هنگامی که ناسا تصویر خیره‌کننده جدید تلسکوپ فضایی جیمز وب را رونمایی کرد، این بار سیاره «مشتری» بود که جلب توجه می‌کرد. ما توانستیم شفق‌های قطبی و گردبادهای این سیاره را که به شکل بی‌سابقه‌ای ببینیم که به روشنی می‌درخشید و شاهد جلوه دیگری از شگفتی‌های این تلسکوپ جدید بودیم.
اما دانشمندان یادآور شدند که مشتری تنها شیء آسمانی موجود در آن تصویر نیست. دو جسم دیگر مانند «عکس خراب‌کن» در کنار آن پنهان شده بودند.
Handout / NASA / AFP
[این دو جسم]، آمالتیا (Amalthea) و آدراستیا (Adrastea)، دو قمر این سیاره بودند. اگرچه دقیقا در تصویر واضح نیستند –فقط با نگاه کردن به آن امکان ندارد متوجه شویم که آن‌ها قمرند، و نه ستاره یا ذرات غبار روی تصویر – این دو جسم بخش جالبی از تصویری‌اند که همین حالا هم بسیاری از افراد را به شوق آورده است.
آن‌ها به ما یادآوری می‌کنند که مشتری با حلقه‌ها و مجموعه بزرگی از قمرهایش، با اینکه نسبتا نزدیک است، در عین حال چقدر با [سیاره] ما متفاوت است.
در واقع آمالتیا و آدراستیا [هر یک] یکی از انبوه قمرهایی‌اند که در مدار مشتری قرار دارند. در مجموع، دانشمندان بر این باورند که این سیاره دارای ۷۹ قمر است. ۲۶ مورد از آن‌ها هنوز حتی نام رسمی ندارند و بسیاری از آن‌ها تازه در قرن اخیر کشف شدند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
آمالتیا و آدراستیا، هر دو نسبتا مدت‌ها پیش کشف شده‌اند. ادوارد امرسون بارنارد در سال ۱۸۹۲ آمالتیا را کشف کرد و در سال ۱۹۷۹ هم تیم [فضاپیمای] وویجر (Voyager) موفق به کشف آدراستیا شد.
هر دوی این اجرام آسمانی، در واقع قمرهای یک قمر دیگرند. آن‌ها به دور آیو (Io)، قمر بزرگ و متراکم مشتری می‌گردند. این قمر [آیو] از چند زاویه قابل‌توجه است: فعال‌ترین جرم منظومه شمسی از نظر ژئولوژیکی محسوب می‌شود و در قیاس با بقیه میزان آب کمتری دارد.
آیو یکی از چهار «قمر گالیله‌ای» است؛ نخستین قمر از مجموعه چهار [قمر مشتری] که فراتر از زمین کشف شدند و به دور مشتری می چرخند. اروپا (Europa)، گانیمد (Ganymede) و کالیستو (Callisto) بعدا به آن اضافه شدند.
Handout / NASA / AFP
این چهار قمر هنوز برای دانشمندان جالب‌ترین [اقمار مشتری] به شمار می‌روند. برای مثال اروپا (Europa) که پوشیده از آب است و دارای پوسته یخی است، محتمل‌ترین مکان برای یافتن حیات در سایر نقاط منظومه شمسی مطرح شده است. کالیستو بیش از هر شیء در منظومه شمسی دهانه‌های برخوردی دارد.
دانشمندان پیش‌تر با استفاده از کاوشگرهای اختصاصی مانند «نیوهورایزنز» (New Horizons) و «جونو» (Juno) این قمرها و دیگر قمرها را به دقت جست‌وجو و کاوش کرده‌اند. همچنین، با تلسکوپ‌های روی زمین و نیز تلسکوپ فضایی هابل - و اکنون تلسکوپ فضایی جیمز وب – (JWST) با جزئیات از آن‌ها تصویربرداری شده است.
© The Independent
