دادرسی یک نگهبان سابق اردوگاه اسرای آلمان نازی در ارتباط با ۵۲۳۰ مورد اتهام از جمله شراکت در قتل عمد آغاز شده است.

«برونو دِی» ۹۳ ساله، از ماه اوت ۱۹۴۴ تا آوریل ۱۹۴۵ نگهبان اردوگاه «اشتوتهوف» در شرق دانتسیک- گدانسک  بوده است.

هیچ مدرکی دال بر این که او در کشتار اسرا شرکت داشته، وجود ندارد، اما دادستان می‌گوید او در نقش نگهبان اردوگاه، در عمل به این کشتار کمک کرده است.

در کیفرخواست آمده است: «هرچند متهم طرفدار سرسخت ایدئولوژی نازی‌ها نبوده، اما در عین حال تردیدی نیست که هرگز فعالانه آزار و ارعاب رژیم نازی را نیز به چالش نگرفته بوده است».

آقای دی که با صندلی چرخدار حرکت می‌کند، تکذیب نکرده که نگهبان یک اردوگاه آلمان نازی بوده است. او به بازجویان جزئیات کارش در اردوگاه را شرح داده و گفته است در هفده سالگی برای اعزام به جبهه نامناسب تشخیص داده شده بوده و به همین دلیل نام او را در فهرست انتقالی‌های «اس اس» گذاشته واو را به اردوگاه «اشتوتهوف» در نزدیکی شهرش اعزام کردند. 

در سال‌های اخیر، دادستانی آلمان موفق شده نگهبانان سابق اردوگاه‌های کشتار آلمان نازی مثل آشویتس را به جرم همدستی در قتل محکوم کند.

تایید حکم محکومیت «اسکار گرونینگ»، نگهبان سابق اردوگاه آشویتس، توسط دادگاه فدرال آلمان در سال ۲۰۱۵، این سابقه را تحکیم کرد. در مورد پرونده آقای دی، این بحث حقوقی در مورد یک «اردوگاه اسرا» مطرح شده و نه یک «اردوگاه مرگ». 

دادستانی معتقد است اتهام شرکت در قتل همچنان وارد است زیرا ده‌ها هزار نفر در اردوگاه «اشتوتهوف» کشته شدند – هرچند برخلاف دیگر اردوگاه‌ها – هدف در این اردوگاه قتل اسرا نبوده است.

استفان واترکمپ، وکیل آقای دی از دادگاه پرسید:«مسئولیت کجا پایان می‌یابد؟ این سئوالی است که این دادرسی باید به آن پاسخ دهد».

اردوگاه «اشتوتهوف» در سال ۱۹۳۹ توسط آلمان در شرق دانتسیگ بنا و در ابتدا به‌عنوان نخستین محل عمده گردآوری یهودیان و غیر یهودیان این شهر استفاده شد.

از حدود سال ۱۹۴۰، «اشتوتهوف» به صورت یک به اصطلاح «اردوگاه آموزش حرفه‌ای» در آمد که در آن از محکومین لهستانی و شهروندان شوروی بیگاری کشیده می‌شد. اغلب آن‌ها در این روند جان می‌باختند. در میان سایر محبوسین، جنایتکاران، زندانیان سیاسی، دگرباشان جنسی و مبلغین مسیحی قرار داشتند. 

از اواسط سال ۱۹۴۴، زمانی که آقای دی به اردوگاه منتقل شد، این محل مملو از ده‌ها هزار یهودی بود که توسط نازی‌ها از محله‌های فقیرنشین یهودی در منطقه بالتیک جمع‌آوری شده بودند. همچنین، گروه‌هایی از اسرای اردوگاه آشویتس و نیز شهروندان لهستانی بازداشت شده در سرکوبی بی‌رحمانه قیام ورشو، به «اشتوتهوف» فرستاده شده بودند.

سرانجام، بیش از ۶۰ هزارنفر در «اشتوتهوف» یا با اعدام از طریق جوخه آتش، یا گرسنگی و یا تزریق مستقیم بنزین یا فِنُل به داخل قلبشان کشته شدند. بسیاری دیگر از قربانیان بر اثر سرما و این که مجبورشان کرده بودند بدون لباس در هوای سرد زمستان در فضای باز بایستند، جان باختند و البته گروه‌هایی که به اتاق گاز فرستاده شدند. 

کمتر از بیست نفر از اسرای سابق «اشتوتهوف» و بستگانشان طبق قوانین آلمان اجازه داشته‌اند به‌عنوان شاکی در این دادرسی شرکت کنند. در میان آن‌ها «بن کوهن» فیلمساز اهل نیویورک دیده می‌شود که مادربزرگش از «اشتوتهوف» جان سالم به در برد، اما مادر مادر بزرگش در طول خدمت برونو دی، در اتاق گاز اردوگاه به قتل رسید.

گزارش بیشتر از آسوشیتدپرس

https://www.independent.co.uk