بر اساس رتبه‌بندی سالانه یک [نهاد] تحلیلگر بخش دفاعی، ایالات متحده آمریکا، روسیه و چین قوی‌ترین ارتش‌های جهان را دارند و بریتانیا در رتبه هفتم قرار دارد.

گلوبال فایرپاور (Global Firepower) در رتبه‌بندی قدرت نظامی سال ۲۰۲۴، تعداد ۱۴۵ کشور را بررسی و آن‌ها را بر اساس توانایی‌های نظامی ارزیابی کرد.

ایالات متحده آمریکا بین این ۱۴۵ کشور رتبه نخست را به خود اختصاص داد و بعد از آن، روسیه در جایگاه دوم و چین در مرتبه سوم قرار گرفت. در این رتبه‌بندی، ایالات متحده آمریکا امتیاز ۰.۰۶۹۹ (هرچه کمتر بهتر) را به دست آورد، روسیه با فاصله‌ای اندک ۰.۰۷۰۲ و چین با ۰.۰۷۰۶ بعد از آن قرار گرفت.

چهارمین ارتش قدرتمند جهان هند است و بعد از آن کره جنوبی قرار دارد. رتبه بریتانیا نیز هفتم است.

ایالات متحده آمریکا با صرف ۸۷۶ میلیارد دلار بیشترین هزینه نظامی را در جهان داشته و به دلیل تسلط در گستره وسیعی از مقوله‌ها از امور مالی گرفته تا منابع موجود، جایگاهش را در صدر این شاخص حفظ کرده است.

این کشور بازیگر اصلی پیشرفت‌های مهم فناوری بوده و در بخش‌های پزشکی، هوافضا، و رایانه / تلکام سرآمد بوده است.

بر پایه این گزارش، ایالات متحده آمریکا ناوگانی وسیع متشکل از ۱۳ هزار و ۳۰۰ هواپیما از جمله ۹۸۳ هلی‌کوپتر تهاجمی دارد.

نیروهای مسلح روسیه با وجود تلفاتی که در تهاجم مداومشان به اوکراین متحمل شدند، به دلیل فناوری پیشرفته و نفوذ جهانی‌شان در رتبه دوم قرار گرفتند.

چین با هزینه‌ نظامی حدود ۲۹۲ میلیارد دلار در توانایی‌های دریایی، نیروی هوایی و جنگ زمینی پیشرفت‌های چشمگیری داشت و از منابع کلان داخلی‌اش نیز بهره می‌گیرد.

ضعیف‌ترین کشور این فهرست بوتان با شاخص قدرت ۶.۳۷۰۴ است و مولداوی نیز در رتبه پنجم از آخر قرار دارد.

ایالات متحده آمریکا دو میلیون و ۱۲۷ هزار و ۵۰۰ نیروی نظامی دارد که بسیار کمتر از روسیه و چین است. بر پایه این رتبه‌بندی، روسیه سه میلیون و ۵۷۰ هزار نیرو و چین سه میلیون و ۱۷۰ هزار نیرو دارند. هند نیز با پنج میلیون و ۱۳۷ هزار و ۵۵۰ نیرو بزرگ‌ترین نیروی مسلح را بین کشورهای برتر دارا است.

رتبه‌بندی‌های این شاخص‌ با ارزیابی کشورها در پارامترهای مختلف از جمله منابع نظامی، منابع طبیعی، صنعت، ویژگی‌های جغرافیایی و نیروی انسانی موجود تعیین می‌شود.

گلوبال فایر پاور اعلام کرد که این رتبه‌بندی را بر اساس «فرمول منحصربه‌فرد و درون‌سازمانی»‌اش منتشر کرده که به «کشورهای کوچک‌تر و از نظر فناوری پیشرفته‌تر امکان می‌دهد با قدرت‌های بزرگ‌تر و کمتر توسعه‌یافته رقابت کنند و برای اصلاح بیشتر این فهرست که سالیانه تهیه می‌شود، معرف‌هایی ویژه به شکل پاداش و جریمه اعمال می‌شود».