دهها تن از هواداران مقتدی صدر، روحانی شیعه عراقی، شامگاه جمعه ۲۹ ژوئیه (هفتم مرداد) در میدان تحریر بغداد تجمع کردند تا بار دیگر به نامزدی سیاستمدار تحت حمایت ائتلاف حامی جمهوری اسلامی ایران برای مقام نخستوزیری اعتراض کنند.
دو روز قبل از این در روز چهارشنبه، صدها تن از معترضان حامیان مقتدی صدر، با برداشتن موانع بتونی وارد منطقه سبز بغداد و بعد ساختمان پارلمان کشور شدند و علیه ایران شعار دادند.
آنان با نامزدی محمد السودانی، وزیر کار و امور اجتماعی سابق عراق برای پست نخستوزیری که از سوی ائتلاف «چارچوب هماهنگی» تحت حمایت ایران معرفی شده است مخالفند.
چارچوب هماهنگی، ائتلاف احزاب شیعه عراق که عمدتا از حامیان حکومت ایران به شمار میروند، سودانی را برای تصدی نخستوزیری نامزد کردهاند. مقتدی صدر اعلام کرده است که سودانی را نخواهد پذیرفت.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
تظاهرات اعتراضی شامگاه جمعه کوچکتر از تجمع روز چهارشنبه بود اما حامیان صدر گفتهاند که روز شنبه تظاهرات بزرگی را در بغداد سازماندهی خواهند کرد.
ماموران امنیتی در تدابیر امنیتی پیشگیرانه، دیوارهای بتونی را در اطراف منطقه سبز تشکیل دادهاند تا از تکرار ورود معترضان به پارلمان جلوگیری کنند.
منطقه سبز (منطقه الخضرا) بخشی از بغداد است که بیشتر ساختمانهای دولتی و سفارتخانههای خارجی در آن واقع شدهاند.
حامیان صدر میگویند که محمد السودانی سیاستمداری فاسد است.
ند پرایس، سخنگوی وزارت خارجه ایالات متحده، روز پنجشنبه در جمع خبرنگاران گفت که مقامهای آمریکایی با شرکای عراقی خود در تماساند اما واشنگتن در مسئله تشکیل دولت در عراق مداخله نخواهد کرد و ضمن اشاره به این که تظاهرات مردمی از ارکان بنیادین تمامی کشورهای دمکراتیک است، تاکید کرد که آمریکا با خشونت در تظاهرات «چه از سوی نیروهای امنیتی و چه از طرف معترضان مخالف است.» او همچنین اعتراضها در عراق را «یک مسئله داخلی» آن کشور توصیف کرد.
پرایس در سخنانش بر آمادگی واشنگتن به کار با هر دولتی در عراق که حاکمیت کشور و منافع مردم آن را در نظر بگیرد تاکید کرد. او همچنین از تمامی طرفها در عرصه سیاسی عراق دعوت کرد تا با خویشتنداری از وقوع خشونت در جریان تظاهرات جلوگیری کنند.
مقتدی صدر پیروز اصلی انتخابات سال گذشته بود. او کوشید تا دولتی با اکثریت پارلمانی و بدون حضور احزاب برخوردار از حمایت حکومت ایران تشکیل دهد، اما شگردهای پارلمانی این احزاب کشور را به بنبست سیاسی کشاند و طرفداران صدر از عضویت در مجلس استعفا دادند.