بر اساس اطلاعات بهداشتی جدید دولت [بریتانیا] که نشان می‌دهد سالانه هزاران دستورالعمل در حال اجرا است، احتمال اینکه یک بیمار مبتلا به دیابت مجبور به [عمل] قطع پا شود، بسته به محلی که در بریتانیا زندگی می‌کند، متفاوت است.

افرادی که در مناطق بسیار محروم این کشور زندگی می‌کنند، بیشتر با خطر قطع عضو مواجه‌اند که ۱.۴۷ تا ۱.۸۲ برابر بیشتر از کسانی است که ساکن مناطقی با کمترین محرومیت‌اند. این ارقام را دفتر بهبود سلامت و نابرابری‌ها از سه سال منتهی به همه‌گیری کرونا منتشر کرده است.  

نزدیک به یک درصد از هزینه‌های خدمات ملی سلامت بریتانیا (NHS) برای مراقبت‌های بهداشتی مرتبط با بیماری پا برای مبتلایان به دیابت صرف می‌شود.

اما بسیاری از عوارض مربوط به پا در صورت شناسایی و درمان به‌موقع، قابل پیشگیری‌اند.

موسسه خیریه «دیابتس یوکی» (Diabetes UK) از «درمان موارد دیابت مواجه با بحران» خبر داد.

طی دوره سه ساله ۲۰۲۰-۲۰۱۷، تعداد ۱۷۱ هزار و ۷۵۹ مورد پذیرش در بیمارستان با مشکل مربوط به پا برای بیماران مبتلا به دیابت وجود داشت.

حدود ۹۷ هزار و ۱۷۵ بیمار به‌دلیل بیماری پا در بیمارستان بستری شدند و ۳۴ درصد در طول سه سال بیش از یک‌ بار بستری شدند.

 سالانه هفت هزار و ۹۵۷ مورد قطع کامل عضو (بالای مچ پا)- معادل ۸.۱ قطع کامل عضو به‌ازای هر ۱۰ هزار فرد مبتلا به دیابت- و ۲۱ هزار و ۷۳۸ قطع عضو جزئی (مانند برداشتن بافت مرده)- ۲۲.۱ نفر در هر ۱۰ هزار نفر جمعیت مبتلا به دیابت انجام می‌شود.

داده‌ها نشان داد که بیماران مرد بالای ۶۵ سال مبتلا به دیابت ساکن محروم‌ترین مناطق یا از نژاد سفیدپوست بیش از همه با خطر قطع عضو مواجه بودند.   

راهنمای موسسه ملی تعالی سلامت و مراقبت انگلستان (NICE) نشان می‌دهد می‌توان با تسریع مراقبت از جمله به حداقل رساندن تاخیر در نخستین ارزیابی، معاینات سالانه پا و آموزش بیماران و خانواده‌هایشان درمورد مشکلات مرتبط با پا و نحوه کمک گرفتن، از عوارض مربوط به پا جلوگیری کرد.

داده‌ها نشان داد که نتایج بسته به منطقه‌ای که بیمار در آن ساکن است، متفاوت است.

گفته می‌شود در هارو، حومه لندن، کمترین میزان قطع عضو ثبت شده است؛ یعنی ۳.۵ در هر ۱۰ هزار نفر مبتلا به دیابت. بلک‌پول در شمال غرب با ۱۶.۸ مورد بالاترین میزان را ثبت کرده است.

میزان قطع عضو کامل فقط شمال غرب به طور قابل ملاحظه‌ای بالاتر از [میانگین] انگلستان بود، درحالی که این میزان در لندن و شرق انگلستان به شکل قابل توجهی کمتر بود.

جنوب شرقی و جنوب غربی مناطقی بودند که قطع عضوهای جزئی در آن‌ها به میزان قابل‌توجهی بالاتر از میانگین انگلستان قرار داشت. شرق انگلستان، شمال شرق و یورکشر و شمال غرب به میزان قابل توجهی پایین‌تر از انگلستان بودند.

دیابتس یوکی اعلام کرد که مبتلایان به دیابت نوع ۱ و ۲ در معرض افزایش خطر ابتلا به مشکلات در پاهای خودند زیرا سطح بالای قند خون می‌تواند به رگ‌های خونی آسیب بزند و بر جریان خون پایین پا و ساق پا تاثیر منفی بگذارد.

عفونت‌های پا و زخم‌های التیام‌نیافته علت اصلی قطع عضو مرتبط با دیابت‌اند که این مورد پیش از ۸۰ درصد قطع عضوها رخ می‌دهد.

کریس اسکیو، مدیرعامل این موسسه خیریه، گفت که اکثر قطع عضوهای کامل قابل پیشگیری‌اند، «اما بسیاری از افراد مبتلا به دیابت برای دسترسی به مراقبت‌های موردنیاز مشکل دارند- و ساکنان  مناطق محروم‌تر پیامدهای شدیدتری را تحمل می‌کنند».