یک دانشجوی دانشگاه امیرکبیر روز چهارشنبه دهم خرداد در محیط این دانشگاه جان باخت. شوراهای صنفی دانشجویان بی‌توجهی و کم‌کاری مسئولان دانشگاه را یکی از اصلی‌ترین علت‌های مرگ این دانشجو اعلام کرد.

بر اساس گزارش دانشجویان این دانشگاه، بصیر ابراهیم‌پور، دانشجوی ورودی ۹۸ این دانشگاه در رشته مکانیک، روز ۱۰ خرداد در دانشگاه دچار حمله قلبی می‌شود. دانشجویان هم اورژانس دانشگاه را مطلع می‌کنند؛ با این حال اورژانس دانشگاه اقدامی نمی‌کند و در محل حاضر نمی‌شود. در نهایت پس از گذشت حدود ۴۵ دقیقه، یک آمبولانس از خارج از دانشگاه برای رسیدگی به حال دانشجو از راه می‌رسد.

یکی از کاربران رسانه‌های اجتماعی با اشاره به این موضوع نوشت: «اگر در همین دانشگاه یک تار مو از زیر حجاب دانشجویی مشخص می‌شد، سربازان گمنام آقا امام زمان در کسری از ثانیه در محل مورد نظر حاضر می‌شدند.»

این اتفاق در حالی رخ داد که یک مرکز فوریت‌های پزشکی در داخل دانشگاه مستقر است و در فاصله‌ای بسیار نزدیک به محل وقوع حادثه قرار داشته‌ است.

شوراهای صنفی دانشجویان با اشاره به نقش دانشگاه در این اتفاق نوشت: «تاخیر در رسیدگی به وضعیت این دانشجو مسئله‌ای حاشیه نیست، بلکه بازی با جان دانشجو است. چه‌بسا اگر اورژانس در همان دقایق ابتدایی به وضعیت دانشجو رسیدگی می‌کرد، بصیر ابراهیم‌پور اکنون زنده بود.»

در همین حال رئیس دانشگاه و اعضای هیئت رئیسه به این موضوع بسیار سریع واکنش دادند. این افراد که خود یکی از اصلی‌ترین مقصران مرگ این دانشجو به شمار می‌روند، در بیانیه‌ای ضمن تسلیت، مدعی شدند که اورژانس دانشگاه به‌موقع در صحنه حاضر شده است.

در اطلاعیه هیئت رئیسه دانشگاه امیرکبیر آمده است: «این دانشجوی کوشا و مستعد دانشگاه صنعتی امیرکبیر به علت سابقه عارضه قلبی، متاسفانه دچار ایست قلبی شد و علی‌رغم حضور به‌موقع اورژانس مستقر در دانشگاه و انتقال به بیمارستان و تلاش پزشکان، عملیات احیا موثر واقع نشد و دار فانی را وداع گفت.»

دانشگاه با این اطلاعیه تلاش کرد برای خود در مرگ این دانشجو نقشی قائل نشود. این در حالی است که بر اساس گزارش شوراهای صنفی، دانشجویان دانشگاه امیرکبیر چندین‌ بار وضعیت نابسامان اورژانس دانشگاه را به مسئولان گزارش داده ‌بودند اما سلامتی دانشجویان هرگز اولویت این افراد نبوده است.

در چندماه اخیر دوربین‌های متعددی در سطح دانشگاه امیرکبیر نصب شده است، نیروهای حراست چند برابر شده‌اند و این افراد در گوشه‌کنار دانشگاه در حال گشت‌زنی‌اند؛ همه این‌ها نشان می‌دهد که دانشگاه بودجه دارد اما این بودجه برای سرکوب دانشجویان و نظارت امنیتی بر آن‌ها صرف می‌شود.

شوراهای صنفی دانشجویان کشور نوشت: «با استقرار مدیران خودکامه در دانشگاه‌ها به مثابه بازوی سرکوب و از سمت دیگر تضعیف شوراهای صنفی به عنوان نهاد منسجم‌کننده و نظام‌بخش مطالبات دانشجویی، بیش از پیش شاهد این قبیل اتفاق‌‌ها خواهیم بود.»

پیش از این در دانشگاه‌های دیگر ایران هم حوادث مشابهی رخ داده است و همین چندی پیش در دانشگاه زنجان نیز یک دانشجو به علت نبود امکانات فوت کرد. این در حالی است که تقریبا در تمامی موارد، دانشگاه و مسئولان آن زیر بار مسئولیت خود در این حوادث نمی‌روند و پاسخگو نیستند.