شهرداری تهران، پس از حصارکشی در پارک قیطریه و اقدام به ساخت مسجد در محوطه پارک، حالا دور محدوده‌ وسیعی از ضلع جنوبی پارک لاله را نیز حصار کشیده است و به سوالات کارشناسان و شهروندان درباره اینکه چه اتفاقی قرار است بیفتد پاسخی نمی‌دهد.

به‌تازگی ویدیویی در رسانه‌های اجتماعی فراگیر شد که نشان می‌داد شماری از شهروندان با تجمع در مقابل حصارهای پارک لاله به قطع درختان این پارک و هرگونه ساخت‌وساز در آن اعتراض می‌کنند.

پیش‌تر سایت تجارت‌نیوز گزارش داده بود که محدوده حصارکشی بخش بزرگی از محوطه قدیمی پارک است که درختان کهنسال دارد. بر مبنای این گزارش، شهرداری قصد دارد در این محدوده ساختمانی بسازد.

شبکه شرق نیز روز پنج‌شنبه در گزارشی نوشت که محوطه حصارکشی بیش از ۳ هزار مترمربع مساحت دارد و در مجاورت ضلع غربی ایستگاه آتش‌نشانی، روبه‌روی خیابان پورسینا، است.

در این گزارش با استناد به اظهارات شاهدان و ساکنان اطراف پارک لاله آمده است که با «استقرار کانکس در اطراف حریم پارک، این گمانه مطرح شده که قرار است در این قسمت ساخت‌وسازی انجام و درختان آن قطع شود».

شهروندان معترض به حصارکشی پارک لاله از نیروهای خدماتی پارک لاله شنیده‌اند که قرار است در این محدوده عملیات ساختمانی آغاز شود. این شهروندان در پرس‌وجو از مدیر پارک و شهرداری منطقه نیز به این پاسخ رسیده‌اند که قرار است در این نقطه از پارک فرهنگسرا ساخته شود. آن‌ها همچنین باخبر شده‌اند که درختان این محدوده نیز قطع خواهند شد.

با این حال، پیگیری‌های روزنامه شرق از مسئولان شهرداری به نتیجه نرسیده است و آن‌ها تنها گفته‌اند که فعلا هیچ عملیات عمرانی در پارک لاله انجام نمی‌شود.

انتشار تصاویر حصارکشی پارک لاله طی روزهای اخیر در رسانه‌های اجتماعی فراگیر شد و واکنش‌های زیادی در پی داشت. کنشگران محیط زیست، ضمن یادآوری سوابق شهرداری در قطع درختان و ماجرای مشابه پارک‌های قیطریه و اندیشه، درباره سرنوشت درختان کهنسال پارک لاله ابراز نگرانی کردند. به‌ویژه اینکه علیرضا زاکانی، شهردار تهران و مجموعه تحت‌مدیریتش خود را ملزم به پاسخ‌گویی نمی‌دانند و حتی از توضیح به شورای شهر هم امتناع می‌کنند.

مرتضی هادی جابری‌ مقدم، عضو هیات‌علمی دانشکده شهرسازی دانشگاه تهران، در ویدیویی از مقابل حصارهای پارک لاله، ضمن تایید اینکه در محدوده حصارها انبوهی از درختان قرار دارند، گفت که ۳ هزار متر از پارک لاله را با هدف عملیات ساخت‌وساز حصارکشی کرده‌اند. او در ادامه افزود: «هیچ عقل سلیم و مدیریت خردمندانه‌ای در این نقطه از مرکز شهر تهران، که با تراکم مواجه است، چنین تصمیمی نمی‌گیرد.»

این استاد دانشگاه با بیان اینکه متر به متر پارک لاله ارزشمند است، تاکید کرد که پیرامون پارک لاله، مراکز و ساختمان‌هایی با کاربری‌های مختلف وجود دارد و نیازی به ساخت هیچ بنایی در دل پارک لاله نیست و فضای سبز آن باید حفظ شود.

