برخی از کودکان در روزهای مهم سال برای طالبان، پوششی شبیه به پوشش جنگجویان این گروه می‌پوشند و حتی سلاح‌های واقعی و بدلی را حمل می‌کنند. استفاده طالبان از کودکان در فعالیت‌های جنگی و تبلیغاتی انتقادهای زیادی را در پی داشته است.  

عکس‌هایی منتشر شده است که نشان می‌دهد برخی از این کودکان سلاح‌های جنگجویان طالبان را در دست دارند و سربندهای طالبان به پیشانی‌شان بسته شده است. طالبان نیز این عکس‌ها را در حساب‌های کاربری خود در رسانه‌های اجتماعی به‌ویژه رسانه اجتماعی اکس منتشر می‌کنند تا نشان دهند که در میان مردم محبوبیت دارند.  

در سالگرد دوسالگی حکومت طالبان، شماری از کودکان پسر با لباس متحدالشکل قطعه بدری این گروه به مقابل ساختمان سفارت تعطیل‌شده آمریکا در کابل آورده شده بودند تا با نیروهای دیگر طالبان عکس بگیرند و هم‌چنین در استان قندهار در جنوب افغانستان و در محل اقامت ملا هیبت‌الله آخوندزاده، آن‌ها در یک راهپیمایی سربند طالبان را به پیشیانی خود بسته بودند و پرچم این گروه را حمل می‌کردند. این در حالی رخ داد که طالبان آموزش را برای دختران بالاتر از کلاس ششم دبستان ممنوع اعلام کرده‌اند و سیاست‌های «ضدزن» در پیش گرفته‌اند. 

دکتر داوود عرفان، کارشناس سیاسی اهل افغانستان، به ایندیپندنت فارسی گفت که به‌کارگیری کودکان و نوجوان از جانب طالبان برای اهداف جنگی، مخالف با کنوانسیون‌های بین‌المللی حقوق کودکان و کنوانسیون‌های ژنو است و طالبان این کنوانسیون‌ها را به‌رسمیت نمی‌شناسند.  

او گفت: «حکومت‌ها بر اساس یک سری قراردادهای بین‌المللی از کودکان در جنگ‌ها استفاده نمی‌کنند، اما گروه‌های که خیلی باور به این معاهده‌های بین‌المللی ندارند، از کودکان در جنگ‌ها استفاده می‌کنند و تخطی از این مسئله برای آن‌ها بسیار آسان است.» 

طالبان دو دهه در مقابل حکومت افغانستان و متحدان غربی آن جنگیده‌اند و کودکان و نوجوانان نیز از جمله جنگجویانشان بوده‌اند. نوجوانان دوشادوش طالبان در جنگ‌ها شرکت کرده‌اند و شماری از آن‌ها نیز در این جنگ‌ها کشته و زخمی شده‌اند. 

داوود عرفان می‌گوید که طالبان بیشتر از مدارس دینی سربازگیری می‌کردند و نگرانی از تداوم این سیاست طالبان همچنان ادامه دارد.  

او گفت: «تجربه هم نشان داده است که نیروهای جنگی طالبان در ۲۰ سال گذشته کودکان هم بودند و این می‌تواند که در آینده هم اتفاق بیفتد و طالبان از کودکان برای اهداف جنگی استفاده کنند.» 

در نخستین روزهای سرنگونی حکومت افغانستان در اوت ۲۰۲۱ به‌دست طالبان، جمعیت زیادی از نیروهای جنگی زیر ۱۸ سال این گروه به شهرها هجوم آورده و از پیروزی‌‌شان در جنگ خوشحال بودند.  

طالبان ادعای پیروی از «شریعت اسلامی» را دارند و با همین حربه توانسته‌اند در شمار زیادی از مساجد و مدارس دینی در افغانستان نفوذ پیدا کنند و این باعث تسهیل در سربازگیری از شهروندان به‌ویژه افراد زیر سن ۱۸ سال که بیشتر تحت تاثیر تبلیغات «جهاد» قرار می‌گیرند، شده است.  

داوود عرفان هشدار داد تا زمانیکه نفوذ طالبان در مساجد و مدارس دینی وجود داشته باشد، سربازگیری از کودکان و نوجوانان از طرف آن‌ها انجام خواهد شد.  

او گفت: «متاسفانه در مدارس دینی، تبلیغات طالبان بر همین مبنی بوده که قتل و کشتار ثواب دارد و بنابرین این به‌عنوان یک فریضه و گاهی هم به قول خودشان در جمع واجبات یا فریضه بزرگ مطرح شده است. بنابراین کلا چنین فضای در مدارس وجود دارد که باعث نهادینه شدن خشونت می‌شود.» 

در نظام جمهوریت مورد حمایت کشورهای غربی، نهادهای متعدد مدافع حقوق بشر و کودکان در افغانستان فعالیت داشتند و این نهادها برعملکرد نهادهای امنیتی، نظامی و اطلاعاتی نظارت می‌کردند تا از کودکان و نوجوانان سربازگیری نکنند، اما روی کار آمدن طالبان باعث شد که بیشتر این نهادها فعالیتشان متوقف شود و نهادهایی هم که در حال حاضر فعالیت دارند، زیر فشار و سرکوب طالبان‌اند.  

التبه در ساختار حکومت پیشین افغانستان هم شماری از افراد زیر سن قانونی حضور داشتند، اما گفته می‌شود که این رقم در قیاس با نیروی طالبان کم بوده است. 

ترانه‌های طالبان را که همراه با تقدیر و تمجید از انفجار، انتحار و کشتار و ستایش از رهبران طالبان است، کودکان بازخوانی می‌کنند و طالبان هم در رسانه‌های تحت کنترلشان و حساب‌های کاربری‌ خود در رسانه‌های اجتماعی این سرودها را بازنشر می‌کنند تا پوشش گسترده‌ای پیدا کند.  

حکومت طالبان با بحران مشروعیت ملی و جهانی مواجه است و تاکنون هیچ کشوری آن را به‌رسمیت نشناخته است. در چندین گزارش شورای امنیت سازمان ملل متحد آمده است که در افغانستان تحت حاکمیت طالبان حدود ۲۰ گروه تروریستی از جمله شاخه خراسان دولت اسلامی (داعش)، القاعده، تی‌تی‌پی حضور دارند. نگرانی جدی وجود دارد که طالبان از کودکان و نوجوانان بیشتر در فعالیت‌های جنگی و تبلیغاتی خود استفاده کنند، چون آن‌ها پایبند به قوانین بین‌المللی نیستند.