تحقیقات جدیدی که بر روی میمون‌ها انجام شده است، نشان می‌دهد که این واکسن صد ساله اگر به صورت داخل‌وریدی تزریق شود، تقریبا به طور کامل آن‌ها را در برابر این بیماری محافظت می‌کند.

این واکسن، اگرچه افراد را از ابتلا به نوعی از سل محاظت می‌کند، در برابر نوع اصلی این بیماری که شمار قربانیان آن در سراسر جهان بیش از هر بیماری عفونی دیگری است، چندان قابل اعتماد نیست. تنها در سال ۲۰۱۸، یک و نیم میلیون نفر در اثر این بیماری جان خود را دست دادند.

اکنون یک مطالعه جدید که در مجله «نیچر» منتشر شده است، نشان داده است که تزریق مستقیم این واکسن به جریان خون (به جای تزریق زیرپوستی) در گروهی از میمون‌های رزوس ، آنها را تقریبا به طور کامل در مقابل این بیماری مصون می‌سازد.

واکسن اصلی سل (ب‌ث‌ژ) که حدود یک قرن پیش ساخته شد، از طریق تزریق زیرپوستی به کودکان داده می‌شود. این واکسن، افراد را در برابر اشکال غیرریوی سل مصون می‌کند، اما در مقابل عفونت‌های ریوی ناشی از سل، که عامل اصلی ابتلا به این بیماری و مرگ ناشی از آن است، کارایی کمتری دارد.

محققان انستیتوی ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی ایالات متحده و دانشکده پزشکی دانشگاه پیتسبورگ، نشان داده‌اند که تغییر مقدار و شیوه تزریق آن به میمون‌های رزوس، در پی قرار گرفتن آنان در معرض باکتری‌های عامل سل، باعث شده است که توانایی این واکسن در جلوگیری از ایجاد عفونت در آنان به شدت افزایش یابد.

این یافته‌ها می‌توانند به انجام آزمایش‌های بالینی برای تعیین میزان کارایی تغییر شیوه تزریق در انسان نیز کمک کنند.

در این مطالعه، واکسن سل به صورت تزریق زیرپوستی، افشانه، و تزریق داخل‌وریدی، به میمون‌ها داده شد. دانشمندان بعد از ۲۴ هفته واکنش سیستم ایمنی بدن آنها را بررسی کردند و دریافتند که تزریق داخل‌وریدی بسیار بهتر از روش‌های دیگر آنها را مصون ساخته است.

شش ماه بعد از واکیسناسیون، محققان این حیوانات را در معرض گونه بدخیمی از باکتری‌های عامل سل قرار دادند و به مدت سه ماه آن‌ها را زیر نظر گرفتند.

از هر ۱۰ حیوانی که به صورت داخل‌وریدی واکسینه شده بودند، ۹ مورد تا حد زیادی مصون مانده بودند. در شش میمون هیچ عفونتی یافت نشد، و در سه میمون دیگر نیز شمار بسیار کمی باکتری در بافت ریه یافت شد. تمام میمون‌هایی که واکسینه نشده بودند و آنهایی که از طریق تزریق زیرپوستی یا افشانه واکسینه شده بوند، به میزان بسیار بیشتری از عفونت آلوده بودند.

جوآن فلین، استاد میکرب‌شناسی و ژنتیک مولکولی در مرکز تحقیقات واکسن پیتسبورگ، و مؤلف این مطالعه، می‌گوید: «تأثیر آن چشمگیر بود. وقتی ریه حیواناتی را که به صورت داخل‌وریدی واکسینه شده بودند با ریه حیواناتی که به شیوه رایج واکسینه شده بودند مقایسه کردیم، دیدیم که حجم باکتری صدهزار برابر کاهش یافته بود. از هر ۱۰ حیوان، نه مورد هیچ گونه التهاب ریوی نداشتند.»

محققان هشدار داده‌اند كه قبل از استفاده از این روش در انسان، باید تحقیقات بیشتری انجام شود تا اطمینان حاصل شود كه بدون خطر و عملی است. تزریق واکسن داخل‌وریدی به مهارت بیشتری نیاز دارد و خطر ابتلا به عفونت نیز در آن بیشتر است.

خانم فلین می‌گوید: «هنوز راه درازی تا عملی شدن این روش در انسان در پیش داریم. اما امیدواریم که در نهایت بتوانیم آن را روی انسان نیز آزمایش کنیم.»