انس حقانی، عضو شبکه حقانی و برادر سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله (کشور) طالبان در گفت‌وگو با هفته‌نامه آلمانی اشپیگل، گفت که کشورهای غربی، ازجمله آلمان باید در ایجاد روابط و تعامل با طالبان گام‌های جسورانه‌ای بردارند و مشکلات کوچک (نقض حقوق بشر و محدودیت‌ها علیه زنان) را نادیده بگیرند. این عضو شبکه حقانی که هنوز عنوان رسمی‌اش در دولت طالبان مشخص نیست، در حالی که خواستار تعامل کشورهای غربی با طالبان شد، در آغاز صحبتش از آمریکایی‌ها و نیروهای ائتلاف غربی با ‌عنوان اشغالگران یاد کرد.

این جوان ۲۸ ساله که به جرم برنامه‌ریزی و نقش داشتن در حملات تروریستی، حدود پنج سال را در زندان اداره اطلاعات دولت پیشین افغانستان و زندان نظامی بگرام که در کنترل نیروهای آمریکایی بود گذرانده است، گفت هرگز در حملات تروریستی که به شبکه حقانی نسبت داده می‌شود نقش نداشته است. او موجودیت شبکه حقانی را به‌طور کلی تکذیب کرد و گفت کسانی که به نام شبکه حقانی حملات انتحاری و انفجاری را انجام داده‌اند، فقط فارغ‌التحصیلان مدرسه حقانی‌اند؛ مدرسه‌ای دینی در میرانشاه پاکستان که مربوط پدر و خانواده انس حقانی است.

این در حالی است که سراج‌الدین حقانی، برادر بزرگتر انس و وزیر داخله (کشور) طالبان، پیش از این در یکی از سخنرانی‌هایش اعتراف کرد که خودش شخصا بیش از هزار نفر نیروی انتحاری تربیت کرده است. او در جای دیگری نیز مسئولیت حمله به هتل اینترکانتیننتال کابل را پذیرفت؛ حمله خونینی که ده‌ها کشته و زخمی برجا گذاشت. سراج‌الدین حقانی که از او با‌عنوان «خلیفه صاحب» نیز یاد می‌کنند، در یکی از سخنرانی‌هایش گفت که رهبری حمله به هتل اینترکانتیننتال را بدرالدین حقانی یعنی برادر دیگر سراج‌الدین به عهده داشت و در جریان عملیات، مستقیما با او در تماس بود.

انس حقانی در مورد حملات تروریستی انجام شده به رهبری برادرش و شبکه حقانی پس از طرح سوال‌های مکرر خبرنگار اشپیگل، گفت: «ما در حال جنگ بودیم و من به یک طرف تعلق داشتم. هر دو طرف به یکدیگر حمله کردند. کنش‌ها و واکنش‌هایی وجود داشت، اما من خودم هرگز نجنگیدم.» در همین حال، چندی پیش یک مقام ارشد اداره امنیت ملی (اطلاعات) دولت پیشین افغانستان که یکی از افراد درگیر در پرونده انس حقانی بود، به ایندیپندنت فارسی گفت که نقش انس حقانی در شبکه حقانی، بیشتر لابی‌گری خارجی برای تامین مخارج و یافتن مجراهای اقتصادی برای فعالیت‌های این شبکه بوده است. کاری که او اکنون نیز در حاکمیت طالبان به نحوی انجام می‌دهد.

گذشته از مشارکت در حملات تروریستی در افغانستان، انس حقانی در این گفت‌وگو در خصوص نقض حقوق بشر و زنان به‌شدت طفره رفت و مسئله را با کنایه‌ و شوخی‌ درآمیخت؛ کاری که پیش از این برادرش، سراج‌الدین نیز در گفت‌وگو با شبکه سی‌ان‌ان انجام داده بود.

انس در پاسخ به پرسش‌های خبرنگار آلمانی در زمینه نقض حقوق بشر در افغانستان و نگرانی مردم آلمان از این بابت، گفت: «ما از آلمانی‌ها انتظار داریم که گامی جسورانه در زمینه تعامل با طالبان بردارند و مشکلات کوچک (اشاره به وضعیت زنان و حقوق بشر) را برای بهبود روابط نادیده بگیرند.»

