ناسا تلسکوپ فضایی «جیمز وب» را با موفقیت به مدار فرستاد. پرتاب این تلسکوپ فضایی فرصت‌های جدید بی‌سابقه‌ای را برای اخترشناسان فراهم می‌کند. همچنین فرصتی به‌موقع برای تأمل در مورد آنچه نسل‌های قبلی تلسکوپ‌ها به ما نشان داده‌اند است.

«جیمز وب» خواهد کوشید تا ۱۳.۷ میلیارد سال به گذشته بنگرد؛ یعنی تنها ۱۰۰ میلیون سال پس از «مهبانگ»، زمانی که ستارگان اولیه در حال شکل‌گیری بودند. دانشمندان مشتاق‌اند ببینند که کهکشان‌های اولیه تا چه حد شبیه کهکشان راه شیری امروزی ما هستند.

بین پنج تا ده سال طول خواهد کشید تا نتیجه کار جیمز وب را ببینیم. ستاره شناسان به‌ندرت از تلسکوپ خود برای گرفتن عکس استفاده می‌کنند. تصاویر در اخترفیزیک معمولاً توسط فرآیندی از استنتاج و تخیل علمی ایجاد می‌شوند که گاهی در برداشت‌های هنرمند ازآنچه داده‌ها نشان می‌دهند تجسم می‌شوند.

انتخاب تنها تعداد انگشت‌شماری از تصاویر آسان نیست. در اینجا چند نمای کمتر دیده‌شده از فضا را که تلسکوپ‌هایی با بودجه عمومی مانند هابل ثبت کرده‌اند را به‌عنوان نمونه انتخاب کرده‌ایم.

قطب جنوب مشتری

این تصویر گاهی اوقات «بلوز مشتری» هم نامیده می‌شود قطب جنوبی مشتری را نشان می‌دهد که فضاپیمای جونو ناسا از ارتفاع ۵۲۰۰۰ کیلومتری دیده است. اشکال بیضی شکل، طوفان‌هایی هستند که قطر آن‌ها تا ۱۰۰۰ کیلومتر می‌رسد. چندین عکس گرفته‌شده با ابزار JunoCam در سه مدار مجزا با هم ترکیب شدند تا همه مناطق را در نور روز، با رنگ‌های تقویت‌شده نشان دهند.

سحابی عقاب

نگاه دقیق‌تر به سحابی عقاب، نشان می‌دهد که منطقه روشن در واقع پنجره‌ای به مرکز یک پوسته تاریک بزرگ‌تر از غبار است. از طریق این پنجره، یک کارگاه ستاره سازی با نور روشن ظاهر می‌شود که در آن یک خوشه باز کامل از ستاره‌ها در حال تولد را می‌بینیم. سحابی عقاب، با برچسب M۱۶، در فاصله ۶۵۰۰ سال نوری از ما قرار دارد، وسعتی در حدود ۲۰ سال نوری دارد و با دوربین دوچشمی به سمت صورت فلکی مار (Serpens) قابل مشاهده است. این تصویر شامل بیش از ۱۲ ساعت تصویربرداری است و سه رنگ خاص ساطع شده توسط گوگرد (رنگ قرمز)، هیدروژن (زرد) و اکسیژن (آبی) را ترکیب می‌کند.

مرکز کهکشان راه شیری

تصویر مادون‌قرمز مرکب از مرکز کهکشان راه شیری ما. وسعت آن بیش از ۶۰۰ سال نوری است و به دانشمندان کمک می‌کند تا بفهمند چه تعداد ستاره پرجرم در مرکز کهکشان ما در حال شکل‌گیری هستند. داده‌های SOFIA گرفته‌شده در ۲۵ و ۳۷ میکرون که به رنگ آبی و سبز نشان داده‌شده‌اند، با داده‌های رصدخانه فضایی هرشل که با رنگ قرمز (۷۰ میکرون) و تلسکوپ فضایی اسپیتزر، با رنگ سفید (۸ میکرون) نشان داده‌شده‌اند، ترکیب شده‌اند. نمای SOFIA ویژگی‌هایی را نشان می‌دهد که قبلاً هرگز دیده نشده بودند.

 نقب هابل در اعماق فضا

مانند عکاسانی که مجموعه‌ای از بهترین عکس‌هایشان را جمع‌آوری می‌کنند، اخترشناسان یک پرتره بهبودیافته از عمیق‌ترین منظره بشر از جهان را جمع‌آوری کرده‌اند.

این عکس که میدان عمیق فوق‌العاده یا XDF نامیده می‌شود، با ترکیب عکس‌های ۱۰ ساله تلسکوپ فضایی هابل ناسا که از تکه‌ای از آسمان در مرکز میدان فوق‌العاده عمیق هابل اولیه گرفته‌شده است، جمع‌آوری‌شده است. XDF کسری کوچک از قطر زاویه‌ای ماه کامل است.