در این فیلم که فضای سال ۱۹۶۸ را به تصویر می‌کشد، «جودی» برای چند روز اجرا در سالن کنسرت «تاک آف تاون» لندن که بلیت‌های آن تماما به فروش رفته است، وارد این شهر می‌شود، در حالی که دارد با بیماری، ضعف صدا و غیبت خانواده جوانش، که در لس‌آنجلس مانده‌اند، دست و پنجه نرم می‌کند. کنسرت‌های او در لندن برخی از آخرین اجراهای عمومی وی بودند. گارلند در سال ۱۹۶۹ در اثر مصرف بیش از حد داروی «باربیاتورات» درگذشت.
در یک فیلم کوتاه (فیچرت) اختصاصی، همبازی‌های «زلوگر»، از جمله «روفوس سیول» و «جسی باکلی»، در مورد تبدیل شدن این بازیگر به یک نماد صحبت می‌کنند و توضیح می‌دهند که چگونه پس از اجرای ترانه کلاسیک «جایی روی رنگین‌کمان» توسط او در فیلم «جادوگر اوز» اشک در چشمانشان جمع شده بود.
زلوگر، که ترانه‌های «گارلند» را به سبک خود برای این فیلم ضبط کرده، روزانه دو ساعت تمرین می‌کرد تا خودش را به شکل این ستاره سینما دربیاورد. در گریم او از پروتز صورت و لنز چشم و کلاه‌گیس استفاده می‌شد تا بیشتر شبیه جودی باشد. «جسی باکلی»، «فین ویتراک» و «روفوس سیول» نیز در این فیلم بازی کرده‌اند.
زلوگر در مصاحبه با مجله پیپل در ماه می‌گفت: «چیزی که گارلند باید بر آن غلبه می‌کرد این بود که در آن زمان زنان مانند زنان امروزی اختیار زندگی خودشان را نداشتند. این احساس در ذهن من باقی ماند و امیدوارم که این تواند مردم را نیز تکان دهد».
فیلم جودی در ۲ اکتبر ۲۰۱۹ در سینماهای بریتانیا اکران می‌شود.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
© The Independent
