در ادامه اعتراض‌های گروهی و انفرادی زنان در داخل و بیرون از افغانستان علیه دستورهای زن‌ستیزانه طالبان، گروهی از فعالان حوزه زنان و حقوق بشر، هنرمندان و فعالان اجتماعی افغانستان گردهم آمدند و تظاهراتی را با شعار «یا همه، یا هیچ‌کس» در ۵۷ شهر از ۲۳ کشور جهان برنامه‌ریزی کردند. 

این تظاهرات روز شنبه، ۲۴ دی‌ماه، با حضور گسترده مردم در شماری از کشورهای اروپایی، آمریکایی، آسیایی و استرالیا برگزار شد. زنان معترض در داخل افغانستان نیز با پخش ویدیوهای اعتراضی از داخل خانه‌ها، به این اعتراض پیوستند.

برگزارکنندگان تظاهرات، عنوان این حرکت را «جنبش جهانی برای حقوق زنان در افغانستان» گذاشته‌اند. در بیانیه‌ عمومی این تظاهرات از کشورهای جهان خواسته شده است که حاکمیت طالبان در افغانستان را به‌رسمیت نشناسند و از همه اقدام‌هایی که سبب تشویق و ترغیب طالبان می‌‌شود، دست بردارند.

 در این بیانیه، از نشست دوحه و توافق آمریکا با طالبان به‌عنوان راهی برای تشویق و بازکردن دروازه‌ها به‌روی این گروه یاد شده و آمده است: «شهروندان افغانستان هیچ نقشی در توافقنامه دوحه نداشتند، اما تنها کسانی‌اند که تبعات منفی این توافقنامه را دریافت کرده و آسیب دیده‌اند.» 

معترضان گشایش دفتر طالبان در قطر و معافیت از تحریم سفر اعضای ارشد طالبان را که سازمان ملل متحد اعمال کرد، گام‌هایی غیرمستقیم برای مشروعیت‌بخشیدن به طالبان عنوان کرده و خواستار مسدودشدن دفتر سیاسی طالبان در قطر شده‌اند.

این اعتراض‌ها درحالی برگزار می‌شوند که طالبان علاوه‌بر صدور ده‌ها دستور محدودکننده برای زنان، به‌تازگی با صدور دستور منع تحصیل زنان در دانشگاه و منع اشتغال آنان در ادارات غیردولتی و سازمان‌های بین‌المللی، آخرین میخ را به تابوت آزادی‌ها و حقوق زنان کوبیدند و زنان افغانستان را به‌صورت عمومی در خانه‌ها محبوس کردند. 

شهروندان افغانستان در تظاهرات روز شنبه خواستار لغو فوری دستورهای زن‌ستیزانه طالبان شدند و از جهان خواستند از هر راه ممکن برای بازگشت زنان به کار و تحصیل و دسترسی آنان به حقوق اساسی و مدنی‌شان اقدام کنند. معترضان خواستار محوریت زنان افغانستان در گفت‌وگوهای بین‌المللی شدند. آنان همچنین از جهان خواستند تا زمینه دسترسی زنان افغانستان به عدالت را ازطریق ساختارهای قضایی معتبر بین‌المللی فراهم سازند و «عاملان شکنجه و آزار جنسیتی در افغانستان را تحت تعقیب و تحقیق قرار دهند».

در یک سال و پنج‌ ماه گذشته، دستورهای واپسگرایانه طالبان برای زنان افغانستان سبب واکنش‌های شدید شهروندان افغانستان و دیگر کشورهای جهان شده است؛ اما تصمیم آخر این گروه درمورد ممنوعیت کار زنان در ادارات غیردولتی، سازمان‌های بین‌المللی را به شوک فرو برد، زیرا متوقف‌شدن فعالیت زنان در این سازمان‌ها، استفاده از میلیون‌ها دلار کمک‌های بشردوستانه به افغانستان را دچار اختلال ساخت. 

اما رهبری طالبان با وجود واکنش‌های شدید بین‌المللی به این تصمیم‌ها، برخوردشان با زنان را مطابق با شریعت اسلامی و موضع دینی و فرهنگی افغانستان می‌دانند و تا هنوز هیچ تمکینی به هیچ‌یک از خواست‌های سازمان‌ها و کشورهای جهان نشان نداده‌اند. در آخرین مورد که شورای امنیت سازمان ملل متحد روز جمعه نشست ویژه‌ای برای بحث درمورد تحصیل و کار زنان افغانستان برگزار کرد، ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی طالبان، در توییتر در پاسخ به این نشست، نوشت: «کشورهای جهان باید خواست‌های دینی مردم افغانستان را درک کنند و در امور داخلی افغانستان دخالت نکنند.»

اما سازمان ملل متحد و دیگر سازمان‌های امدادرسان که در یک سال و نیم گذشته در افغانستان فعالیت داشته‌اند، تاکید می‌کنند که منع کار زنان در ادارات غیر دولتی، علاوه‌بر نقض کامل حقوق زنان، صدمه جبران‌ناپذیری به وضعیت عمومی اجتماع وارد می‌کند و در شرایط بحرانی کنونی، دسترسی میلیون‌ها زن و کودک را به کمک‌های بشردوستانه و خدمات اجتماعی قطع می‌کند.

معترضان در تظاهرات سراسری روز شنبه نیز نگرانی‌شان از فاجعه انسانی در افغانستان را بیان کردند و علاوه‌بر درخواست لغو ممنوعیت کار زنان، از جامعه جهانی خواستند تا امکان یک نظارت دقیق بر توزیع کمک‌های بشردوستانه در افغانستان را فراهم کنند. در بیانیه این تظاهرات آمده است: «کمک‌های غذایی و درمانی که به مردم افغانستان اختصاص داده می‌شود، براساس گزارش‌های سازمان‌های غیردولتی و بازرس ویژه آمریکا برای بازسازی افغانستان، به‌طور گسترده ضایع می‌شود و مقدار زیادی از آن مورد سوءاستفاده طالبان قرار می‌گیرد.»