پیش از ظهر روز دوشنبه، هشتم فروردین (۲۸ مارس)، طالبان به دفاتر چهار شبکه رادیویی در ولایت قندهار حمله کردند و شش تن از خبرنگاران و کارمندان آن رسانه‌‌ها را با خود بردند. مرکز خبرنگاران افغانستان، در اطلاعیه‌ای با ابراز نگرانی از بازداشت این شش تن، گفت که ماموران اداره «استخبارات» (اطلاعات) طالبان به دفاتر رادیو‌های «دملت ژغ»، «تبسم»، «زما»، و «سانگه» حمله کردند و آغاشیر منار، فرید علی‌زی، رحیم‌الله نوری، محمود مهربان، وارث مهربان، و سمیع الله وحدت را که از مسئولان و کارکنان چهار شبکه رادیویی در قندهار بودند، بازداشت کردند.

مرکز خبرنگاران افغانستان تصریح کرد که این شش تن به دلیل سرپیچی از دستورهای طالبان مبنی بر منع پخش موسیقی بازداشت شده‌اند.

یک روز پیش از آن، طالبان در نشستی با مسئولان رسانه‌ها در قندهار به آنان هشدار داده بودند که اگر از دستورات طالبان سرپیچی کنند، با برخورد جدی «استخارات» روبه‌رو خواهند شد.

از آغاز این هفته تاکنون، این هفتمین مورد از حملات طالبان به رسانه‌ها و بازداشت خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای در قندهار است. دو روز پیش، طالبان میرویس اتل، مدیر خبر رادیو«زما»، را در قندهار با خود بردند و او هنوز در بند آنان است. گفته می‌شود که دلیل بازداشت میرویس اتل،  بازتاب اعتراض‌های منتشره در شبکه‌های اجتماعی برای بسته ماندن مدارس دخترانه در افغانستان بوده است.

روز یکشنبه، ۵ فروردین (۲۵ مارس)، خانواده خالد قادری، خبرنگار رادیو نوروز در هرات، تایید کردند که او از نزدیک به دوهفته پیش در اسارت طالبان است. نزدیکان خالد قادری نیز علت بازداشت او را بازتاب خبر‌ها درباره گرامیداشت جشن باستانی نوروز در شبکه‌های اجتماعی دانسته‌اند. نزدیکان آقای قادری می‌گویند طالبان او را شکنجه کرده‌اند.

طالبان بازداشت خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای را در افغانستان افزایش داده‌اند و محدودیت‌های تازه‌ای بر رسانه‌ها اعمال می‌کنند. این بازداشت‌ها و تحمیل محدودیت‌ها بر رسانه‌ها، با واکنش‌های جهانی روبه‌رو شده است.

دو هفته پیش، کارمندان اداره اطلاعات طالبان، به تلویزیون «طلوع نیوز» یورش بردند و سه تن از کارمندان این رسانه را با خشونت با خود بردند. 

طبق آمار‌های ثبت شده از سوی انجمن آزاد خبرنگاران افغاستان، طالبان از زمان به قدرت رسیدن خود تاکنون ۹۰ خبرنگار و کارمند رسانه‌ای را بازداشت، یا شکنجه و مضروب کرده‌اند.

روز یکشنبه، طالبان محدودیت‌های دیگری نیز بر رسانه‌ها افزودند و توقف برنامه‌های خبری تلویزیون‌های فارسی، پشتو، و ازبکی بی‌بی‌سی را در افغانستان اعلام کردند. طالبان دستور داده‌اند که از این پس هیچ رسانه داخلی حق پخش برنامه‌هایی را که در رسانه‌های جهانی تهیه شده باشد، ندارد.

افزایش محدودیت‌ها و خشونت‌ها علیه خبرنگاران، نهاد‌های دفاع از روزنامه‌نگاران را نگران کرده است. انجمن آزاد خبرنگاران می‌گوید که این خشونت‌ها و محدودیت‌های تحمیلی، چالش‌های موجود در برابر رسانه‌ها و خبرنگاران را افزایش داده است و رسانه‌های کشور را به پرتگاه سقوط نزدیک‌تر خواهد کرد.  بازداشت و سرکوب خبرنگاران، از نخستین هفته‌های به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان آغاز شد؛ زمانی که ماموران طالبان خبرنگارانی را که برای پوشش خبری تظاهرات زنان در کابل رفته بودند، بازداشت و مضروب کردند. خبرنگاران از ترس نمی‌توانند آزادانه به پخش گزارش‌ها بپردازند. طالبان به رسانه‌هایی که آنان را «گروه طالبان» خطاب می‌کردند، هشدار داده‌اند که باید در خبر‌ها و برنامه‌های خود آنان را «امارت اسلامی افغانستان» بنامند. آنان به زنان خبرنگار شاغل در تلویزیون ملی، اجازه نمی‌دهند در این رسانه کار کنند، و در رسانه‌های دیگر نیز با زنان خبرنگار برخورد بسیار تبعیض آمیز و حتی خشن دارند.

پس از فروپاشی نظام پیشین در افغانستان، در حدود چهل درصد رسانه‌های آزاد به کارشان پایان دادند. ده‌ها خبرنگار و‌کارمندان اداری رسانه‌ها مشاغل خود را ترک کرده‌اند. شماری از آنان آواره کشور‌های دیگر شده‌اند، و شماری نیز یا بیکارند، یا به کار‌های دیگری روی آورده‌اند. چهل درصد این خبرنگاران و کارمندان رسانه‌ای زن، و ۶۰ درصد آنان مرد هستند.