معصومه صلیحاوی، دختر ۱۷ ساله اهوازی، روز جمعه ۱۱ آذر (۲ دسامبر) «به دلیل مسائل ناموسی» به دست پدرش به قتل رسید.
به گزارش «رکنا»، روز جمعه مردی ۴۵ ساله ساکن کوی علوی اهواز، با در دست داشتن یک چاقوی خون‌آلود، خود را به یکی از کلانتر‌ی‌های این شهر معرفی کرد و گفت: «فرزندم به نام معصومه که حدود ۱۷ ساله است را به دلیل مسائل ناموسی با چاقو به قتل رساندم و در یک ملحفه پیچیدم و در منزل شیخمان انداختم.»
هنوز جزئیات بیشتری درباره این قتل منتشر نشده است.
«قتل بر مبنای آبرو» یا «قتل ناموسی»، به قتل‌هایی گفته می‌شود که اغلب بر اساس سوءظن یا شایعه رخ می‌دهند. بهانه این قتل‌ها، حفظ آبرو و پاک کردن «لکه ننگ» است و زنان و دختران، قربانیان اصلی آن به‌شمار می‌روند.
کارشناسان معتقدند که وجود راه فرار قانونی برای پدران و همسران، از جمله عواملی است که به تکرار قتل‌های ناموسی می‌انجامد. بر اساس قانون مجازات اسلامی، چنانچه مرتکبان «قتل ناموسی»، پدر یا اجداد پدری مقتول باشند، مستوجب «قصاص» نیستند و حداکثر با سه تا ۱۰ سال زندان مواجه می‌شوند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
قتل‌های ناموسی به درجات مختلف در همه استان‌های ایران رخ می‌دهد. پیش از این در سال ۱۳۹۹، رومینا اشراقی، دختر ۱۴ ساله گیلانی، به دست پدرش به قتل رسید. چند ماه بعد، حکم دادگاه پدر رومینا اشراقی اعلام شد که عبارت بود از ۹ سال زندان.
در بهمن ۱۴۰۰ نیز مونا حیدری، زن جوان اهوازی، در این شهر سر بریده شد. شوهر مونا حیدری که عامل این قتل بود، با سر بریده مونا در دست در خیابان‌های اهواز راه می‌رفت. با اینکه کیفرخواست علیه عوامل قتل مونا حیدری صادر شده است، تاکنون حکمی درباره این پرونده صادر نشده است.
قتل ناموسی، نوعی از قتل است که در جهان ذیل عنوان «زن‌کشی» طبقه‌بندی می‌شود. قاتلانی که به بهانه «ناموس» و «آبرو»می‌کشند، در اکثر موارد «زن» را می‌کشند، چرا که در چنین فرهنگ‌هایی، زن موجودی دانسته می‌شود که می‌تواند «آبروی مرد» را «لکه‌دار» کند.
«آبرو و ناموس» سازه‌هایی اجتماعی-سیاسی‌اند که هم سنت‌های اجتماعی، و هم ساختار سیاسی جامعه با تصویب نکردن قوانین حمایتی از زنان، در بازتولید آن دخالت دارند.
نیکل پوپ در کتاب «قتل‌های ناموسی در قرن بیست‌ویکم» که چندین نمونه قتل ناموسی در ترکیه، عراق و پاکستان را بررسی کرده است، می‌نویسد که در قتل‌های ناموسی، کشتن زن آسان‌ترین راه برای پایان دادن به «بیگانگی و طرد اجتماعی» است که یک خانواده یا فامیل را درگیر خود کرده است. نویسنده می‌گوید، قاتلان افرادی بسیار معمولی مانند من و شمایند که تنها برای اینکه از «اعتبار» خود محافظت کنند، گاه چنین قتل‌هایی مرتکب می‌شوند.
