این روزها آگهی خانه‌های اجاره‌ای برای چند ساعت با کاربری‌های متنوع در فضای مجازی دیده می‌شود؛ اجاره این مکان‌ها ساده است و تنها نیاز به پول کافی دارد.

روزگاری انتشار آگهی اجاره‌ ساعتی ویلا بیشتر در مناطق شمالی و بخش‌های ییلاقی ایران معمول بود، اما حالا جویندگان چنین مکان‌هایی هرکجا که بخواهند و با هر هدفی به این محل‌ها دسترسی دارند.

سرعت رشد اجاره‌ خانه‌های ساعتی به حدی است که نایب‌رئیس اتحادیه مشاوران املاک تهران مدعی شده این موضوع «تخلف خطرناک آشکار» بوده و «اکوسیستم بازار مسکن را برهم زده‌ است».

داود بیگی‌نژاد همچنین مسئله را از سطح تخلف ملکی فراتر دانسته و این پدیده را اخلال در امنیت ملی اعلام کرده است. ظاهرا اشاره او به اجاره محل‌های ساعتی برای اهدافی است که در نظر دستگاه‌های مختلف می‌توانند مقدمه اقدامات ضدامنیتی باشند.

در سال‌های اخیر مسئله اجاره روزانه و هفتگی خانه‌های مبله با تمامی امکانات، به‌دلیل آسان بودن توانسته به رقیبی جدی برای هتل‌ها بدل شود، اما مسئله اجاره ساعتی این خانه‌ها شبهاتی را درباره نیاز و هدف اجاره‌کنندگان مطرح کرده است.

بی‌نیازی به رعایت قوانین مصوب هتل‌ها همانند شرط نپذیرفتن مهمان، سنجش محرم بودن مسافران به یکدیگر و نظارت‌‌نکردن بر تردد افراد، سبب شده است برای برخی اجاره روزانه یا ساعتی این خانه‌های مبله فرصت در اختیار داشتن مکانی مستقل و موقت بدون نیاز به ارائه مدارکی مبنی بر خویشاوندی و توضیح در مورد اهداف اجاره را فراهم آورد.

دلیل حساسیت اجاره ساعتی خانه

اما دلیل حساسیت‌های دیگر در پاسخ این سوال نهفته است که چرا باید افرادی تنها برای چند ساعت در روز مکانی را با این شرایط و با قیمت‌هایی به‌مراتب گران‌تر از هتل‌ها اجاره کنند.

به باور برخی منتقدان، باید در نحوه تبلیغات این خانه‌ها دقت داشت که بیشترین تاکید اجاره‌دهندگان به بخش اتاق‌خواب یا امکاناتی همچون جکوزی، استخر و کنکاش‌‌نکردن همسایه‌ها بازمی‌گردد.

نحوه تبلیغات این گمانه‌زنی را افزایش داده که شاید یکی از اهداف اجاره ساعتی خانه‌، نیاز افرادی که به دلایل مختلف مکان شخصی مناسب ندارند، به مکانی برای روابط خاص است.

قوانین سخت‌گیرانه حکومت ایران برای پذیرش مسافران در هتل‌ها برخلاف عرف رایج در دیگر کشورها، باعث شده است افراد امکان اجاره اتاق به‌صورت ساعتی و روزانه در بسیاری از متل‌ها یا مسافرخانه‌ها را نداشته باشند. درعین‌حال، با مرور برخی اخبار حوادث متوجه می‌شویم مسائل و معضلات اجاره ساعتی خانه گاه فراتر از تامین محل برای روابط خاص است.

استفاده برای مواردی همچون تجاوز، اخاذی از طریق تصویربرداری پنهانی و کلاهبرداری در این شکل از اجاره‌ خانه، ممکن است افراد را تهدید کند.

شهریورماه سال ۱۴۰۲ فردی با اجاره ساعتی یک خانه و با اعلام اینکه مالک خانه است، زنان جوان را به محل دعوت کرده و مورد اذیت و آزار قرار داده بود. به گفته برخی قربانیان، این فرد طعمه‌هایش را از پیش‌ شناسایی کرده بود و به بهانه درخواست حجامت اعتماد زنان را جلب می‌کرد و آن‌ها را مورد آزار، اذیت و تجاوز قرار می‌داد. پیش‌تر نیز اخباری ازاین‌دست به‌شکل اعلام خدمات ماساژ و فریب دختران جوان با قصد آشنایی و به بهانه نشان‌دادن محل سکونت گزارش شده بود.

نصب دوربین، تجاوز به حریم خصوصی

در سال‌های اخیر فرصت سهل نصب دوربین‌های مخفی در این خانه‌ها نیز مشکلات زیادی ایجاد کرده است. برخی افراد سودجو از این مسئله به‌عنوان روش اخاذی از اجاره‌کنندگان بهره برده‌اند و برخی دیگر در رسانه‌های اجتماعی مدعی شده‌اند این تصاویر به‌عنوان ابزاری در دست مالکان است تا در صورت واردشدن خسارت به خانه و نپذیرفتن مسئولیت از سوی فرد اجاره‌کننده، از آن‌ها استفاده کنند.

مسئله دیگری که موجب هشدار فعالان بازار مسکن و اتحادیه هتل‌داران شده، مشکلات چنین واحدهایی در مجتمع‌های مسکونی برای دیگر ساکنان است.

