پس از مهدی ترابی، وحید امیری و یاسین سلمانی، سه ستاره تاثیرگذار تیم پرسپولیس، میلاد سرلک، دیگر هافبک ملی‌پوش سرخ‌پوشان، نیز به دلیل چمن ناهموار و بی‌کیفیت ورزشگاه آزادی تهران دچار مصدومیت شد و به گفته پزشکان باید چهار هفته از زمین فوتبال دور بماند.

ورزشگاه آزادی تهران که در سال‌های اخیر تنها ورزشگاه استاندارد با چمن مناسب و باکیفیت شناخته می‌شد و میزبان بازی‌های مهم داخلی و بین‌المللی بود، با شروع فصل جدید لیگ برتر ایران در سال ۱۴۰۲، ناگهان با چاله‌های پرشمار، ناهمواری‌های عجیب و چمن زردش فوتبال‌دوستان ایرانی را شگفت‌زده کرد؛ اتفاقی که علت اصلی آن بنا به گزارش چند وب‌سایت ورزشی در ایران، آبیاری این چمن با آب آلوده دو دریاچه‌ آزادی و چیتگر و انتقال قارچ و باکتری به زمین فوتبال ورزشگاه آزادی بوده است.

اکنون علاوه بر ستارگان خارجی تیم‌های النصر و الهلال عربستان که از بازی روی چمن ناهموار آزادی و سایر مشکلات این ورزشگاه مانند سکوهای تخریب‌شده یا قطعی برق حیرت‌زده و عصبانی شده بودند، یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس تهران، و بازیکنان این تیم نیز از نبود چمن استاندارد و مناسب برای بازی فوتبال در ایران و تهران به شدت ناراحت‌اند، زیرا علاوه بر مصدومیت‌های پرشمار به‌ دلیل این چمن، ارائه نمایش قابل‌دفاع بازیکنان پرسپولیس روی چمن باکیفیت ورزشگاه الدحیل قطر در هفته دوم لیگ قهرمانان آسیا، نشان داد که چمن بی‌کیفیت آزادی تا چه اندازه می‌تواند از کیفیت فنی تیم‌های ایرانی بکاهد.

کیومرث هاشمی، وزیر ورزش جدید ایران، پیش از این در برنامه‌ای تلویزیونی مدعی شد که در صورت تامین بودجه هزار میلیارد تومانی این وزارتخانه، می‌تواند تا پایان آذرماه پروژه بازسازی ورزشگاه فوتبال آزادی را به اتمام برساند، اما اکنون خبرهایی ناامیدکننده که حاکی از طولانی‌تر شدن روند بازسازی آزادی است، به گوش می‌رسد؛ تا جایی که مدیرعامل باشگاه استقلال تهران شامگاه سه‌شنبه ۱۸ مهر در یک برنامه‌ تلویزیونی گفت که قرار است بازی‌های خانگی این تیم ازین‌ پس به‌جای تهران در ورزشگاه امام رضای مشهد برگزار شود.

علی خطیر توضیح داد: «به ما گفتند ورزشگاه آزادی ظرفیت میزبانی هم‌زمان بازی‌های پرسپولیس، استقلال و تیم ملی را ندارد. به همین دلیل قصد داریم بازی‌های استقلال را به ورزشگاه امام‌رضا مشهد ببریم.»

از سوی دیگر، از آنجا که با تصمیم جدید فدراسیون فوتبال ایران تنها ۱۹ بازیکن بزرگسال اجازه دارند تیم‌های لیگ برتری را همراهی کنند و علاوه بر کاهش این سهمیه، فهرست زیر ۲۵ ساله‌ها نیز کاملا حذف شده است، تیم پرسپولیس و یحیی گل‌محمدی اکنون با مصدومیت چهار بازیکن ثابت و دو بازیکن رده امیدها با مشکل بزرگ کمبود بازیکن برای ادامه حضور در لیگ قهرمانان آسیا و لیگ برتر مواجه شده‌اند؛ معضلی که به گفته کادر پزشکی پرسپولیس، مستقیما به چمن بی‌کیفیت ورزشگاه آزادی ربط دارد.

به عبارت دیگر، تصور کنید پرسپولیس باید دو هزار و ۷۰۰ دقیقه بازی لیگ برتر را بین شهاب زاهدی و نبیل باهویی تقسیم کند که آن‌ها طبیعتا نخواهند توانست در چارچوب لیگ برتر چنین فشاری را تاب بیاورند. این موضوع برای سایر پست‌ها نیز صادق است. تازه این در شرایطی است که نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیا هیچ بازیکن مصدومی نداشته باشد.

اکنون علاوه بر وحید امیری، مهدی ترابی، یاسین سلمانی و میلاد سرلک که هر چهارنفر جزو بازیکنان ملی‌پوش پرسپولیس محسوب می‌شوند، علیرضا عنایت‌زاده و علیرضا خدادادی، دو بازیکن جوان این تیم، نیز دچار مصدومیت شده‌اند تا گل‌محمدی تنها ۱۷ بازیکن را در لیستش داشته باشد. این بدین معنا است که پرسپولیس در بازی‌های رسمی حتی امکان پر کردن فهرست نیمکت‌نشین‌ها‌یش را هم ندارد و فقط چهار بازیکن ذخیره خواهد داشت.

اتفاق بدتری هم که امکان دارد در روزهای آینده گریبان پرسپولیس را بگیرد، محرومیت انضباطی گئورگی گولسیانی، مدافع گرجستانی این تیم، است که به دلیل مشکلات مالیاتی، در روزهای اخیر یک امتیاز مهم و سرنوشت‌ساز را از پرسپولیس در جدول لیگ برتر کسر کرد.

وب‌سایت ورزش‌مدیا، در این رابطه با کنایه به مدیران نظام جمهوری اسلامی نوشت: «به نظر می‌رسد پرسپولیس اگر این مدت به جای چمن آزادی روی میدان مین بازی می‌کرد، تلفات کمتری می‌داد!»

در ماه‌های اخیر و پس از فرسوده شدن بخشی از ورزشگاه ۱۰۰هزار نفری آزادی به علت قدمت آن و فقدان توجه و رسیدگی درست در دهه‌های اخیر، شمار زیادی از شهروندان، خاصه ورزشکاران و خبرنگاران ورزشی در ایران، نظام جمهوری اسلامی را بابت اینکه در ۴۵ سال اخیر از ساخت یک مجموعه ورزشی چندمنظوره در حد مجموعه آزادی ناتوان بوده و اینک ماه‌‌ها است که تماشاگران نمی‌توانند به تماشای مسابقات فوتبال بروند، هدف انتقاد و تمسخر قرار دادند.

مجموعه ورزشی آریامهر که پس از انقلاب ۵۷ به «مجموعه آزادی» تغییر نام یافت، با ۵۲ سال قدمت، همچنان تنها مجموعه استاندارد چندمنظوره در ایران محسوب می‌شود. نکته مهم ماجرا نیز این است که مراحل ساخت این مجموعه عظیم همراه با یک استادیوم ۱۰۰هزار نفری، دو ورزشگاه سرپوشیده ۱۲ هزار نفری، یک پیست دوچرخه‌سواری سرعت استاندارد بین‌المللی، یک دریاچه مصنوعی و چندین سالن ورزشی دیگر در سال ۱۳۵۰ صرفا ظرف یک سال ساخته شدند تا ایران میزبان رقابت‌های جام ملت‌های آسیا و بازی‌های آسیایی شود. اما مدیران سیاسی و نظامی حاضر در ورزش ایران در چند ماه اخیر از بازسازی ظاهری این مجموعه نیز ناتوان مانده‌اند.