شمار زیادی از هواداران باشگاه پرسپولیس با استقبال از فسخ قرارداد علیرضا بیرانوند با این باشگاه، در شبکه‌های اجتماعی خواستار جذب دروازه‌بان خارجی باکیفیت شدند.

علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان ملی‌پوش سرخ‌پوشان پایتخت، صبح روز چهارشنبه ۳۰ خرداد مانند تعطیلات تابستانی فصل گذشته و به‌صورت یک‌طرفه قرارداد خود را با باشگاهش لغو کرد. او دلیل این اقدام را عدم دریافت پاداش‌ها و «آپشن‌های قراردادش» در دو فصل اخیر اعلام کرد.

اما بر خلاف فصل گذشته که جدایی موقت بیرانوند موجب سرازیر شدن اشک‌های یحیی گل‌محمدی و غش کردن رضا درویش شد، این‌بار هیات‌مدیره و مدیر ورزشی پرسپولیس اعلام کردند که ضمن شکایت از بیرانوند به دلیل «اقدام غیرقانونی»، در پی استخدام یک دروازه‌بان جدید برای تیم خود هستند.

همچنین انتشار خبر قطعی شدن توافق پرسپولیس با والتر ماتزاری، سرمربی کارنامه‌دار و مطرح ایتالیایی، موجب شد تا بیرانوند برخلاف فصل گذشته در جنگ رسانه‌ای با درویش بازنده شود و مدیرعامل سرخ‌ها به محبوبیت بالایی میان هواداران برسد.

این درحالی است که انتشار یک فایل صوتی از علیرضا بیرانوند که در مکالمه‌ای تلفنی با حسین کنعانی‌زادگان، به مدیرعامل پرسپولیس توهین می‌کند، موجب شد تا به نظر برسد جدایی او از سرخ‌ها قطعی است.

باشگاه پرسپولیس روز ۳۰ خردادماه با انتشار دو بیانیه، خبر داد که در جلسه فوری هیات‌مدیره و «در ارتباط با اقدام علیرضا بیرانوند در فسخ یک‌طرفه و غیر موجه قرارداد»، مدیران باشگاه نسبت به «پیگیری حقوقی این اقدام» و همچنین «نسبت به استخدام نفر جایگزین» تصمیم‌گیری کرده‌اند. حسین بادامکی، معاون ورزشی درویش نیز با طعنه به بیرانوند، از تلاش برای استخدام دروازه‌بان جدید و معرفی سرمربی جدید تا روز آینده خبر داد.

در همین حال، برخی رسانه‌های داخلی به نقل از روزنامه عاجل‌نیوز مصر، از «پیشنهاد فوری و وسوسه‌کننده یک باشگاه ایرانی» به محمد عواد، سنگربان ملی‌پوش باشگاه الزمالک مصر، خبر دادند. بر اساس این گزارش، باشگاه پرسپولیس به محمد عواد پیشنهاد ۶۰۰ هزار دلاری داده است. قرارداد این دروازه‌بان با الزمالک در پایان فصل جاری فوتبال مصر تمام می‌شود.

بیرانوند که در چند فصل گذشته نقش انکارناپذیری در موفقیت‌ها و قهرمانی‌های پیاپی پرسپولیس در لیگ برتر ایران داشت، در یک سال گذشته در تیم ملی فوتبال ایران و باشگاه خود، نمایشی کم‌فروغ و دور از انتظار را به‌ نمایش گذاشت تا حالا اکثر هواداران تیم پرطرفدار تهرانی، با اشاره به گل‌های بدی که در این فصل به درون دروازه بیرو رفت، از جدایی او خوشحال شوند.

استقبالی که علاوه بر افت کیفیت فنی بیرانوند، به مواضع سیاسی او در همراهی با حکومت جمهوری اسلامی و حمایت از سرکوبگران در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ نیز مرتبط است. در یک نمونه، علیرضا بیرانوند پس از برد ایران مقابل ژاپن در جام ملت‌های آسیا در قطر، وعده داده بود که در روز ۲۲ بهمن و همزمان با مراسم حکومتی به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی، همراه با جام قهرمانی در میان جمعیت هواداران جمهوری اسلامی حاضر خواهد شد.

سخنانی که باعث افزایش خشم میلیون‌ها ایرانی نسبت به اعضای تیم فوتبال ایران شد و پس از باخت تحقیرآمیز ایران در نیمه‌نهایی مقابل قطر، هزاران شهروند در خیابان‌های ایران به شادمانی پرداختند. دقیقا مانند یک‌سال قبل از آن که که ایرانیان در بحبوحه خیزش سراسری خود، پس از باخت ایران به آمریکا در جام جهانی قطر به رقص و پایکوبی پرداختند.

«ما خوشحالیم که باختند. اینجا همان مکانی است که داداشم آخرین‌بار بود و از فاصله کم به او شلیک کردند. ما باز خوشحالیم که باختند. این بوق‌ها هم به‌خاطر داداشم...» این جملات را مهرشاد سماک، برادر مهران سماک، جوان ۲۷ ساله‌ای که ۸ آذر ۱۴۰۱ تنها به جرم شادی کردن از باخت تیم فوتبال ایران در بندرانزلی کشته شد، بهمن‌سال سال گذشته در محل قتل برادرش به زبان آورد و اعلام کرد که او نیز مانند میلیون‌ها ایرانی از باخت تیمی که آن را «تیم جمهوری اسلامی» می‌نامند، خوشحال است.

برای واکاوی دلایل منفور شدن نسل اخیر فوتبال ایران در تیم ملی شامل نفراتی همچون  علیرضا جهان‌بخش، مهدی طارمی، علیرضا بیرانوند، مهدی ترابی، روزبه چشمی، رامین رضاییان، احسان حاج‌صفی یا کریم انصاری‌فر که در کمال تعجب و بدون دست‌یابی به هیچ افتخاری خود را «نسل طلایی فوتبال ایران» می‌نامند، تنها کافی است نحوه رویارویی بازیکنان آن را با سران نظام سرکوبگر جمهوری اسلامی و اعتراض‌های گسترده مردمی در دو سال گذشته مرور کنیم.

از کودتا در رختکن برای برکناری سرمربی و همکاری با سازمان اطلاعات سپاه پاسداران برای بازگشت مهدی تاج به فدراسیون گرفته تا زدوبند با محمد مخبر برای دریافت سهمیه واردات خودروهای گران‌قیمت، تعظیم مقابل رئیسی در مراسمی حکومتی، تعریف و تمجیدهای مداوم از قاسم سلیمانی، توییت‌هایی در حمایت از علی خامنه‌ای، شادمانی بی‌حدوحصر در جام جهانی هم‌زمان با قتل حکومتی کودکانی مانند کیان پیرفلک در اعتراض‌ها، ورود به زمین مسابقه با چفیه و حمایت از حماس، دیدار با فرمانده کل سپاه پاسداران پیش از سفر به جام ملت‌ها، خوشحالی نکردن پس از گل زدن به فلسطین، رقص و پایکوبی در جام ملت‌ها هم‌زمان با اعدام محمد قبادلو در ایران و در پایان، هماهنگی با نهادهای نظامی و امنیتی برای حضور در مراسم حکومتی ۲۲ بهمن یا خواهش تلفنی از رئیسی در پایان دیدار با ژاپن برای دریافت رانت‌ و جوایز بیشتر.