وزارت دفاع طالبان پنجشنبه، ۹ آذرماه، اعلام کرد که ۸۹۷ تن از نیروهای تکاور این گروه پس از شش ماه آموزش‌های عقیدتی و نظامی، از مدرسه آموزش عالی فرماندهی «قوت‌های خاص» این وزارتخانه فارغ‌التحصیل شده‌اند.

وزارت دفاع رژیم طالبان در مراسم فارغ‌التحصیلی این نیروها، چندین هلی‌کوپتر نظامی را به صورت نمایشی به پرواز درآورد، شماری از این نیروها حرکات نمایشی انجام دادند و در بخشی از عملیات‌ برای استتار از دود استفاده کردند. طالبان از عکس‌ها و ویدیوهای تبلیغاتی مراسم فارغ‌التحصیلی این نیروها برای تاثیرگذاری بر افکار عمومی و همچنین نمایش اقتدار استفاده کردند، اما این عکس‌ها و ویدیوهای تبلیغاتی نشان دادند که در آموزش، تجهیز و حرکات نمایشی زمینی با پشتیبانی هوایی، از نیروهای تکاور حکومت پیشین افغانستان کپی‌برداری شده است.   

ملایعقوب، وزیر دفاع طالبان و عبدالسلام آخوند، معاون اداری نخست‌وزیر طالبان، از‌جمله مقام‌های بلندپایه این رژیم بودند که در مراسم فارغ‌التحصیلی این نیروها شرکت کردند و به سخنرانی پرداختند.  

ملایعقوب از این نیروها خواست تا آخرین قطره خونشان برای دفاع از نظام «امارت اسلامی» تلاش کنند، زیرا دوام این نظام به قربانی بسیار زیاد نیاز دارد.  

او گفت: «ما و شما ماه‌ها و سال‌ها سختی‌ها، کوشش‌ها و آموزش‌های نظامی را فرا گرفتیم و این به‌‌دلیل آن بود که ما و شما از این نظام محافظت کنیم و از این خاک دفاع کنیم. ما قربانی دادیم که خدا برای ما این قسم نظام بدهد و اشغالگران از کشور ما خارج شوند.» 

طالبان حضور آمریکا و ناتو در افغانستان و ماموریت مبارزه با تروریسم را «اشغال» و جنگ با آن‌ها و حکومت پیشین را «جهاد» توصیف می‌کنند. اما رژیم طالبان تنها نشان «امارت اسلامی» را بر یونیفرم نیروهای ارتش و تکاوران تغییر داده‌اند و از امکانات نظام جمهوری و ناتو برای آموزش و تجهیز نیروهایشان استفاده می‌کنند.  

ملا یعقوب از مخالفان این گروه خواست که دست از مخالفت بردارند و به افغانستان بازگردند، زیرا نیروهای امنیتی و دفاعی این گروه در راستای تامین امنیت آنان اقدام خواهند کرد. او به مخالفان این گروه هشدار داد که نیروهای «امارت اسلامی» هر نوع تهدید و حمله را دفع می‌کنند.  

رژیم طالبان با توسل به‌زور و اسلحه توانست بر افغانستان حاکم شود. این گروه هیچ اعتقادی به حکومت مردم‌سالار و مبتنی بر آرای مردم ندارند و به همین دلیل می‌خواهند که نیروی نظامی خود را تقویت کنند تا به‌وسیله قدرت نظامی به عمر حکومت خود بیفزایند. 

بسیاری از مقام‌های حکومت پیشین به این نتیجه رسیده‌اند که طالبان هیچ اعتنایی به گفت‌وگو و حل مسالمت‌آمیز بحران سیاسی در افغانستان ندارند و به همین دلیل باید مبارزه مسلحانه و چریکی علیه این گروه در دستور‌کار قرار گیرد که در نتیجه آن، یا حکومت طالبان سرنگون شود، یا این گروه به تقسیم قدرت، پایبندی به حقوق بشر و احترام به حقوق زنان وادار شوند. این در حالی است که در ماه‌های اخیر جبهه مقاومت ملی و جبهه آزادی به حمله‌های خود علیه طالبان افزوده‌اند، اما طالبان مدعی‌اند که کنترل سرتاسر افغانستان را در دست دارند.  

