مانند همه جای دنیا، پدیده تن‌فروشی در ایران همواره رواج داشته، اما این پدیده در سال‌های اخیر ابعاد گسترده‌تری به خود گرفته. تا آنجا که سن ورود به تن‌فروشی در ایران به پایین‌ترین میزان رسیده و رکوردی تازه ثبت کرده است.

اخیرا اظهارات یک مددکار اجتماعی در خصوص تن‌فروشی در ایران خبرساز شده.

به گفته شهین شمس‌محمدی، مددکار اجتماعی و فعال حوزه زنان، سن ورود به تن‌فروشی دختر بچه‌ها به سن ۱۲ سالگی رسیده.

اگرچه دولت هرگز آمار دقیقی از میزان تن‌فروشی اعلام نکرده، اما به گفته این مددکار اجتماعی، ‌بر اساس آمار سازمان بهزیستی ایران، پنجاه‌ درصد کارگران جنسی ایران را زنان متأهل تشکیل می‌دهند.

به گفته او،‌ زنان بی‌سرپرست و بدسرپرست به خاطر درماندگی در تأمین مخارج خود و فرزندان‌شان، به این کار روی می‌آورند و در نتیجه تعداد کارگران جنسی نیز افزایش پیدا می‌کند.

بازار کارگران جنسی در ایران در حالی بزرگ‌تر می‌شود که به گفته کارشناسان، آن‌ها در معرض آسیب‌هایی از جمله اعتیاد به مواد مخدر، خشونت، و یا ایدز هستند.

شهین شمس محمدی ،‌ بالا رفتن خط فقر و عدم مهارت و توانایی‌های لازم برای تامین مایحتاج زندگی زنان را از مهم ترین عوامل افزایش کارگران جنسی در ایران خوانده و گفته:‌ «این مسئله نیز به نبود برنامه‌ریزی‌های اساسی از سوی دولتمردان برای توانمندسازی زنان و همچنین نبود بستری مناسب در جامعه، در راستای کسب مهارت، درآمدزایی و استقلال مالی این قشر تاثیرگذار در جامعه باز می‌گردد.»

پایتخت‌نشین‌ها،‌ حالا شب و روز شاهد صحنه‌ها و روایت‌های تلخ زیادی از تن‌فروشی زنان و دختران جوان در معابر عمومی‌و خیابان‌های شهر هستند.

این پدیده در کل سطح شهر از مناطق بالای شهر تا مناطق محروم پایین شهر، به چشم می‌خورد. پراکندگی حضور کارگران جنسی در بعضی محله‌های تهران بیشتر و در بعضی کمتر است.

طبق  پژوهشی که از سوی معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری تهران منتشر شده، شهروندان مناطق 17، 20 و 2 تهران بيشترين آمار زنان خيابانی را در مناطق خود گزارش كرده‌اند.

آنچه حالا زنگ خطر را برای مسئولان و دولتمران ایران به صدا در آورده نه تنها کاهش سن، که تن‌فروشی دختر بچه‌هایی است که خود قربانی شدیدترین خشونت‌ها در جامعه‌اند.

با نگاهی به آمارهای منتشر شده از سوی نهادهای غیردولتی، سن تن‌فروشی در ایران در سال‌های اخیر سیری نزولی داشته. در سال ۱۳۹۰ سن شروع به تن‌فروشی با کاهش حدود ۸ تا ۱۰ سال، از ۲۰ تا ۳۰ سالگی، به ۱۳ تا ۱۸ سال رسیده بود ولی حالا به ۱۲ سال رسیده. کارشناسان مهم‌ترین علت افزایش کارگران جنسی و کاهش سن تن‌فروشی را فقر، بیکاری، اعتیاد و مشکلات اقتصادی می‌دانند.

کارگران جنسی در حاشیه امن

در حالی که تن‌فروشی در ایران غیرقانونی است، سوال اینجاست که زنان خیابانی و کارگران جنسی چرا در عمل در حاشیه ای امن قرار دارند و آزادانه خیابان‌های شهر را قرق کرده اند؟

موضع پلیس و نیروی انتظامی‌ در قبال آنان چیست؟ دولت چه برنامه ای برای مهار و کنترل آن دارد؟‌

در حالی که حتی در کشورهایی که تن‌فروشی یا روسپی‌گری و آزاد و رسما قانونی است، قانون‌گذار خرید و فروش خدمات جنسی را برای زیر ۱۸ ساله‌ها منع کرده. طبق قوانین سازمان ملل متحد، افراد زیر ۱۸ سال کودک محسوب می‌شوند و باید از هر نوع آزار و اذیت جنسی محافظت شوند.

امروزه تن‌فروشی در بعضی از کشورهای دنیا قانونی است و به عنوان حرفه و شغل برای زنان به رسمیت شناخته می‌شود.

مثلا در آلمان از سال ۲۰۰۲ میلادی ، روسپی‌گری رسما یک حرفه است و مالیات به آن تعلق می‌گیرد. صنعتی که درآمد آن به حدود ۱۵ میلیارد یورو در سال می‌رسد.

در سال ۲۰۱۶ میلادی قانون حمایت از کارگران جنسی تصویب شد که براساس آن همه روسپی‌ها باید دارای مجوز فعالیت و شناسنامه کاری باشند.

در هلند نیز خرید و یا فروش خدمات جنسی مشروط بر آن که «با رضایت میان افراد بالغ» صورت گیرد قانونی است.

اما نکته مهم اینجاست که روسپی‌گری در این کشورها محدودیت سنی دارد. مطابق قانون، افراد زیر ۱۸ سال حق تن‌فروشی ندارند و کسی هم حق معامله با آن‌ها و دادن پول به ازای عمل جنسی به کودکان را ندارد.

بعضی کشورها مجازات گرفتن خدمات جنسی از دختران زیر ۱۸ سال بسیار سنگین است.

زخم‌هایی ماندگار بر تن کودکان

کودکان هرگز به خواسته خود تن به روسپی‌گری نمی‌دهند. خانواده، دوستان و یا قاچاقچیان انسان آن‌ها را وادار به تن‌فروشی می‌کنند. خشونتی عیان و دردناک که آثاری مخرب و ماندگار بر جسم و روان آن‌ها به جا می‌گذارد. از پارگی دهانه واژن و عفونت و خونریزی گرفته تا حاملگی‌های ناخواسته و بیماری‌های روحی و روانی درازمدت از جمله افسردگی و اضطراب.

به‌رغم تلاش‌های جهانی برای نجات کودکان و جلوگیری از تن‌فروشی آن‌ها، آمار کارگران جنسی کودک در سراسر جهان رو به افزایش است. سی سال پس از امضای کنوانسیون جهانی حقوق کودکان سازمان ملل متحد، جهان هنوز راهی دراز برای رسیدن به اهداف این توافق جهانی دارد. توافقی جامع که دولت‌ها را به حمایت از حقوق کودکان متعهد کرده.

ایران هم این کنوانسیون را امضا کرده ولی به گمان بعضی کارشناسان در اجرای بیشتر مفاد آن ناتوان بوده، از جمله در جلوگیری از آزار و اذیت کودکان و تن‌فروشی آن‌ها.