شماری از روزنامه‌نگاران افغان که سال‌ها با رسانه‌های بریتانیایی همکاری داشته‌اند، حالا می‌خواهند از دولت این کشور شکایت کنند. آنان می‌گویند با گذشت ۹ ماه از سقوط افغانستان و با توجه به تهدیدهایی که همه روزه در کمین آن‌ها است، دولت بریتانیا هیچ برنامه‌ای برای خروج آنان از افغانستان ندارد.

روزنامه گاردین، روز شنبه در گزارشی نوشت هشت روزنامه‌نگار افغان که پس از سقوط افغانستان به دست طالبان، در خفا به‌سر می‌برند، از اوت سال گذشته از دولت بریتانیا خواسته‌اند که آنان را از افغانستان خارج کند، اما با گذشت ۹ ماه هنوز بلاتکلیف‌اند و هرلحظه در خطر تهدید طالبان قرار دارند.

آنان می‌گویند در زمان همکاری با رسانه‌های بریتانیایی بیشتر در مورد عملیات طالبان، برنامه‌های بازسازی زیرساخت‌های افغانستان، حقوق زنان و مبارزه با تجارت مواد مخدر در این کشور گزارش تهیه می‌کردند و بارها مورد تهدید طالبان قرار گرفتند.

به گفته این روزنامه‌نگاران، با هجوم طالبان به کابل، کشورهایی مانند بریتانیا روند تخلیه افغان‌های در معرض خطر را آغاز کردند و خبرنگاران را در اولویت قرار دادند. دولت بریتانیا در هرج‌ومرج روند تخلیه‌، اعلام کرد که برای خبرنگاران افغان که با رسانه‌های بریتانیایی کار می‌کردند و همچنین خانواده‌هایشان، ویزا با معافیت‌های ویژه صادر می‌کند.

دومینیک راب، وزیر امور خارجه وقت بریتانیا، گفت: ما باید از روزنامه‌نگاران شجاع افغان که با جسارت کار کردند تا اخبار واقعی در افغانستان را اطلاع‌رسانی کنند، محافظت کنیم. دولت بریتانیا همچنین گفت در صورت وجود تهدید قریب‌الوقوع‌، برنامه انتقال می‌تواند تسریع شود.

یکی از این روزنامه‌نگاران عباس (مستعار) نام دارد و سال‌ها با رسانه‌های بریتانیایی کار کرده است. عباس توقع داشت که ماه‌ها پیش، از افغانستان خارج شود، اما با گذشت ۹ ماه هیچ افق روشنی برایش وجود ندارد و با خطر ربوده شدن و کشته شدن روبه‌رو است. او یک بار هدف شلیک گلوله و بار دیگر هدف حمله مردان نقابدار و ضرب و شتم از سوی آنان قرار گرفته و توانسته است با کمک دیگران از مخمصه فرار کند. او به‌طور مداوم مکان زندگی‌اش را تغییر می‌دهد و هرازگاهی برای گرفتن لباس و پول، با خانواده‌اش ملاقات می‌کند. عباس می‌گوید بارها به او پیام داده‌اند که اسمش در فهرست مرگ قرار دارد و باید کشته شود و این مسئله باعث شده است که همواره در اضطراب و نگرانی به‌سر ببرد.

بیدار (مستعار) نیز سال‌ها با رسانه‌های بریتانیایی کار کرده است و می‌گوید طالبان و سایر افراط‌گرایان آشکارا علیه کسانی که در رسانه‌های بریتانیایی کار کرده‌اند صحبت می‌کنند و آن‌ها را تهدید می‌کنند و جاسوس می‌نامند. بیدار می گوید طالبان بارها به او هشدار داده‌اند و به همین دلیل تلاش کرده است مقام‌های بریتانیایی را متقاعد کند که به خارج از افغانستان منقلش کنند. او می‌گوید: دولت بریتانیا گفت کسانی که به رسانه‌های بریتانیا وابسته‌اند واجد شرایط خواهند بود، اما چه شد که ما را فراموش کردند و صدایمان را نشنیدند.

 اقدام قانونی روزنامه‌نگاران افغان برای شکایت از دولت بریتانیا تنها چند روز پس‌ازآن صورت گرفت که کمیته منتخب امور خارجه پارلمان این کشور، خروج بی‌نظم بریتانیا از افغانستان در تابستان گذشته را یک «فاجعه» توصیف کرد.

روزنامه آبزرور در زمان عقب‌نشینی بریتانیا از افغانستان، فاش کرد که بسیاری از درخواست‌های کمک‌، ازجمله مواردی که نمایندگان ارشد مجلس این کشور برجسته کرده بودند، مورد توجه قرار نگرفت.

آرین الکاک، وکیل این روزنامه‌نگاران افغان می‌گوید: «در ماه اوت وعده داده شد خبرنگاران افغان که برای سازمان‌های رسانه‌ای بریتانیا کار می‌کردند و با تهدید قریب‌الوقوع مواجه‌اند، به بریتانیا منتقل خواهند شد. نه‌تنها این وعده هنوز محقق نشده است، بلکه پس از ۹ ماه، موکلین ما هیچ پاسخی دریافت نکرده‌اند.»

به نظر می‌رسد مقام‌های دولتی بریتانیا نتوانسته‌اند درخواست‌های رسمی برخی از این روزنامه‌نگاران را شناسایی کنند. یک سخنگوی دولت بریتانیا به گاردین گفت: «ما نمی‌توانیم در مورد درخواست‌های فردی اظهارنظر کنیم... با این حال، از زمان شروع این طرح، بیش از ۹۲۰۰ متقاضی و وابستگان آن‌ها را به بریتانیا منتقل کرده‌ایم. این طرح باز باقی می‌ماند و ما در حال پیشرفت برنامه‌ها در سریع‌ترین زمان ممکن هستیم.»

با سقوط دولت جمهوری در افغانستان و سلطه طالبان‌، جامعه جهانی بخشی از شهروندان افغان، به‌ویژه کسانی که سال‌ها با سازمان‌های بین‌المللی در افغانستان همکاری کردند را در معرض خطر تشخیص داد. کشورهایی که در افغانستان حضور داشتند، اعلام کردند هزاران افغان را که زندگی‌شان در خطر است، به کشورهای دیگر منتقل خواهند کرد. با این حال، بررسی‌ها پس از پایان روند تخلیه نشان داد که در هرج مرج شکل‌گرفته در آن زمان، کسانی از کشور خارج شدند که در فهرست افراد در معرض خطر نبودند.