در سال ۱۹۹۴ دین شیتاگی، عکاس جوانی از شهر اوآهو در ایالت هاوایی، صفحه کوچکی را روی استخر آبی جمع‌شده در پای یک آبشار محلی شناور ساخت.
کلیر اونابیا جیمز، یک رقصنده باله به روی آن صفحه کوچک رفت، سطحی که گهگاه لغزان بود و چند بار او را به داخل آب سرد انداخت، در حالی که شیتاگی عکاس از ساحل مشغول عکس گرفتن از وی بود.
عکس‌های سیاه و سفید جیمز، خمیده در بالای آب، گویی که بر سطح آن شناور است، آغازگر علاقه و حرفه شیتاگی شد که برای دهه‌های متمادی به عکس گرفتن از رقصندگان در محیط‌هایی خیره‌کننده و حرکات مواج ایشان در هماهنگی یا تضاد با محیط پیرامون پرداخت.
شیتاگی از سال ۲۰۰۹ شروع کرد به انتشار عکس‌های خود در شبکه‌های اجتماعی تحت عنوان «پروژه بالرینا» (Ballerina Project). حساب اینستاگرام او اکنون بیش از یک میلیون طرف‌دار دارد.
شیتاگی صدها رقصنده باله را از لندن تا بوینس آیرس عکاسی کرده است و اکنون مجموعه عکس‌های خود را در کتاب جدیدی با نام «پروژه بالرینا» منتشر کرده است.
علی‌رغم مکان‌های خیره‌کننده، شیتاگی می‌گوید که رقصنده‌های باله در قلب پروژه او جا دارند.
او در کتاب پروژه بالرینا می‌نویسد: «عکاسی ایستا شیوه معمول برای ثبت کردن رقص نیست. این پروژه درباره رقصندگان باله است، احساسات آنان، آرزوها‌شان، و جایگاهی که در زندگی خود دارند».
کتاب «پروژه بالرینا» از دین شیتاگی، انتشارات کرونیکل بوکس (Chronicle Books) با بهای ۲۹ پوند در دسترس علاقه‌مندان است.
این نوشته برگردان فارسی از مقالات منتشر شده دیگری است و منعکس کننده دیدگاه سردبیری روزنامه ایندیپندنت فارسی نمی باشد.
www.independent.co.uk/arts-entertainment/photography/ballet-ballerinas
© The Independent
