تحولات مربوط به خیزش سراسری مردم ایران علیه حکومت، همچنان موضوع نگاه تحلیلگران و روزنامه‌نگاران بین‌المللی است. اتفاقات مربوط به حضور تیم ملی ایران در جام جهانی قطر، خشونت‌ورزی‌‌های نیروهای امنیتی علیه معترضان، همراهی ایرانیان داخل و خارج از کشور در سر دادن شعار «زن، زندگی، آزادی» و به لرزه درآمدن پایه‌های نظام جمهوری اسلامی از خشم پایدار معترضان، از مواردی است که در رسانه‌های معتبر بین‌المللی مورد توجه قرار گرفته است.
تایم: پیشینه اعتراض‌های سیاسی در ایران
نشریه معتبر تایم روز سه‌شنبه، ۲۲ نوامبر (یکم آذر)، در گزارشی تحقیقی با عنوان «ایران سابقه‌ای طولانی در اعتراض سیاسی دارد»، به پیشینه جنبش‌های اعتراضی در ایران پرداخت.
در این مطلب آمده است: «بیش از ۹ هفته است که شهروندان ایران جان خود را برای اعتراض به حکومت استبدادی حاکم بر این کشور به خطر می‌اندازند. با وجود کشتار و سرکوب نیروهای امنیتی، هیچ نشانه‌ای از عقب‌نشینی در معترضان به چشم نمی‌خورد. بر اساس گزارش‌های منتشرشده، دست‌کم ۴۳۴ معترض از ۱۶ سپتامبر [۲۰۲۲] کشته شده‌اند که بسیاری از آن‌ها زنان جوان بودند. اما آنچه با فریاد «زن، زندگی، آزادی» آغاز شد، به جنبش گسترده‌تری علیه نظام جمهوری اسلامی و علی خامنه‌ای، رهبر نظام، تبدیل شده است. اگرچه چشمان جهان تا حدی به اعتراضاتی در ایران معطوف شده است که در دهه‌های گذشته بی‌سابقه بوده، مدت‌ها است که این کشور کانون فعالیت‌های سیاسی و انقلابی - کوتاه و بلند، ناموفق و موفق- بوده است.»
بلومبرگ: حکومت ایران؛ بازنده جام جهانی
بلومبرگ در تحلیل تازه خود درباره خیزش سراسری مردم ایران علیه حکومت، به حضور تیم ملی فوتبال ایران در جام جهانی قطر پرداخت و ناکامی حکومت جمهوری اسلامی برای استفاده تبلیغاتی از این فرصت را مورد بررسی قرار داد.
این رسانه در مطلبی با عنوان «بازنده بزرگ جام جهانی، حکومت ایران است»، نوشت: «ایرانی‌ها مانند مردم بسیاری از دیگر نقاط جهان، دیوانه فوتبال‌اند و زمانی که تیم ملی، در جام جهانی بازی می‌کند، تمام توجه کشور به این اتفاق معطوف می‌شود. سنت دیرینه‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه کشورهای مستبد از فرصت حضور در جام جهانی فوتبال برای منحرف کردن توجه داخلی و خارجی از ظلم خود استفاده می‌کنند. این در حالی است که این بار، اعتراض‌های تماشاچیان و همراهی نکردن بازیکنان [تیم ملی ایران] با سرود ملی، فرصت چنین تبلیغاتی را از تهران گرفته است.»
گاردین: ورود به مرحله بحرانی
گاردین با اشاره به ادامه تظاهرات‌ها در ایران و استفاده حکومت از روش‌های خشونت‌آمیز به‌منظور سرکوب معترضان، نوشت: «[حکومت] ایران با تلاش برای سرکوب اعتراضات ضدحکومتی، وارد مرحله بحرانی می‌شود.»
این نشریه ادامه داد: «با تشدید حملات نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران به مناطق کردنشین، به نظر می‌رسد سرکوب تظاهرات‌های مردمی وارد مرحله خطرناک جدیدی شده است؛ چنانکه یک مقام سازمان ملل، این وضعیت را «بحرانی» توصیف کرد. در هفته‌های گذشته، تهران که با یکی از جسورانه‌ترین اعتراض‌ها علیه حکومت تندرو این کشور مواجه بوده، دسترسی به اینترنت را در بسیاری از مناطق قطع کرده است. مقام‌های جمهوری اسلامی ایران بارها دشمنان خارجی و عوامل آن‌ها را به سازماندهی تظاهرات، و «تروریست‌ها» را به کشتن نیروهای امنیتی متهم کرده‌اند. این در حالی است که از زمان مرگ مهسا امینی، صدها نفر در سرکوب خونینی که حکومت پیش برده است، جان باخته‌اند. این شهروندان که در یک قیام مردمی می‌خواهند به چندین دهه حکومت استبدادی روحانیون ایران پایان دهند، با تشدید خشونت مواجه شده‌اند و فیلم‌هایی که از مناطق عمدتا کردنشین ایران منتشر شده، یادآور مناطق جنگی است.»
نیویورک‌تایمز: استفاده از آمبولانس در سرکوب اعتراض‌ها
نیویورک‌تایمز در گزارش خود با عنوان «استفاده نیروهای امنیتی ایران از آمبولانس برای سرکوب اعتراضات»، نوشت: «گزارش‌های شاهدان و تجزیه و تحلیل ویدیوهای منتشرشده نشان می‌دهد دولت ایران آمبولانس‌ها را برای نفوذ به تظاهرات و بازداشت معترضان به‌کار می‌گیرد.»
این روزنامه آمریکایی همچنین در گزارش دیگری درباره ایران، به حواشی مسابقه فوتبال ایران و انگلستان اشاره کرد و نوشت: «هواداران ایرانی با پرچم‌های مربوط به دوران قبل از جمهوری اسلامی، از ورود به ورزشگاه برای تماشای بازی ایران و انگلستان منع شدند. در همین حال، بازیکنان تیم ملی با امتناع از خواندن سرود ملی کشورشان، اعتراض خاموش خود را به آنچه در ایران می‌گذرد، نشان دادند.»
فارین پالیسی: نارضایتی از دولت تندرو
نشریه فارین پالیسی درباره ادامه تظاهرات‌های ضدحکومتی در ایران نوشت: «با وجود تشدید خشونت حکومت، جنبش اعتراضی همچنان در حال تقویت و دیده شدن جهانی است.»
این نشریه نوشت: «بیش از دو ماه از اعتراضات گسترده در ایران در پی مرگ مهسا امینی ۲۲ ساله می‌گذرد. جنبش تحت رهبری جوانان، با وجود افزایش خشونت حکومت، همچنان در حال قدرت گرفتن است. خشم پایدار معترضان، بر اساس نارضایتی از دولت تندرو، بحران اقتصادی، و سیاست‌هایی مانند قانون حجاب اجباری شکل گرفته است. این خشم، اکنون چالشی مهم و فزاینده برای حکومت ایجاد کرده است. ناآرامی‌های ایران در جام جهانی فوتبال ۲۰۲۲ نیز نمایان شده است؛ جایی که تیم ملی این کشور روز دوشنبه نخستین بازی خود را با انگلستان، با خودداری از خواندن سرود ملی، به نشانه همبستگی آشکار با معترضان آغاز کرد.»
