با بالا گرفتن مخالفت جمهوریخواهان با ادامه کمک ایالات متحده به اوکراین در جنگ با روسیه، گمانه‌زنی‌ها در زمینه قطع حمایت‌های نظامی واشینگتن از کی‌یف تقویت شده است. چنین رویکردی، اتحادیه اروپا را با چالشی جدی روبه‌رو خواهد کرد.

وال‌استریت ژورنال در مقاله‌ای به قلم لارنس نورمن، می‌نویسد که هرچند اتحادیه اروپا به‌تازگی خود را به «حمایت پایدار» از اوکراین ملزم کرده است، زرادخانه تسلیحاتی‌اش نمی‌تواند جای خالی ایالات متحده را پر کند.

رهبران اروپایی که همواره روی متحد خود در آن ‌سوی اقیانوس اطلس حساب می‌کرده‌اند، اینک با این پرسش جدی مواجه‌اند که در صورت عقب‌نشینی آمریکا از ادامه حمایت از اوکراین، چگونه این خلاء را پر کنند.

این پرسش از آخرهفته گذشته، پس از آنکه در آستانه تعطیلی دولت بایدن، مجلس نمایندگان بودجه ضروری دولت را موقت و فقط برای ۴۵ روز تصویب کرد، بیشتر قوت گرفته است. این تصمیم مجلس نمایندگان ایالات متحده، ادامه کمک مالی آمریکا را از اوکراین، در هاله‌ای از ابهام قرار داده و متحدان اروپایی ناتو را به تکاپو انداخته است.

از سوی دیگر، ولودیمیر زلنسکی، رئیس‌ جمهوری اوکراین، که از زمان تهاجم نظامی روسیه به کشورش در فوریه سال گذشته میلادی از کمک نظامی تمام‌عیار غرب برخوردار بوده، پیروزی در میدان نبرد را بدون تعیین بازه زمانی مشخص، به ادامه حمایت نظامی ناتو گره زده است.

وزیران خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا دوشنبه، دوم اکتبر (۱۰ مهر)، در نشستی«تاریخی» در کی‌یف گرد هم آمدند تا بار دیگر همبستگی خود را با اوکراین اعلام کنند.

در این نشست، در حالیکه دیمیترو کولبا، وزیر خارجه اوکراین، از تلاش خود برای جلب نظر موافق نمایندگان دو حزب آمریکا در کنگره برای ادامه حمایت از کشورش سخن گفت، جوزپ بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، نگرانی خود را از عقب‌نشینی آمریکا ابراز داشت و گفت که بروکسل به حمایت پایدار از کی‌یف ادامه می‌دهد، زیرا به گفته او، حمله روسیه به اوکراین «تهدیدی وجودی» برای اروپا تلقی می‌شود.

اروپا خود را به حمایت تمام‌عیار از اوکراین متعهد می‌داند، اما توانایی قاره سبز برای افزایش حمایت نظامی از اوکراین در برابر روسیه به شدت محدود است و به باور برخی تحلیلگران، این وحدت می‌تواند در غیبت آمریکا درهم‌ شکند.

نکته شاخص دیگر، ظهور تدریجی قطب مخالف ادامه حمایت از اوکراین در میان اعضای اتحادیه اروپا است. با پیشتازی حزب هوادار روسیه «اسمر» به رهبری رابرت فیکو در انتخابات پارلمانی اسلواکی، دولت ائتلافی آینده احتمالا راه این کشور را از متحدان کنونی‌اش جدا خواهد کرد. فیکو که طرفدار روسیه و مخالف تحریم‌های غرب علیه کرملین است، متعهد شده که در صورت دستیابی به قدرت، حتی یک سلاح هم به کی‌یف نخواهد فرستاد. افزون بر این، میان اوکراین و همسایگانش، به‌ویژه لهستان، از سرسخت‌ترین حامیان کی‌یف در سال نخست جنگ، نیز شکاف و انتلاف‌نظر بر سر صادرات غلات از طریق خطوط ریلی و جاده‌ای بالا گرفته است. ویکتور اوربان، نخست‌وزیر مجارستان، همچنان از کمک نظامی غرب به اوکراین به شدت انتقاد می‌کند و خواستار مذاکرات سریع صلح و پایان تحریم‌ها علیه مسکو شده است.