جابری‌ مقدم ابراز امیدواری کرد که حصارها با «همت مردم» جمع شود و شهرداری از باارزش‌ترین اراضی شهر تهران دست بردارد و «عناد و لجبازی» با مردم را ادامه ندهد.

روز جمعه ۱۴ اردیبهشت، خبرگزاری مهر در گزارشی نوشت که برای پی‌گیری ماجرای حصارکشی پارک لاله با روابط‌ عمومی شهرداری منطقه ۶ تماس گرفته و این پاسخ را شنیده است: «هرگونه دخل و تصرف در بوستان‌ها برعهده سازمان بوستان‌ها است و شهرداری مناطق فقط در نگهداشت بوستان‌ها دخیل‌اند.»

تلاش خبرگزاری مهر برای ارتباط با مدیران سازمان بوستان‌ها به نتیجه‌ای نرسید اما یکی دیگر از مدیران شهری نیز به این خبرگزاری گفت: «سرانجام حصارکشی مشخص نیست و شاید کلا طرحی که مدنظر بوده لغو شود و به اجرا درنیاید.»

به گفته این مدیر شهری، ساخت فرهنگسرا و سرویس بهداشتی از پروژه‌هایی بود که اجرای آن فعلا تعلیق شده است.

کارشناسان محیط‌ زیست تاکید دارند که در ماجرای ساخت‌وساز داخل پارک‌ها، مساله تنها به قطع درختان محدود نیست، زیرا در نتیجه آن اراضی با ارزش زیست‌محیطی از نظر جذب آب و بهبود کیفیت هوا به سازه‌های شهری بدل می‌شوند و تنفس‌گاه‌ها از میان می‌روند.

درحالی‌که طبق قانون هرگونه فعالیت عمرانی که منجر به تخریب فضای سبز و قطع درختان شود ممنوع است، طی ۲ سال اخیر به‌تناوب خبرهایی از قطع درختان تهران در مناطق مختلف منتشر شده است. در بیشتر این موارد، مدیران شهری مدعی شده‌اند که سن زیستی درختانِ قطع‌شده تمام شده بود. اکنون نیز این خطر وجود دارد که درختان کهنسال پارک لاله با ادعای پایان سن زیستی قطع شوند.

احداث این پارک بزرگ، که یکی از تنفس‌گاه‌های مهم تهران در محدوده‌ خیابان‌ انقلاب، بلوار کشاورز و امیرآباد است، در سال ۱۳۴۳ به درخواست شهبانو فرح پهلوی در اراضی تحت‌ اختیار ارتش ملی ایران آغاز شد و حدود ۲ سال بعد نیز پایان یافت. در مراسم آغاز احداث پارک، محمدرضاشاه پهلوی و شهبانو حضور داشتند. این پارک پس از احداث نیز «پارک فرح» نامیده شد.  

ارتش ملی ایران از این محدوده ۳۵ هکتاری، که پیش از احداث پارک باغ جلالیه نام داشت، برای سوارکاری و رژه استفاده می‌کرد. پس از احداث پارک فرح، نخستین کتابخانه کودکان و نوجوانان کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز در این مجموعه راه‌اندازی شد.

همچنین انجمن آثار ملی تندیس‌هایی از مفاخر ایران ازجمله ابوریحان بیرونی و عمر خیام را در نقاط مختلف این پارک نصب کرد. در پارک لاله گونه‌های مختلف گیاهی ازجمله چنار، اقاقیا، کاج، سرو نقره‌ای، نارون، پالم، اقاقیا، افرا، ماهونیا، بربریس و صنوبر وجود دارد و فضای سبز آن نیز به‌گونه‌ای طراحی شده که برای آرامش و استراحت مناسب است.

در طراحی این پارک با الهام از الگوی پارک‌های ژاپنی آب‌نماها و نهرها به‌شکل مارپیچ ساخته شده‌اند. موزه هنرهای معاصر، موزه فرش ایران و هتل لاله از ساختمان‌های مشهور نزدیک به پارک لاله‌اند. نام این پارک پس از وقوع انقلاب اسلامی از «پارک فرح» به «پارک لاله» تغییر کرد.