خانواده یک زن بریتانیایی پس از آسیب جدی دخترشان در آمریکای مرکزی، با صورت‌حساب  ۳۰ هزار پوندی مواجه‌اند.

ایمی کلتمن، ۲۴ ساله، هنگام تعطیلات در نیکاراگوئه با توک‌توک [موتور سه‌چرخ] سفر می‌کرد که به جاده پرت شد و ستون فقراتش شکست. با وجود اینکه توک‌توک وسیله نقلیه متداولی بود، شرکت بیمه‌ او پس از این تصادف که پیش‌تر در ماه جاری رخ داد، از پرداخت هزینه‌های فزاینده پزشکی او خودداری کرد.

سخنی و عذاب مضاعف این بود که ایمی می‌گوید بعد از اینکه او را به‌سرعت به کلینیک پزشکی منتقل کردند، با اینکه کمرش از دو نقطه شکسته بود پزشک محلی فقط به او مسکن داده است.

خواهرش زویی در گفت‌وگو با ایندیپندنت گفت کلتمن به کاستاریکا رفته بود تا هفت هفته با یک گروه داوطلب حفاظت از حیوانات همکاری کند، و درباره این موضوع در مقطع کارشناسی ارشد خود در دانشگاه ناتینگهام ترنت مطالعه کرده بود.

او در پایان این دوره، همراه با یک گروه هدابت‌شده سازمان‌یافته به نیکاراگوئه سفر کرد. او، غروب ۱۹ اوت، همراه گروهی دیگر به روستای مجاور رفتند و با یک وسیله نقلیه مانند وانت بازگشتند.

خواهرش گفت: «آن‌ها داخل تاکسی بودند که با سرعتی نسبتا بالا داخل چاله‌ای افتادند، و همه از عقب به بیرون پرت شدند. یکی از دوستان ایمی روی او افتاد‌ که بخشی از ستون فقراتش شکست و درد و صدمه شدیدی را باعث شد.»

با مشخص شدن وخامت حالش، به‌ سرعت به یک کلینیک محلی منتقل شد که  دستگاه ام‌آر‌آی یا سی‌تی‌اسکن نداشت. پس از عکس‌برداری با اشعه ایکس، پزشک به او گفت که حالش «کاملا خوب است» و پیش از ترخیص فقط ایبوپروفن و پاراستامول به او داد.

در طول شب حالش بدتر شد و شرکت راهنمای گردشگری تصمیم گرفت او را به کلینیک بیبلیکا در کاستاریکا منتقل کند.

اشعه ایکس دوم شکستگی ستون فقرات را نشان داد. پزشکان به او اطلاع دادند که باید فورا جراحی شود و هزینه آن ۱۵ هزار پوند است.

همچنین هزار پوند برای هر شب اقامت در بیمارستان، و هزینه تجهیزات جراحی و چهار هفته فیزیوتراپی را نیز باید بپردازد.

خواهرش گفت: «همان لحظه ۳۰ هزار پوند پول می‌خواستند.» بیمارستان پیش از عمل پول را می‌خواست و بدون پول دست به عمل جراحی نمی‌زدند. شرکت بیمه فورا با بیمارستان تماس گرفت و گفت: «این ربطی به ما ندارد.» گفتند که «آن ماشین به‌دلیل نداشتن کمربند ایمنی امن نبوده است.»

«وقتی این تنها روش حمل‌و‌نقل موجود باشد، هیچ فکر نمی‌کنید که تحت پوشش بیمه نباشد.»

وقتی بیمارستان درخواست پول کرد، خانواده کلتمن به اقوام و دوستان روی آوردند و توانستند برای اولین پرداخت، ۱۷ هزار پوند جمع کنند. [بیمارستان] پس از تایید دریافت وجه، یک ایمیل برای مادرش فرستاد و گفت ظرف ۲۰ دقیقه باید کل مبلغ را پرداخت کنند.

زویی گفت:«دو روز اول بارها با هم تلفنی صحبت کردیم، گریه می‌کرد، نگران بود، می‌ترسید، نمی‌دانست چه باید بکند یا نمی‌دانست حالش چقدر بد است. در مواقعی که باید تصمیمی می‌گرفت و نمی‌دانست چه کار کند، خیلی به او فشار می‌آمد.»

کلتمن از آن زمان تحت عمل جراحی قرار گرفت و دو میله فلزی داخل کمرش قرار دادند تا محافظ ستون فقراتش باشد. پدرش به کاستاریکا رفت تا کنارش باشد و در دوران بهبودی به او کمک کند. خانواده‌اش اکنون [کارزار] GoFundMe راه‌اندازی کرده‌اند تا درمان او و هزینه‌های اضافی را که در طول دوره توانبخشی متحمل خواهد شد، پوشش دهد.

زویی گفت: «متوجه نمی‌شوم چطور کسی می‌تواند در این مدت کوتاه چنین هزینه‌های پزشکی را بپردازد. حمایت گسترده همه فوق‌العاده بوده است - این عجیب است که چگونه مردم در این مواقع، به‌ویژه در زمانه بحران هزینه‌های زندگی، از هم حمایت می‌کنند.»

برای اظهار نظر با شرکت بیمه تماس گرفته شده است.