دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد (اوچا) روز چهارشنبه ۲۸ تیر (۱۹ ژوییه) اعلام کرد که نزدیک به ۳۰ درصد خانواده‌های دارای سرپرست زن در افغانستان دست‌کم یک کودک کار در بیرون از خانه دارند.  

این دفتر در توییتر نوشت که در قیاس با خانواده‌هایی که سرپرست مرد دارند، این آمار ۳۵ درصد بیشتر است.  

اوچا با ابراز نگرانی از وضعیت کودکان کار گفت که شمار این کودکان پیوسته در حال افزایش است.  

نزدیک به دو سال می‌شود که طالبان در افغاستان قدرت را به‌ دست گرفته‌اند. در این مدت، آمار بیکاری و فقر افزایش یافته و طالبان بخش زیادی از زنان را از کار کردن محروم کرده‌اند. 

شماری از زنانی که در دوران حکومت پیشین در نهادهای خصوصی کار می‌کردند، کارهایشان را از دست داده و مجبور شده‌اند که فرزندانشان را به کار بفرستند. 

در دوره حکومت طالبان، بسیاری از کودکان و نوجوانان مجبور شده‌اند از راه قاچاق به ایران بروند و در آنجا به کارهای سخت مشغول شوند.  

غلام حیدر ۱۴ سال دارد و یکی از کودکان کار در افغانستان است. او به ایندیپندنت فارسی گفت که هفته گذشته از گذرگاه اسلام‌قلعه در استان هرات از مرز ایران به افغانستان بازگردانده شده است.  

او افزود که تنها نان‌آور خانواده‌اش است و به همین دلیل خواسته است به سفر قاچاقی به ایران برود و اکنون که مرزبانان ایرانی او را از مرز بازگردانده‌اند، دوباره تلاش خواهد کرد که قاچاقی به ایران برود. 

او گفت: «برادر و خواهر من گرسنه بودند و به همین دلیل برای کارگری به ایران رفتم. می‌خواهم دوباره قاچاقی به ایران بروم تا برای خانواده‌ام پول بفرستم.» 

روزانه صدها تن از کودکان و نوجوان افغان مانند غلام حیدر به ایران سفر می‌کنند تا با رسیدن به مقصد بتوانند پول برای مخارج زندگی خانواده‌هایشان بفرستند. 

حکومت طالبان با اتخاذ سیاست‌های «زن‌ستیزانه» و محروم کردن زنان از کار و آموزش باعث شده است که فعالیت نهادهای کمک‌رسان با مشکل مواجه شود و کشورهای کمک‌کننده میزان کمک‌ها به افغانستان را، در قیاس با سال قبل، کاهش دهند. 

آگاهان بر اوضاع افغانستان معتقدند که دوام حکومت طالبان با سیاست‌های کنونی به‌ معنای گسترش فقر و بیکاری است.