یونیفرم نیروهای ارتش و تکاوران حکومت پیشین استتار کمی داشت، به‌‌دلیل این‌که بخش کمی از جغرافیایی افغانستان پوشش جنگلی دارد و طالبان هم به‌دلیل نداشتن بودجه کافی برای طراحی و تولید یونیفرم نظامی، از همان لباس‌های باقی‌مانده در انبارهای وزارت دفاع حکومت پیشین استفاده کردند. طالبان مدعی‌اند که تسلیحات کافی نظامی در اختیار دارند.

با سرنگونی حکومت افغانستان در اوت ۲۰۲۱، طالبان به انبارهای تسلیحات این حکومت دست پیدا کردند و گفته می‌شود که ارزش این تسلیحات چندین میلیارد دلار است و تسلیحات سبکی که در اختیار طالبان قرار گرفته، از بسیاری از کشورهای منطقه پیشرفته‌تر است. 

نیروهای تکاور حکومت پیشین افغانستان بر اساس استانداردهای نظامی آمریکا و ناتو آموزش دیده بودند و دشوارترین آموزش‌های نظامی را فرا می‌گرفتند.  نیروهای نخبه ارتش افغانستان جذب این بخش می‌شدند و از ظرفیت این نیروها در عملیات‌های ویژه و «حساس» استفاده می‌شد. چندین ماه‌ قبل از فروپاشی نظام جمهوری، شمار زیادی از نیروهای افغان صفوف ارتش را ترک کرده بودند و به همین دلیل بخش زیادی از بار جنگ با طالبان بر عهده نیروهای ویژه و نیروهای هوایی بود و این نیروها پرکارترین دوره را سپری کردند.  

با سرنگونی نظام پیشین به‌دست طالبان، ارتش، پلیس و امنیت ملی منحل شدند و بخشی از نیروهای تکاور و ویژه به اروپا، آمریکا و کشورهای همسایه گریختند. آن عده از نیروهای تکاور که در افغانستان به‌ سر می‌برند، نمی‌خواهند زیر پرچم طالبان فعالیت کنند، زیرا این گروه شمار زیادی از همسنگران و هموطنانشان را کشته‌اند.  

نیروهای طالبان بیشتر در جنگ چریکی، حمله‌های غافلگیر‌کننده و انتحاری و همچنین بمب‌گذاری مهارت دارند و تشکیل نیروی تکاور به معنی واقعی آن، بر شانه‌های رژیم طالبان سنگینی می‌کند. نیروهای تکاور حکومت پیشین را آمریکا و ناتو تجهیز کرده بودند و مربیان آمریکایی بر دوره‌های آموزشی این نیروها نظارت داشتند، اما طالبان این توانایی را ندارند.

طالبان تلاش کردند شماری از نیروهای نظامی حکومت پیشین را استخدام کنند، اما بی‌اعتمادی شدید میان نظامیان پیشین پس از حمله‌های انتقام‌جویانه افزایش یافته است و این نیروها نمی‌خواهند که با طالبان کار کنند.  

کشورهای حامی رژیم طالبان هم از ترس تحریم‌های جامعه جهانی نمی‌خواهند با این گروه که با بحران مشروعیت ملی و بین‌المللی مواجه است، همکاری نظامی داشته باشند و این کشورها افزایش قدرت نظامی طالبان را تهدیدی برای منافعشان می‌دانند.  

نیروهای تکاور حکومت پیشین افغانستان به پشتیبانی هوایی گسترده متکی بودند و بیشتر پشتیبانی هوایی را نیروهای آمریکایی انجام می‌دادند، اما طالبان قدرت هوایی ناچیزی در اختیار دارند و بیشتر هلی‌کوپترها و هواپیماهای نظامی نیز به تعمیر و کنترل نیاز دارند. کپی‌برداری طالبان از ساختار نیروهای ویژه حکومت پیشین تاثیر چندانی ندارد و این گروه بدون حمایت هوایی، قدرت رزمایش کمتری در میدان‌های جنگ دارند.