جشنواره جهانی فیلم‌های مستند هات داکس کانادا (Hot Docs Canadian International Documentary Festival) روز شنبه، ۳۰ آوریل، مستند «صدای من باش» (Be My Voice) به کارگردانی ناهید پرسون سروستانی, درباره زندگی و مبارزه مسیح علی‌نژاد را پخش کرد. 

ناهید سروستانی یک کارگردان سوئدی ایرانی‌تبار است. سروستانی به‌جز «صدای من باش»، چند فیلم دیگر هم ساخته‌ است که همه آن فیلم‌ها به نحوی به زنان و حکومت اسلامی در ایران مربوط می‌شوند. او دو فیلم نخست خود را در ایران ساخت؛ «فحشا زیر چادر» و «چهار زن و یک شوهر» که فیلم دوم با کمک دخترش، ستاره پرسون، ساخته شد. او پس از پخش فیلم «چهار زن و یک شوهر» مجبور شد برای همیشه ایران را ترک کند.

سروستانی مستند مشهوری در کارنامه هنری خود دارد؛ «ملکه و من» بر اساس گفت‌وگوی وی با شهبانو فرح پهلوی ساخته شده است.

او در مصاحبه‌ای که پیش از نمایش فیلم «ملکه و من» انجام داد، به خبرنگار مجله شهروند کانادا گفت: «پس از ساختن فیلم‌های «فحشا زیر چادر» و «چهار زن و یک مرد» در ایران تحت بازجویی و هدف اهانت‌های بسیار قرار گرفتم. وقتی آن‌ها از من می‌خواستند که اعتراف کنم چپ یا آمریکایی‌ام و پاسخ می‌دادم که هیچ‌کدام نیستم، با لحنی توهین‌آمیز می‌گفتند: پس از سلطنت‌طلب‌های کثیفی! این شیوه‌ اهانت‌بار برخورد ماموران رژیم مرا که زمانی خود از مخالفان شاه سابق و حکومت او بودم، به این اندیشه فرو برد که بروم درباره حکومتی که مخالفش بودم و در دوران نوجوانی برای سرنگونی‌اش فعالیت می‌کردم، تحقیق کنم. برای همین هم بود که به ملکه‌ سابق ایران، شهبانو فرح پهلوی، رسیدم. ماه‌ها تماس گرفتم تا او سرانجام رضایت داد با من برای شروع این فیلم قراری بگذارد.»

شگرد پرسون در مستندسازی، نزدیکی به سوژه و حذف حس حضور دوربین است. مستند «ملکه و من» با وجود محدودیت‌ها روایت صادقانه‌ای به دست داده است. این فیلم در جشنواره سینمایی ساندنس در سال ۲۰۰۸ به نمایش درآمد و در سال بعد نیز در جشنواره‌های فیلم لس‌آنجلس و گوتنبرگ شرکت کرد. 

ناهید پرسون با همان شگرد فیلم‌های قبلی‌ خود، آن‌قدر به مسیح علی نژاد نزدیک می‌شود که به شخصی‌ترین زوایای زندگی او سرک می‌کشد و ما با مردی آشنا می‌شویم که نقطه مقابل مسیح است. هرچقدر مسیح به بمبی ضامن‌ کشیده می‌ماند که هرلحظه ممکن است منفجر شود، همسرش آرام و صبور و عاشق است و مسیح چون گنجشکی با قلبی ترسیده و تپنده، وقتی به آغوش او پناه می‌برد، آرام می‌گیرد.

این مستند زمانی ساخته شد که فاجعه کشتار آبان ۹۸ در ایران اتفاق افتاد و مسیح بیش از پیش فعال بود و برادرش هم دستگیر شد. به این ترتیب، پای مادران آبان هم به فیلم باز شد و فیلم «صدای من باش» به صدای مردم ایران و مادرانی که بی‌صدا رها شده بودند، تبدیل شد. «صدای من باش» بیش و پیش از آنکه فیلم پرسون یا علی‌نژاد باشد، فیلم مردم ایران است که با گوشی‌های موبایل در میدان جنگی تن‌به‌تن تهیه شده است.

مستند «صدای من باش» بیش از اینکه به کار ایرانی‌ها و ایرانی‌تبارها بخورد، به کار سایر ملت‌ها می‌آید تا بدانند مردم ایران و زنان ایرانی تحت چه ستم مضاعفی‌اند.