انس حقانی در این گفت‌وگو، از نقش مثبت نماینده آلمان برای افغانستان در امضای توافقنامه دوحه میان طالبان و آمریکا سخن گفت و خاطرنشان کرد طالبان توقع تعامل مثبت سیاسی آلمان با این گروه را دارند. او تصریح کرد: «در جریان مذاکرات طالبان در دوحه، آلمانی‌ها نقش مثبتی در کمک به ما برای دستیابی به یک راه‌حل صلح‌آمیز داشتند، به‌ویژه مارکوس پوتزل، فرستاده آلمان برای افغانستان.» مارکوس پوتزل که در سال ۲۰۲۰ نماینده ویژه آلمان در امور افغانستان بود، اکنون معاون نمایندگی سازمان ملل در افغانستان است و مسئولیت سرپرستی دفتر نمایندگی سیاسی سازمان ملل در کابل را نیز بر عهده دارد.

خبرنگار اشپیگل در این گفت‌وگو در مورد بازداشت‌ها، شکنجه‌ها و قتل‌های مرموز کارکنان دولت پیشین، نظامیان، فعالان زن و فعالان رسانه‌ای پرسید و انس حقانی در پاسخ گفت عفو‌عمومی برای همه اجرا می‌شود. او تصریح کرد: «عفو بدون استثنا برای همه ازجمله مخالفان مسلح نیز اعمال می‌شود.» او در حالی این ادعا را مطرح کرد که در ۱۰ ماه گذشته، نیروهای طالبان به دستور مستقیم مقام‌های این گروه در استان‌های پنجشیر، بغلان، پروان، سرپل و ده‌ها شهر و شهرستان دیگر، مردم را به اتهام همکاری با جبهه مقاومت علیه طالبان، بازداشت و شکنجه کرده‌اند و افراد زیادی را نیز کشته‌اند.

پس از تسلط طالبان بر افغانستان، سیل عظیمی از مهاجران افغان به ایران، پاکستان و ترکیه سرازیر شدند. مردم دو دلیل عمده را برای این مهاجرت‌ها عنوان می‌کنند؛ یکی رکود شدید اقتصاد کشور و گرسنگی و دیگری ترس از انتقام‌جویی طالبان. مهاجران را بیشتر هزاره‌ها و شیعه‌ها تشکیل می‌دهند که به دلیل فشارهای مضاعف طالبان ترک وطن کرده‌اند.

انس حقانی در مورد مهاجرت سیل‌آسای مردم، کوچ اجباری و آوارگی جامعه هزاره و شیعه گفت: «ادعاهای ظلم و ستم به هزاره‌ها توسط طالبان هیچ حقیقتی ندارد. اما بعدازاین همه سال جنگ، بدون شک مشکلاتی بین افراد ایجاد می‌شود، یعنی بیشتر موارد حساب‌های قدیمی و اختلافات خانوادگی‌اند.»

انس حقانی، فرار و مهاجرت مردم از افغانستان را به دشمنی‌های شخصی بین اقوام و قبایل ربط داد و چالش عمده در این زمینه را، مشکلات اقتصادی عنوان کرد. او گفت: «دلیل مهاجرت خیلی‌ها، فاجعه اقتصادی در افغانستان است که در نتیجه تحریم‎‌های آمریکا به وجود آمده، پس ما مسئول نیستیم، بلکه جامعه جهانی و آمریکا مسئول‌اند.»

پس از تسلط طالبان بر افغانستان، جامعه جهانی و ایالات متحده آمریکا به دلیل تحریم این گروه، کمک‌های مالی را که بدنه اصلی اقتصاد افغانستان را تشکیل می‌داد، قطع کردند. این وضعیت سبب رکود شدید اقتصادی و بحران نقدینگی در افغانستان شد. با این حال، حدود یک میلیارد دلار کمک‌ بشردوستانه در ۱۰ ماه گذشته به افغانستان سرازیر شده است که در بیشتر موارد مردم از دسترسی طالبان به این کمک‌ها و نرسیدن آن به دست نیازمندان، شاکی‌اند.