کنفرانس سالانه توسعه‌دهندگان شرکت اپل با رویدادی غیرمنتظره و هیجان‌انگیز برای کاربران فارسی‌زبان شروع شد؛ زیرا بخش‌هایی از ریمیکس (تنظیم مجدد) ترانه «سیب» سیمین غانم، خواننده ایرانی مشهور، آغازگر این کنفرانس بود.
شرکت اپل در آغاز کنفرانس سالانه خود «دبلیودبلیودی‌سی» (WWDC)، در روز سه‌شنبه، ۱۷ خرداد، ویدیویی پخش کرد که در آن قطعه «پشت خورشید» اثر جدید گروه «اودزا» پخش شد. در این قطعه، صدای سیمین غانم در حال خواندن این بخش از ترانه سیب که «من از اون آسمون آبی می‌خوام» شنیده می‌شود که با موسیقی الکترونیکی تنظیم شده است.
اگرچه در بخش‌های دیگر این کنفرانس از موسیقی ترکیبی سایر ملل نیز استفاده شد، شروع آن با صدای خواننده زن ایرانی که سال‌ها اجازه فعالیت آزادانه در کشورش را نداشت، برای مخاطبان فارسی‌زبان بااهمیت بود.
«من از اون آسمون آبی می‌خوام/ من از اون شب‌های مهتابی می‌خوام/ دلم از خاطره‌های بد جدا/ من از اون وقتای بی‌تابی می‌خوام» بخش‌هایی از ترانه سیب است که شعر آن را فرهاد شیبانی در سال‌های پیش از انقلاب سرود و فریبرز لاچینی هم کار تنظیم و ساخت آن را برعهده گرفت. این ترانه در آلبوم «قلک چشات» با صدای سیمین غانم منتشر شد و تا سال‌ها ورد زبان علاقه‌مندان این هنرمند بود.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سیمین غانم فروردین سال ۱۳۲۳ در تنکابن (شهسوار قدیم) به دنیا آمد. پدرش تهرانی و مادرش اهل ساری بود. او در سال ۱۳۴۱، وقتی فقط ۱۸ سال داشت، رتبه اول رشته آواز مسابقات آموزشگاه‌های ایران را کسب کرد. حدود شش سال بعد، او در نخستین حضور تلویزیونی خود، ترانه «موج خروشان» را اجرا کرد.
سیمین غانم در ۲۵ سالگی ازدواج کرد و از همان زمان، فعالیت‌های رسمی‌اش در حوزه موسیقی آغاز شد. او موسیقی سنتی و ردیف را نزد محمود کریمی فرا گرفت و مرتضی حنانه و علی تجویدی نیز استادانش بودند.
شباهت بسیار زیاد صدای سیمین غانم با صدای دلکش، خواننده مشهور آن سال‌ها، اگرچه زمینه‌ساز شهرت و موفقیت او شد، سیمین غانم را تا مدت‌ها زیر سایه دلکش نگه داشت. او می‌دانست که اگر خود را به چارچوب موسیقی کلاسیک ایرانی محدود کند، نمی‌تواند از زیر این سایه بیرون بجهد؛ برای همین بود که در راه دیگری قدم گذاشت و موسیقی پاپ را آغاز کرد. «قلک چشات» نخستین ترانه او به سبک جدید بود که تا مدت‌ها ایرانیان آن را زیر لب زمزمه می‌کردند.
«گل گلدون من»، «سیب»، «مرد من» و «پرنده» دیگر آثار مشهور سیمین غانم بودند که همگی در سال‌های قبل از انقلاب ساخته شدند. این خواننده پرطرفدار پس از انقلاب ۱۳۵۷ در ایران ماند و نزدیک به دو دهه از فعالیت‌های موسیقیایی محروم شد. پس از آن هم فقط اجازه داشت برای زنان کنسرت بگذارد. او پیش‌تر در مصاحبه‌ای با روزنامه شرق، درباره دلایل ماندن در ایران گفته بود: «می‌خواستم کنار مردم و خانواده‌ام زندگی کنم، دوست نداشتم از ایران بروم و از این بابت هم خوشحالم.»
طبق قوانین جمهوری اسلامی ایران، خوانندگی زنان تنها در صورتی مجاز است که اجرای آنان به شکل همخوانی باشد. این محدودیت برای هنرمندانی مثل سیمین غانم که در رشته آواز سرآمدند، محدودیت است و ادامه فعالیت آنان را غیرممکن می‌کند. او در انتقاد به این محدودیت‌ها گفته بود: «همخوانی به آن صورتی که من دلم می‌خواهد، عملی نیست. یعنی اگر قرار باشد چندین صدا روی صدای من بیاید، دیگر صدای من اصلا شنیده نمی‌شود و عملا خواندن من تاثیری نخواهد داشت.»
سیمین غانم در همین مصاحبه گفته بود: «کاری با دو خانم و یک آقا ضبط کردم و فرستادم؛ اما گفتند در کنار شما باید دو مرد بخوانند.»
