رینا امیری، نماینده ویژه آمریکا برای زنان افغانستان، به مناسبت روز جهانی زنان قاضی، در توییتی نوشت که در این روز، کشورهای جهان نباید زنان قاضی افغانستان را فراموش کنند؛ کسانی‌که از کار و تامین معیشت برای خانواده‌هایشان منع شده‌اند.

خانم امیری در این توییت به وخامت زندگی این زنان تحت حاکمیت طالبان اشاره و تاکید کرد: «این زنان قاضی از طرف کسانی تهدید می‌شوند که قبلا با حکم همین قاضی‌ها، در پشت میله‌های زندان قرار گرفته بودند.»

سال گذشته گاردین در مطلبی نوشت که قاضی‌های زن در افغانستان نخستین گروه تحت تعقیب طالبان‌اند. در گزارش این روزنامه آمده است که قاضی‌هایی زن با روی کار آمدن طالبان در داخل افغانستان مخفیانه زندگی کرده‌اند و با خطرهای جدی مواجه‌‌ بوده‌اند. به گفته‌ این روزنامه، هرچند برخی از کشور مثل بریتانیا و استرالیا وعده‌هایی برای انتقال این زنان  داده‌اند، اما هنوز به پرونده‌های پناهندگی آن‌ها در این کشورها رسیدگی نشده است.

گروه طالبان ماه‌ها پس از تسلطشان بر افغانستان اعلام کردند که فعالیت قاضی‌های زن دیگر «ضروری» نیست. دادگاه عالی این گروه گفت که افراد این گروه جایگاه‌های قضایی را اکنون تکمیل کرده‌اند و دیگر نیازی به زنان وجود ندارد.

حزب‌الله ابراهیمی، رئیس تدقیق و مطالعات دادگاه عالی طالبان، در نشست خبری به خبرنگاران در کابل گفت: «ما تاکنون، این نیاز را احساس نکردیم و این ضرورت را درک نکرده‌ایم که به قاضیان زن نیاز شود و آن‌ها بیایند و در محاکم وظایفشان را به پیش ببرند.»

به گفته‌ این عضو طالبان، قاضی‌های زن دانایی کافی ندارند و نمی‌توانند بر اساس شرع، حکم صادر کنند. او تاکید کرد: «در حکومت پیشین، بر اساس مواد مشخص [قوانین و لوایح] قضایا را حل می‌کردند و در مورد فقه و اصول شرعی معلومات کافی نداشتند و نمی‌توانستند که بر اساس فقه حنفی برای مردم حکم صادر کنند.»

بر اساس آمارها، بیشتر از ۲۰۰ قاضی زن با روی کار آمدن طالبان از کار اخراج شده‌اند و با تهدیدهای شدید امنیتی مواجه‌اند. آنان بارها از جامعه جهانی خواسته‌اند فکری به حالشان بکنند، زیرا طی بیش از دو سالی که از سلطه طالبان می‌گذرد، آن‌ها مخفیانه زندگی کرده‌اند و هرازگاهی مجبور شده‌اند که محل زندگی خود را عوض کنند.