شماری از افسران نظامی افغانستان که در زمان دولت جمهوری برای فراگیری و آموزش به هند رفته بودند، پس از پایان آموزش‌ها، در بلاتکلیفی به حال خود رها شده‌اند. ۴۳ تن از این افسران نظامی در ماه مارس ۲۰۲۱، و ۱۴ تن دیگر چند هفته پس از آن، از سوی وزارت دفاع دولت پیشین افغانستان به هند اعزام شدند. با فروپاشی دولت پیشین در افغانستان و بازگشت طالبان به قدرت، این افسران به بلاتکلیفی محض گرفتار شده‌اند و اکنون به تمدید فوری ویزا و دریافت حمایت‌های مالی برای گذراندن زندگی در هند نیاز دارند.

اجمل (نام مستعار)، یکی از افسران افغان  که با شرط محفوظ ماندن نامش با ایندیپندنت فارسی سخن گفت، می‌گوید که نه دولت هند به آنان توجهی دارد و نه سفارت افغانستان در دهلی برای کمک به آنان اقدامی کرده است. او می‌افزاید: «به دلیل روشن نبودن سرنوشت و آینده، همه ۵۷ افسر نظامی، به وضعیت بد روانی دچار شده‌ایم. ما به تمدید فوری ویزا و حمایت‌های مالی نیاز داریم.»

به گفته اجمل، آکادمی نظامی دولت هند به افسران نظامی افغان وعده داده بود که پس از اتمام دوره آموزشی، زمینه فراگیری دوره‌های کوتاه‌مدت تخصصی و امکانات گذران زندگی و محل سکونت آنان را فراهم می‌کند، اما با گذشت چندین ماه از اتمام دوره آموزشی، هیچ طرحی در این زمینه برای آنان در نظر گرفته نشده است.

۴۳ تن از این افسران در اواسط ماه ژوئن ۲۰۲۲ برنامه آموزشی‌ خود را به پایان رساندند و سفارت افغانستان در دهلی با برگزاری مراسمی، از آنان تقدیر کرد. با این حال، تداوم بلاتکلیفی و بی‌اطلاعی از وضعیت کنونی و آینده‌، به نگرانی روزافزون این افسران دامن می‌زند و به بروز مشکلات روحی در بسیاری از آن‌ها انجامیده است.

پس از بی‌پاسخ ماندن درخواست‌های مکرر این افسران برای تمدید ویزای اقامت در هند و دریافت کمک‌های مالی، آنان تصمیم گرفتند که روز یکشنبه، ۱۷ ژوییه (۲۶ تیر ۱۴۰۱)، در مقابل وزارت خارجه هند در دهلی، گردهمایی اعتراضی برگزار کنند، اما پلیس هند مانع این گردهمایی شد.

در همین حال، چند روز پیش وزارت خارجه هند پیام گروه طالبان را مبنی بر ضرورت بازگشت این افسران به افغانستان، به آنان اطلاع داده است. اجمل می‌گوید که طالبان مستقیما با خود آنان تماس نگرفته‌اند، اما وزارت خارجه هند گفته است که پیامی از طالبان در این مورد دریافت کرده و آن را به افسران نظامی منتقل کرده است. به گفته اجمل، افسران نظامی افغان در هند تصمیم گرفته‌اند به افغانستان برنگردند، چون از یک سو هنوز حاکمیت طالبان بر افغانستان از سوی جهان به رسمیت شناخته نشده است، و از سوی دیگر، هیچ تضمینی برای کار و امنیت آنان در داخل کشورشان وجود ندارد.