در همین حال، خبرگزاری فرانسه به نقل از یک مقام دولت اوکراین که نخواست نامش فاش شود، نوشت که وزیران خارجه مجارستان، لهستان و لتونی در نشست «تاریخی» کی‌یف شرکت نکردند.

در حالیکه دولت بایدن اصرار دارد ‌که کمک‌های اقتصادی و نظامی آمریکا به کی‌یف باید تا هر زمان که لازم باشد، ادامه یابد، مخالفت فزاینده جمهوریخواهان و در راس آن‌ها دونالد ترامپ، رئیس‌ جمهوری سابق، سرنوشت این کمک‌ها را به تصمیم کنگره پیوند می‌زند.

به گزارش وال‌استریت ژورنال، گذشته از فشار افکار عمومی در اروپا، مهم‌ترین محدودیت قاره سبز در پر کردن خلاء احتمالی‌ ایالات متحده در ادامه حمایت از اوکراین، ضعف صنایع دفاعی آن است. تولید تسلیحات نظامی به دلیل بودجه اندک دولت‌های اروپایی در این حوزه، تا حدچشمگیری کاهش یافته است. ساخت تسلیحات نظامی بزرگ مانند تانک‌ها، هواپیماها و زیردریایی‌ها نیز به زمان زیادی نیاز دارد و در بسیاری موارد، کشورهای اروپایی به تولید‌کنندگان دیگر نظر دارند.

اگرچه زرادخانه‌های اروپا دارای جنگنده‌های اف-۱۶ و تانک‌های لئوپارد است، در صورت ارسال آن‌ها به اوکراین، چیزی برای کشورهای این قاره باقی نمی‌ماند. اتحادیه اروپا که وعده داده است تا بهار آینده یک میلیون گلوله به اوکراین بفرستد، تاکنون و در میانه راه فقط یک چهارم آن‌ها را، آن هم با برداشت از زرادخانه‌های خود، روانه این کشور کرده است.

وال‌استریت ژورنال در ادامه می‌نویسد که «راین متال»، بزرگ‌ترین سازنده مهمات در اروپا، به لطف افزایش تولید خود و خرید یک شرکت اسپانیایی، می‌تواند ۶۰۰ هزار گلوله بسازد. «بی‌ای‌ئی سیستمز»، شرکت صنایع دفاعی و هوافضایی بریتانیایی و بزرگ‌ترین شرکت دفاعی اروپا، نیز از گسترش و توسعه کارخانه‌هایش و تکنیک‌های جدید تولید خبر داده و گفته است که می‌تواند هشت برابر بیش از گذشته گلوله جنگی تولید کند. اما تمام این‌ها زمان‌بر است و در کوتاه‌مدت نمی‌تواند پاسخگوی نیاز اوکراین باشد.

این روزنامه در ادامه با استناد به تخمین کارشناسان نظامی، می‌نویسد که صنایع دفاعی اروپا در حال حاضر فقط می‌توانند پنج تا ۱۰ درصد مهمات توپخانه را که اوکراین نیاز دارد، تولید کند. به گفته برخی تحلیلگران، اروپا حتی در دو تا سه سال آینده هم نخواهد توانست از عهده تولید مهمات ضروری برای اوکراین برآید.

وال استریت‌ژورنال سپس با استناد به داده‌های اتحادیه اروپا می‌نویسد که کشورهای عضو این اتحادیه از زمان آغاز جنگ، خود را به تخصیص نزدیک به ۸۰ میلیارد دلار برای کمک‌های بشردوستانه و نظامی به اوکراین متعهد کرده‌اند. این درحالی است که ایالات متحده به‌تنهایی نزدیک به ۷۴ میلیارد دلار به این امر تخصیص داده است.

وال‌استریت ژورنال در پایان نتیجه می‌گیرد که بازتاب هرگونه عقب‌نشینی ایالات متحده را در اروپا نباید فقط از نظر مالی دید. واشنگتن یک سکوی سیاسی و دیپلماتیک حیاتی برای حمایت از اوکراین فراهم کرده است، زیرا حمایت ایالات متحده از اوکراین، دولت‌های اروپایی را به دلیل نگرانی از احتمال خروج واشنگتن از ناتو، وادار کرده است که بار مالی بیشتری بر دوش گیرند. به بیان دقیق‌تر، دولت‌های اروپایی، به‌ویژه آلمان، فقط هنگامی با ارسال تجهیزات مدرن‌تر به اوکراین موافقت کردند که واشنگتن نیز به همین امر متعهد شد.