رسوایی «قطار عشق سلطنتی» که پیش‌تر گمان می‌شد مربوط به شاه چارلز و شاهدخت دایانا باشد، در واقع درباره چارلز و کامیلا بوده است.

به گزارش وب‌سایت تلگراف، نشریه ساندی میرر نوامبر ۱۹۸۰، داستانی را منتشر کرد مبنی بر اینکه دایانا در حالی که چارلز ۳۱ ساله داخل قطار سلطنتی بود، شبانه و قاچاقی به قطار وارد شده است. این زوج آن زمان نامزد بودند اما ازدواج نکرده بودند و کاخ باکینگهام، دایانا و چارلز به‌شدت آن را رد کردند.

در مستند جدید شبکه آی‌تی‌وی با نام «سلطنت واقعی: درون کاخ وینزر»، دکتر جیمز کلترست، یکی از دوستان نزدیک شاهدخت فقید ولز، ادعا کرد که به عقیده دایانا، بازدیدکننده واقعی در واقع کامیلا، همسر فعلی شاه، بوده است.

دکتر جیمز کلترست در این سریال گفت که دایانا ۸۰ کیلومتر دورتر بود؛ بنابراین او نبود و باید شخص دیگری می‌بود.

دکتر کولترست دوست صمیمی شاهدخت دایانا بود و بین او و اندرو مورتون، نویسنده‌ای که در سال ۱۹۹۲ با شاهدخت برای کتاب «دایانا: داستان واقعی او» مصاحبه کرد، نقش واسطه را ایفا می‌کرد.

در مستند آی‌تی‌وی، با فرانسیس کورنیش، منشی خصوصی سابق شاه چارلز، هم مصاحبه شد و او نیز نسخه قبلی ماجرا را رد کرد. کورنیش توضیح داد که برنامه قطار سلطنتی به این شکل است که در ساعت معقولی در عصر سوار آن می‌شوید، سپس به سمت مسیری نزدیک به جایی که می‌روید، حرکت می‌کند و صبح روز بعد نیز بازمی‌گردد. او در ادامه افزود: «آنچه در این مقاله ادعا می‌شود اتفاق افتاده، این است که [چارلز] در حالی که قطار در حال طی مسیرش بود، با کسی قرار ملاقات داشت.»

او سپس اضافه کرد: «هر چند بیشتر داستان‌ها می‌گویند این دایانا بوده است، اما او تنها گزینه نیست؛ واقعا از اینکه دایانا بوده باشد، شگفت‌زده می‌شوم.»

علی‌رغم تکذیب کاخ، سردبیر میرر بابت انتشار این گزارش عذرخواهی نکرد و مدعی شد که منبع گزارشش یک پلیس از تیم امنیتی قطار سلطنتی بوده است.

در شب مورد بحث، قطار سلطنتی تنها ۳۰ کیلومتر با ویلای ییلاقی کامیلا فاصله داشت.

دایانا پس از انتشار این داستان به دیلی میل گفت: «من خیلی شوکه شده بودم. اصلا نمی‌توانستم آن را باور کنم. من هرگز جایی نزدیک قطار نبوده‌ام، چه برسد به نیمه‌های شب.» دایانا در ادامه افزود: «با وجود اینکه اول با من تماس گرفتند، به هر حال آن را چاپ کردند. بعد از آن زنگ زدند تا عذرخواهی کنند، اما این نظر مردم را در مورد اینکه وقتی داستانی شبیه آن می‌خوانند چه فکر می‌کنند، تغییر نمی‌دهد.»