روزنامه نیویورک‌ تایمز در یادداشتی به توافق اخیر میان جمهوری اسلامی ایران و دولت جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا، درباره رهایی پنج گروگان‌ آمریکایی در ازای آزادسازی اموال مسدودشده ایران پرداخت.

در یادداشت نیویورک‌ تایمز که روز سه‌شنبه، ۱۵ اوت (۲۴ مرداد)، آمده است: «آزادی شهروندانی که به اتهام‌های ساختگی برای مدت طولانی در زندان‌های ایران گروگان گرفته شده بودند موهبتی بزرگ برای آن‌ها و خانواده‌هایشان است. جایزه تهران در ازای این معامله دسترسی به شش میلیارد دلار از درآمدهای نفتی است که در کره جنوبی مسدود شده بود. افزون بر این، هرچند دولت‌ها اصرار دارند پرونده‌ هسته‌ای و رهایی گروگان‌ها از هم جدا است، این احتمال وجود دارد که توافق اخیر ایران و آمریکا به تلاش‌ها برای ازسرگیری مذاکرات هسته‌ای مرتبط باشد.»

نویسنده این یادداشت ضمن اشاره به وضع سخت شهروندان دوتابعیتی در زندان‌های جمهوری اسلامی،‌ آزادی آن‌ها را نوعی «الزام اخلاقی» دانست و نوشت: «آمریکایی‌ها شایسته آن‌اند که مطمئن باشند دولت [آمریکا] هرگز آن‌ها را در سیاه‌چال‌های خارجی رها نخواهد کرد. اینکه دولت‌های دموکراتیک مبالغ گزافی برای آزادی گروگان‌ها پرداخت ‌کنند نشانه ضعف نیست. برای مثال، در اسرائیل، آریل شارون و بنیامین نتانیاهو صدها زندانی عرب را آزاد کردند تا یک گروگان اسرائیلی را آزاد کنند. با این حال، برخی معامله‌ها را باید جزو معامله‌های نادرست دانست که پیامدهای ناگواری به همراه دارد. توافق ایران و آمریکا یکی از آن‌ها است.»

در ادامه این مطلب آمده است: «اگر شهاب دلیلی را کنار بگذاریم- که هنوز مشخص نیست در معامله ایران و آمریکا قرار بگیرد- به این نتیجه می‌رسیم که در ازای آزادی پنج زندانی، شش میلیارد دلار به ایران داده می‌شود؛ در واقع، ۱.۲ میلیارد دلار برای هر گروگان. دولت بایدن می‌گوید این پول ربطی به مالیات‌دهندگان ندارد و پول خود ایران بوده است. ضمن آنکه ادعا می‌شود این هزینه صرفا قرار است برای غذا و دارو و دیگر نیازهای اولیه هزینه شود که شامل تحریم‌ها نیست. اما حقیقت این است که این پول خیلی راحت ممکن است صرف اولویت‌های دیگر رژیم حاکم بر ایران شود، از جمله خرید تجهیزات جاسوسی از چین، هزینه سرکوب و شکنجه معترضان به‌ویژه زنان، تامین مالی گروه‌های نیابتی تروریستی، و حمله به نیروهای آمریکایی در منطقه. ضمن اینکه نباید ارسال پهپادهای ساخت ایران به روسیه برای استفاده در جنگ علیه اوکراین را از یاد برد.»

در بخش دیگری از یادداشت نیویورک‌ تایمز تاکید شده است: «رهبران ایران آموخته‌اند که یک راه عالی برای از بین بردن تحریم‌های آمریکا گروگان گرفتن بیشتر است. آن‌ها همچنین با این معامله دریافتند که از این پس می‌توانند قیمت پایه آزادی شهروندان دوتابعیتی را ۱.۲ میلیارد دلار در نظر بگیرند. چنین درسی نه‌تنها برای ایران، بلکه برای دیگر رژیم‌های گروگان‌گیر، به‌ویژه روسیه، نیز تعمیم پیدا می‌کند و تصادفی نیست که روسیه در ماه مارس ایوان گرشکویچ، خبرنگار وال استریت ژورنال، را گروگان گرفت.»

به نظر نویسنده این یادداشت، اگرچه ممکن است گاهی دولت‌ها برای نجات شهروندانشان ناچار به چنین معامله‌هایی شوند و اقدامشان مثبت قلمداد شود، به نظر نمی‌رسد این موضوع درمورد توافق با جمهوری اسلامی، کشوری که سابقه‌ای طولانی در گروگان‌گیری دارد، صدق کند.

در نتیجه‌گیری تحلیل نیویورک‌ تایمز آمده است: «توافق بر سر گروگان‌گیری به این معنی است که ایران قیمت خود را برای معامله‌های آینده افزایش خواهد داد و همچنین شهروندان دوتابعیتی بیشتری را به بهانه‌های واهی بازداشت خواهد کرد. اما در این میان، راه بهتری هم هست و آن اینکه هر بار ایران گروگان دیگری گرفت، دولت آمریکا تحریم دیگری را علیه این کشور اعمال کند. هر بار که ایران یا نیروهای نیابتی آن به سربازان آمریکا حمله کردند، آمریکا با اقدام متقابل به این حمله‌ها پاسخ دهد، و هر بار که ایران تسلیحات تهاجمی به روسیه داد، آمریکا مهمات بیشتری در اختیار اوکراین قرار ‌دهد. درواقع، اگر دولت [آمریکا] خواهان رفتار بهتر ایران، چه در موضوع سلاح‌های هسته‌ای و چه در مورد گروگان‌ها باشد، می‌تواند از این رویکرد سود ببرد که "او چاقو می‌کشد، تو اسلحه بکش".»