شاهینه گامبیر، نماینده افغانتبار پارلمان آلمان، گفت که اعتصاب غذای تمنا پریانی در کلن نشان میدهد که وضعیت زنان در افغانستان تا چه اندازه «ناامیدکننده» است.
او در حساب کاربری خود در شبکه ایکس (توییتر) نوشت که اعتصاب غذای تمنا پریانی «ابزار اعتراض شدید» است.
او نوشت: «فعالان حقوق زن برای جلب توجه به شرایط بهشدت نامناسب زنان در افغانستان دست به اعتصاب غذا زدهاند.»
In Köln sind Frauen in den #Hungerstreik getreten, um auf die dramatische Situation der Frauen in #Afghanistan aufmerksam zu machen. Die Wahl dieses drastischen Protestmittels zeigt, zu wie viel Verzweiflung die aktuelle Lage von Frauen und Mädchen in AFG. führt. @tamanaparyaniP
— Schahina Gambir (@schahinag) September 10, 2023
شاهینه گامبیر در ۱۹۹۱ در کابل، پایتخت افغانستان، زاده شد، اما در شهر لیندهورشت آلمان بزرگ شد و در ۲۰۱۵ به حزب سبز این کشور پیوست. او سپس در انتخابات فدرال ۲۰۲۱ به نمایندگی از حزب سبز، وارد بوندستاگ، پارلمان آلمان، شد.
اعتصاب غذای تمنا پریانی وارد دهمین روز شده است. او شنبه، ۹ سپتامبر (۱۸ شهریور)، پس از وخیم شدن وضعیت جسمیاش، به بیمارستانی در کلن منتقل شد، اما به خواست خود از بیمارستان به خیمه تحصن برگشته است.
تمنا پریانی خواستار به رسمیت شناخته شدن وجود «آپارتاید جنسیتی» در حکومت طالبان است.
او از جامعه جهانی خواسته است که طالبان را تحریم کنند و آپارتاید جنسیتی موجود در افغانستان را نیز به رسمیت بشناسند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
پریانی ادعا میکند که کمکهای مالی به افغانستان، به تداوم سلطه طالبان بر این کشور انجامیده است و باید هر چه زودتر این کمکها قطع شود و به دلیل تحمیل آپارتاید جنسیتی و نقض حقوق بشر در حکومت طالبان، ممنوعیت سفر بر مقامهای این گروه وضع شود.
تمنا پریانی پس از سلطه طالبان بر افغانستان در اوت ۲۰۲۱، در چند اعتراض خیابانی در کابل شرکت داشت و به همین دلیل، نیروهای طالبان به خانهاش هجوم بردند و او را بازداشت کردند. او مدتی در زندان طالبان بود و سپس با خروج از افغانستان و زندگی در تبعید در آلمان، به اعتراض علیه سیاستهای طالبان و دفاع از حقوق زنان ادامه داد.
پیشتر، کارشناسان سازمان ملل نیز گفته بودند که اعمال محدودیت طالبان بر زنان، احتمالا باید «آپارتاید جنسیتی» تلقی شود.
بیش از دو سال است که طالبان با توسل به گزینه نظامی و زور بر افغانستان حاکم شدهاند و در این مدت کوشیدهاند با هر حربه و به هر شکل ممکن، حضور زنان در اجتماع کاهش دهند. طالبان اعتراضهای خیابانی و مسالمتآمیز زنان را با زور اسلحه سرکوب، و شماری از زنان معترض را نیز بازداشت کردند. هر گونه انتقاد و اعتراض به طالبان، بهویژه از جانب زنان، در افغانستان ممنوع است و سرکوب میشود.