیاری از زنان در کاری سهیم هستند که در مواقعی باری غیرقابل تحمل است».

او ضمن اشاره به این که  این مسئله اغلب موجب بروز ناراحتی در بسیاری از گروه‌های تحقیقاتی شرکت است، افزود: «هیچ نکته مورد بحث دیگری چنین موجب برانگیخته شدن احساسات نمی‌شود».

اُلیری گفت، تفاوت درک زن و مرد از کار خانه احتمالا نتیجه «سنت قرن‌ها نقش پدر و مادر است که در آن، مردها عقب نشسته‌اند و بار کار سنگین (خانه و کودکان) را بر دوش زنان گذاشته‌اند».

 او افزود: «بله، این روزها پدرها کار بیشتری انجام می‌دهند، اما به‌روشنی، این تنها بخش کوچکی از کار مورد نیاز است. به همین دلیل، ما هنوز راه درازی در پیش داریم».

 اُلیری تایید کرد که یک راه‌حل فوری برای عدم تساوی جنسیتی در محیط خانه وجود ندارد، اما پژوهش «نت مامز» یک «نخستین گام مهم» است و از کارفرمایان خواست به کارمندان زن و مرد به یک اندازه آزادی مراقبت از کودکان‌شان داده شود.

اُلیری گفت:«ابتکاراتی مثل مرخصی شراکتی برای والدین به گونه‌ای بی‌سابقه چارچوب لازم را برای مراقبت مشترک از کودکان فراهم می‌کند، اما باید اطمینان حاصل کنیم که کارفرما هم در این ابتکار سهیم است و والدین به خاطر غیبت از کار برای مراقبت از کودکان، تنبیه نمی‌شوند».

او افزود: «و ما باید در نبرد برای عدم تساوی دستمزد میان زن و مرد هم که باعث می‌شود بسیاری مردها به اندازه زن‌ها بضاعت گرفتن مرخصی از کار را نداشته باشند، پیروز شویم».

اُلیری همچنین اظهار داشت، پس از آن که پژوهش «نت مامز»  به این نتیجه رسید که اکثریت والدین (۷۷ درصد) حس می‌کنند (موقعیت‌شان) به اندازه کافی در رسانه‌ها منعکس نشده است، انتشار نمونه‌های متفاوت و چشمگیرتری از زندگی‌های خانوادگی، می‌تواند به بهبود این شرایط کمک کند. این امر به ویژه در مورد خانواده‌های غیرسفیدپوست یا خانواده‌هایی صادق است که در آن زن و مرد، مزدوج نیستند. 

 الیری تاکید می‌کند که به‌رغم نیاز برای پیشرفت در این زمینه، پژوهش‌ها نشان می‌دهد که هم مادرها و هم پدرها به مراقبت از کودک به عنوان نقشی می‌نگرند که باید میان زن و مرد تقسیم شود. ۶۷ درصد مردها و ۶۸ درصد زن‌ها اشتراک نظر دارند که مسئولیت والدین نباید بر اساس جنسیت تعیین شود.

اولیری در واکنش گفت: «از این امر باید تجلیل شود. شک دارم که اگر این سئوال را ۲۰ سال پیش مطرح می‌کردیم، به چنین آماری می‌رسیدیم. این نشان می‌دهد که در مجموع، چقدر در جهت تساوی زن و مرد پیشرفت کرده‌ایم».

وی در ادامه افزود: «اما همان‌طور که همه می‌دانیم، بدون دست‌یابی به تساوی در مراقبت از کودک، هرگز به تساوی کامل نخواهیم رسید، و با توجه به این که تعداد مردهایی که معتقدند ما به هدف رسیده‌ایم دو برابر زن‌هاست، هنوز تا رسیدن به نقطه‌ تطبیق ایده‌آل‌های زندگی روزمره  با واقعیت، راه باقی است».

www.independent.co.uk/life-style/men-women