دانشمندان تلاش زیادی کرده‌اند تا دلیل این را بیابند که چرا وقتی ما گرسنه و عصبانی باشیم، غیرمنطقی عمل می‌کنیم.
پژوهشگران موسسه سالک با مطالعه روی کرم‌ها، دریافتند که پروتئین‌های موجود در سلول‌های روده مدام حرکت می‌کنند تا هشدارهای گرسنگی را منتقل کنند، که کرم را وادار می‌کند برای غذا از موانع سمی عبور کند.
دانشمندان معتقدند که این یافته می‌تواند در مورد انسان‌ها هم به کار گرفته شود و توضیح بدهد که چرا ما برای رسیدن به یک وعده غذا ممکن است دست به اقدام‌های افراطی بزنیم.
سریکانت چالاسانی، نویسنده ارشد این پژوهش، گفت: «جانوران، چه یک کرم خاکی ساده باشد یا یک انسان پیچیده، همه برای تغذیه و بقا دست به انتخاب می‌زنند.»
«حرکت زیرسلولی مولکول‌ها می‌تواند این تصمیم‌گیری‌ها را هدایت کند و ممکن است برای همه گونه‌های جانوری اساسی باشد.»
این گروه پژوهشی از کرم کوچکی به نام سینوربدایتس الگانس (Caenorhabditis elegans) به‌عنوان نمونه استفاده کردند تا بفهمند که چطور گرسنگی به تغییرهای رفتاری منجر می‌شود.
در این پژوهش، که در مجله پی‌لاس جنتیکس (PLOS Genetics) منتشر شد، محققان مانعی از سولفات مس‌ـ ضدکرمی شناخته‌شده- بین کرم‌های گرسنه و غذایشان ایجاد کردند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
وقتی کرم‌ها به مدت دو تا سه ساعت از غذا محروم ماندند، در مقایسه با کرم‌هایی که خوب تغذیه شده بودند، بیشتر تمایل داشتند که از مانع سمی عبور کنند تا به غذا برسند.
محققان با استفاده از ابزار ژنتیک و فنون تصویربرداری سازوکار مولکولی محرک این رفتار را بررسی کردند.
در کرم‌های خوب تغذیه‌شده، عوامل نسخه‌برداری- پروتئین‌هایی که ژن‌ها را «فعال» و «غیرفعال» می‌کنند‌ـ را توانستند در سیتوپلاسم سلول‌های روده بیابند.
با این حال، وقتی که فعال می‌شوند به سمت هسته حرکت می‌کنند.
اما در کرم‌های گرسنه این عوامل نسخه برداری به نام ام‌ام‌ال-۱ (MML-1) واچ‌ال‌اچ-۳۰ (HLH-30) موقعیتشان را دوباره به سیپتوپلاسم تغییر دادند.
هنگامی که دانشمندان این عوامل نسخه‌برداری را حذف کردند، کرم‌های گرسنه از تلاش برای عبور از مانع سمی باز ایستادند که نشان می‌دهد ام‌ام-۱ و اچالاچ-۳۰ در کنترل چگونگی اثر گرسنگی بر تغییر رفتار جانور نقش کلیدی بازی می‌کنند.
محققان همچنین دریافتند وقتی که ام‌ام-۱ و اچالاچ-۳۰ در حرکت‌اند، پروتئینی موسوم به پپتید شبه‌انسولین آی‌ان‌اس-۳۱ (INS-31) از روده ترشح می‌شود.
سپس پپتیدهای آی‌ان‌اس-۳۱ گیرنده‌های روی نورون‌ها را مجبور می‌کنند که اطلاعات مربوط به گرسنگی را تقویت کنند و رفتار پرخطر جست‌و‌جو برای غذا را آغاز کنند.
مالی متی، یکی از نویسندگان اصلی این مقاله پژوهشی و پژوهشگر فوق دکتری در آزمایشگاه چالاسانی، می‌گوید: «کرم‌های سی. الگانس از آنچه تصور می‌کنیم پیچیده‌ترند.»
«روده‌هایشان نبودِ غذا را احساس می‌کند و آن را به مغز گزارش می‌کند. ما معتقدیم که این تحرکات عامل نسخه‌برداری همان چیزی است که جانور را به سمت تصمیم‌گیری پرخطر مانند عبور از مانعی ناخوشایند برای به دست آوردن غذا سوق می‌دهد.»
این گروه پژوهشی معتقد است که در آینده، این یافته‌ها می‌توانند روشن کنند که چگونه سایر جانوران، از جمله انسان‌ها، نیازهای اولیه را به آسایش ترجیح می‌دهند.
© The Independent
