هاشم داداش‌پور، معاون وزیر علوم، تحقیقات و فناوری جمهوری اسلامی ایران، مدعی شد که دانشجویان دختر تمایل دارند در دانشگاه‌های تک‌جنسیتی تحصیل کنند.

معاون وزیر علوم با طرح این ادعا که تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها با خواست خانواده‌ها و دختران اجرا می‌‎شود، گفت: «تعدادی از خانواده‌های دانشجویان دختر یا خود دانشجویان دختر تمایل دارند در دانشگاه‌های تک‌جنسیتی، تحصیل کنند.» او در ادامه خبر داد که چنین امکانی برای دانشجویان دختر به وجود آمده است. رویکردی بسیار مشابه گروه طالبان که اینک در افغانستان روی کار است و کلاس‌های مختلط را مغایر با شرع می‌داند و تفکیک جنسیتی دانشگاه‌ها را در دست اجرا دارد.

به گفته داداش‌پور، جمعیت دانشجویی ایران سه میلیون و ۲۰۰ هزار نفر است که از این میان، دو میلیون نفر دخترند و ۶۰ درصد دانشجویان را دختران تشکیل می‌دهند.

به گزارش خبرگزاری ایسنا، داداش‌پوردر سخنان خود به سابقه تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌های ایران اشاره کرد و گفت: «از سال ۱۳۸۹ تصمیم بر این شد که هشت دانشگاه تک‌جنسیتی در کشور راه‌اندازی شود و این دانشگاه‌ها در مکان‌های مختلف تاسیس شدند.» البته او در ادامه به ناموفق بودن برخی از دانشگاه‌های تک‌جنسیتی اعتراف کرد.

طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌های ایران از سال ۱۳۸۹ آغاز شد اما پیش از آن نیز اقدام‌هایی در راستای این هدف انجام شده بود.

پس از انقلاب ۱۳۵۷، جمهوری اسلامی ایران ضمن جداسازی دختران و پسران در مدارس، درصدد برآمد این شیوه را در دانشگاه‌ها نیز اجرا کند اما محدودیت‌های آموزش عالی این امکان را فراهم نمی‌کرد؛ بنابراین شورای عالی انقلاب فرهنگی سال ۱۳۶۶ در مصوبه‌ای اعلام کرد که دانشجویان دختر و پسر باید در کلاس‌های دانشگاه در دو ردیف کاملا مجزا بنشینند.

اواخر دهه ۱۳۸۰ و در دوران ریاست‌جمهوری محمود احمدی‌نژاد، جداسازی جنسیتی دانشجویان در دانشگاه‌ها ابعاد جدیدی یافت؛ کامران دانشجو، وزیر وقت علوم، با دفاع همه‌جانبه از تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها و جلوگیری از هرگونه «اختلاط بی‌مورد زن و مرد» گفت: «کلاس‌های دختران و پسران باید حتی‌المقدوراز هم جدا شوند و از آزمایشگاه‌ها، کارگاه‌ها و سالن‌های تشریح جداگانه استفاده کنند.»

جداسازی جنسیتی در دانشگاه‌ها در میان افراد نزدیک به حکومت هم موافقان زیادی داشت؛ یکی از آنان محسن قرائتی بود که به «قاطی کردن» چهار میلیون و ۷۰۰ هزار دختر و پسر در دانشگاه اعتراض کرد و خواستار جداسازی آنان شد. او از دانشگاه الزهرا به‌عنوان نمونه موفق دانشگاه تک‌جنسیتی نام برد.

تفکیک جنسیتی که با هدف اسلامی کردن دانشگاه‌ها در حال اجرا بود، تا آنجا پیش رفت که به حذف دختران از برخی رشته‌های دانشگاهی انجامید و سال ۱۳۹۲ خبر رسید که ۳۶ دانشگاه ایران پذیرش دختران در ۷۷ رشته کارشناسی را حذف کرده‌اند و سهمیه دختران و پسران در برخی رشته‌های دانشگاهی نیز جدا شد.

کامران دانشجو در همان زمان در واکنش به تعیین سهمیه دختران و پسران در برخی رشته‌ها گفت: «این قضیه را برخی خلاف عدالت می‌دانند. این کجایش بی‌عدالتی است؟ آیا این درست است که ۹۵ درصد پرستاران مرد باشند و پنج درصد زن؟ آیا این قضیه که خانم‌ها ۷۰ درصد در دانشگاه‌ها قبول می‌شوند یک افتخار است؟ این کجایش افتخار است؟»

او که بارها از جداسازی دختران و پسران در دانشگاه دفاع کرده بود، در سال ۱۳۹۲ در یک نشست خبری در دانشگاه فردوسی مشهد، مدعی شد که ایده اصلی اجرای تفکیک جنسیتی در دانشگاه از او نبوده است. سخنان دانشجو نشان داد که جداسازی دختران و پسران در دانشگاه‌ها و ایجاد محدودیت برای دانشجویان دختر موضوعی است که در سیاست‌های کلان جمهوری اسلامی ایران ریشه دارد و هدف آن تحکیم پایه‌های نظام سلطه‌گر، مردسالار و ایدئولوژی‌محور است؛ مسئله‌ای که با بررسی عملکرد وزارت علوم در چند ماه اخیر نیز قابل‌اثبات است.

 وزارت علوم در دولت ابراهیم رئیسی از همان ابتدا رویکردی مشابه دولت محمود احمدی‌نژاد اتخاذ کرده است. اخراج برخی استادان و تفکیک جنسیتی که در دوره جدید بیشتر مطرح می‌شود، موضوع‌هایی‌اند که در دولت‌ نهم و دهم نیز سابقه داشتند و حالا به نظر می‌رسد که دولت سیزدهم قصد دارد در ادامه اجرای سیاست‌های کلان حکومت ایران، این مسیر را ادامه دهد.