با اجاره این خانه‌ها علاوه‌بر کلید واحد مسکونی، کلید ورودی ساختمان نیز به فرد اجاره‌کننده تحویل داده می‌شود که این موضوع در شرایطی که آمار سرقت از منازل در ایران افزایش‌ یافته است، فرصت مناسبی برای سارقان فراهم می‌کند تا با اجاره ساعتی واحد در یکی از مجتمع‌های مسکونی ضمن شناسایی محیط داخلی ساختمان، دسترسی آسانی به بخش‌های دیگر نیز داشته باشند.

به نظر می‌رسد مقاصد افراد با نیت ناسالم برای اجاره ساعتی این واحدها بسته به مناطق مختلف شهرها نیز متفاوت است؛ چرا که در کنار قیمت بالای اجاره ساعتی در مناطق شمالی و مرکزی شهرهایی مانند تهران، قیمت به‌نسبت ارزان آن در مناطق دیگر سبب شده است از این واحدها برای مصرف مواد مخدر یا محل مبادله مواد نیز استفاده شود.

قیمت اجاره ساعتی خانه از ۳۰۰هزار تومان تا ۱۳میلیون‌ تومان برای چند ساعت

نگاهی به قیمت برخی از این واحدهای اجاره‌ای نشان می‌دهد که اجاره ساعتی این خانه‌ها تنها برای تفریح و روابط کوتاه‌مدت نمی‌تواند باشد.

قیمت‌های آپارتمان ساعتی با ساده‌ترین امکانات در مناطق جنوبی و مرکزی تهران برای اقامت یک‌شبه از محدوده ۳۰۰هزار تومان آغاز و تا محدوده قیمت بیش از ۱۰میلیون تومان در مناطق شمالی شهر با امکانات ویژه‌ای همچون جکوزی، صندلی ماساژ و استخر می‌رسد.

اجاره روزانه آپارتمان دوخوابه استخر‌دار در خیابان جردن تهران با شرط دو تختخواب دونفره در این واحد با قیمت یک شب شش میلیون تومان یا واحدی مستقر در منطقه فرشته تهران با قیمت ۱۳ میلیون تومان به‌ازای هر شب با امکان اجاره به‌صورت ساعتی به‌خوبی سودآوری این شغل را روشن می‌کند.

نکته مهم‌ دیگر اعلام‌‌نشدن قیمت برای اجاره ساعتی در بعضی از این آگهی‌ها است که نشان می‌دهد مالکان بسته به شروط مختلف، خواسته متفاوت اجاره‌کنندگان را تعیین می‌کنند.

تنوع وب‌سایت‌های رسمی ارائه‌دهنده خدمات اجاره‌خانه ساعتی نشان‌دهنده استقبال افراد از این مسئله است، روندی که سبب شده است برخی با خرید تمامی واحدهای یک مجتمع کوچک از آن به‌عنوان مکانی مشابه هتل‌آپارتمان بهره ببرند، تا حساسیت‌هایی از قبیل اعتراض همسایگان و گزارش به مقامات انتظامی را نیز تجربه نکنند.

این وب‌سایت‌ها نه‌تنها واحدهایی برای اجاره روزانه و ساعتی در مناطق مختلف شهرهای ایران دارند، بلکه امکانی در اختیار مالکان خانه‌ها گذاشته‌اند که در صورت سفر برای مدت کوتاه، بتوانند خانه مسکونی خود را به افراد دیگر اجاره‌ بدهند، خانه‌هایی که از متراژ ۳۰ متری تا واحدهای لوکس در برج‌های مشهور تهران را شامل می‌شوند.

فرصت‌های دیگر اجاره ساعتی خانه؛ اعتراض مشاوران املاک و استقبال دولت

شاید در نگاه خوش‌بینانه بتوان گفت یکی دیگر از اهداف اجاره‌کنندگان امکان استفاده به‌عنوان محل ارائه خدماتی همچون ماساژ، مزون لباس، نمایشگاه، نمایش و کنسرت‌های خصوصی هنری باشد، مسئله‌ای که این روزها رواج قابل‌توجهی در شهرهای بزرگ داشته و به‌دلیل قوانین سخت‌گیرانه وزارت ارشاد، مورد توجه جامعه است.

از سوی دیگر، باید در نظر گرفت که اعتراض گسترده مشاوران املاک تنها به دلیل نگرانی از مسائلی چون گسترش استفاده غیراخلاقی یا به‌خطرافتادن امنیت دیگر ساکنان این مجتمع‌ها نیست.

موضوع اصلی برای آن‌ها، ثبت‌نشدن قرارداد اجاره این واحدها در دفترهای مشاوران املاک است که سود ناشی از دریافت کمیسیون ثبت قرارداد حذف می‌شود و باتوجه‌به سود بیشتر اجاره روزانه و ساعتی ملک به‌نسبت اجاره سالیانه، این موضوع مورد توجه مالکان قرار گرفته است.

در سال‌های گذشته مدیران وزارت میراث‌فرهنگی با استقبال از پدیده «خانه مسافر» مدعی بودند این مسئله به کاهش هزینه و سهولت و آسایش سفر برای مسافران بدل می‌شود. در سال ۱۳۹۴ نیز هیئت‌وزیران به پیشنهاد سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری به فعالیت «خانه مسافرها» رسمیت بخشید، اما شرط فعالیت آن‌ها را اخذ مجوزهای لازم از این وزارتخانه اعلام کرد.

این در شرایطی است که بسیاری از واحدهای آگهی‌شده در سایت‌های مختلف چنین مجوزهایی ندارند و صرف تجهیز یک واحد مسکونی برای سکونت برای ورود به این بازار کفایت می‌کند.