کلی شنون، تاریخدان و دانشیارِ تاریخ در دانشگاه فلوریدا آتلانتیک آمریکا، در مقاله‌ای در روزنامه «واشنگتن پست» از اهمیت موج کنونی اعتراضات در ایران گفت، و افزود که این می‌تواند آغاز یک انقلاب، و نقطه‌عطفی در تاریخ ایران باشد. 

دکتر شنون که کتابی راجع به سیاست خارجی آمریکا و حقوق بشر زنان مسلمان نوشته است، در این مطلب به سابقه تاریخی مبارزه زنان در ایران می‌پردازد. او می‌نویسد: «خیزش کنونی به چهار دهه سرکوب پدرسالارانه و خشونت علیه زنان از سوی جمهوری اسلامی، و نیز مقاومت مصمم زنان ایران در مقابل این سرکوب مربوط می‌شود.»

این تاریخدان که مشغول نوشتن کتابی در مورد روابط ایران و آمریکا از ۱۹۰۵ تا ۱۹۵۳ است، یادآوری می‌کند که در دوران پهلوی دوم، زنان از جمله حق آموزش عالی، اشتغال، رای دادن و انتخاب شدن داشتند و قوانین دستمزد برابر، خدمات درمانی و حقوق جنسیتی و حضانت فرزندان حاکم بود. شنون یادآوری می‌کند که ایران دومین کشور جهان بود که وزیری ویژه امور زنان در کابینه (اشاره به مهناز افخمی که شنون در آثارش بارها به اقدامات فمینیستی او اشاره کرده است) داشت. او همچنین به قانون پیشرو خانواده که در زمان شاه در پی فعالیت زنان تصویب شد، اشاره می‌کند و آن ‌را یکی از آزادترین قوانین از این دست در جهان اسلام می‌خواند که حقوق بیشتری در زمینه‌هایی همچون ازدواج، طلاق و ارث به زنان اعطا می‌کرد.

شنون در ادامه به سرکوب گسترده حقوق زنان در ایران در پی برپایی نظام جمهوری اسلامی در ایران می‌پردازد؛ از جمله اخراج تمامی قضات زنان، اعمال حجاب اجباری، لغو قانون خانواده، ‌برپایی گشت ارشاد، اخراج زنان از برخی مشاغل، ممنوعیت تحصیل زنان در برخی رشته‌های دانشگاهی، کاهش سن ازدواج دختران، تشویق چندهمسری، و اعدام و سنگسار زنان.

این تاریخدان همچنین به مبارزات زنان ایران در دوران جمهوری اسلامی، همچون کارزار «یک میلیون امضا» و «آزادی‌های یواشکی» اشاره می‌کند. او در پایان می‌نویسد که این بار زنان مثل هشت مارس ۵۷ به میدان آمده‌اند و بر خلاف آن زمان، مردان جامعه هم در کنار آنانند و این بار اعتراضات نه مربوط به خواست‌های جزئی، که مربوط به یکی از ارکان نظام جمهوری اسلامی در ایران است. شنون می‌نویسد که حکومت شاید بتواند جنبش را سرکوب کند، که در این صورت بر خشم فروخورده ایرانیان افزوده خواهد شد، اما در عین حال، این اعتراضات می‌تواند «نقطه‌عطفی در مبارزه طولانی زنان ایران برای آزادی» باشد، و می‌افزاید: «شاید شاهد آغاز یک انقلاب باشیم. زن. زندگی. آزادی.»