باستان‌شناسان یک تخته‌سنگ عظیم در بخش آمازون کلمبیا کشف کرده‌اند که حاوی نقاشی‌های اخرایی‌رنگ فراوانی از حیوانات است که قدمت آن به ۱۲ هزار و ۵۰۰ سال قبل بازمی‌گردد، کشفی که زوایای جدیدی از اسطوره‌شناسی و برنامه غذایی اولین انسان‌های این قاره را روشن می‌کند.
تپه سرو ازول (Cerro Azul) در سرانیا دلا لیندوسا واقع در کلمبیا میزبان مجموعه خیره‌کننده‌ای از نقاشی‌هایی است که طیفی از موجودات، از جمله حیوانات و انسان‌هایی که به یکدیگر تبدیل می‌شوند، به تصویر می‌کشد.
این تخت‌تپه مجزا میزبان ۱۶ «صفحه» از نقاشی‌های اخرایی‌رنگ است، که دسترسی پژوهشگران به برخی از آن‌ها فقط پس از صعودی دشوار ممکن بوده است.
بر اساس پژوهش جدیدی که در «نشریه باستان‌شناسی انسان‌شناسانه» (Journal of Anthropological Archaeology) منتشر شده است، این نقاشی‌های صخره‌ای تماشایی، که احتمالا به‌مدت هزاران سال یک گالری عظیم برای مردم دوران باستان بوده‌اند، نشان‌دهنده اسطوره‌شناسی غنی است که راهنمای نسل اندر نسل بومیان آمازون بوده است.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
مارک رابینسون، یکی از نویسندگان این پژوهش از دانشگاه اکستر، گفت: «این محوطه‌های هنر صخره‌ای قدیمی‌ترین شواهد حضور انسان‌ها در آمازون غربی است که قدمتش به ۱۲ هزار و ۵۰۰ سال قبل بازمی‌گردد.»
پژوهشگران بقایای حیوانی به‌دست‌آمده از محوطه‌های نزدیک را ارزیابی کردند و آن‌ها را با موجوداتی که در این هنر صخره‌ای به تصویر کشیده شده‌اند مقایسه کردند.
دانشمندان به‌خصوص بر جزئیات دقیق شش صفحه متمرکز شدند، از تخته‌سنگی در ابعاد ۴۰ متر در ۱۰ متر حاوی بیش از ۱۰۰۰ تصویر گرفته تا صفحه‌ای بسیار کوچک‌تر با مساحت ۶۰ متر مربع که دارای ۲۴۴ نقاشی قرمز‌رنگ است که به‌خوبی حفظ شده‌اند.
در مجموع، پژوهشگران با استفاده از پهپاد و عکاسی سنتی، بیش از ۳۲۰۰ تصویر نقاشی‌شده روی صخره را به‌صورت مستند ثبت کردند، که بیشتر آن‌ها مربوط به حیواناتی نظیر گوزن، پرندگان، گراز بدبو (پکاری)، مارمولک، لاکپشت، و تاپیر است.
آن‌ها دریافتند که آمازونی‌های باستان برنامه غذایی متنوعی داشتند که ماهی، انواع پستانداران کوچک و بزرگ، و همین‌طور خزندگان از جمله لاکپشت، مار و تمساح را شامل می‌شد.
در حالی که ماهی در بقایای باستان‌شناسی به‌وفور یافته شده است، حضور آن‌ها در هنر صخره‌ای محدود به فقط دو صفحه بود.
از آن‌جا که نسبت استخوان‌های حیوانات [به‌دست‌آمده] با تصویرگری حیوانات در این هنر صخره‌ای مطابقت ندارد، دانشمندان احتمال می‌دهند که این هنرمندان فقط آنچه را که می‌خوردند نقاشی نمی‌کردند.
غیبت گربه‌های بزرگ در نقاشی‌ها، به‌رغم جایگاهشان در راس شکارچیان این منطقه، نیز نکته‌ای قابل توجه بود.
دکتر رابینسون گفت: «این بافتار نشان‌دهنده پیچیدگی روابط آمازونی‌ها با حیوانات است، هم به‌عنوان منبع غذایی و هم به‌عنوان موجوداتی تقدیس‌شده که ارتباط‌های فراطبیعی داشتند و مستلزم گفت‌و‌گوهای پیچیده با متخصصان آیینی بود.»
برخی تصاویر که ترکیبی از ویژگی‌های انسانی و حیوانی‌اند به اسطوره‌شناسی پیچیده‌ای از تغییرشکل میان حالت‌های حیوانی و انسانی اشاره دارند، باوری که همچنان میان جوامع آمازونی امروزی وجود دارد.
این نقاشی‌ها نشان‌دهنده شناخت گسترده مردم باستان از طیفی از زیستگاه‌های منطقه شامل ساوانا (گرم‌دشت)، جنگل‌های سیلابی و رودخانه‌‌ها است.
خاویر آسیتونو، نویسنده دیگر این پژوهش از دانشگاه مدئین در کلمبیا، گفت: «آن‌ها دانش عمیقی از زیستگاه‌های گوناگون منطقه داشتند و از مهارت‌های مرتبط برای ردیابی و شکار حیوانات و برداشت گیاهان از این زیستگاه‌ها، به‌عنوان بخشی از یک راهبرد گسترده بقا، برخوردار بودند.»
خوزه ایریارته، یکی از نویسندگان این پژوهش از دانشگاه اکستر، گفت: «اگرچه نمی‌توانیم با اطمینان بگوییم این تصاویر چه معنایی دارند، بی‌تردید جزئیات بیشتری به درک و شناخت ما از قدرت اسطوره‌ها در جوامع بومی می‌افزایند.»
© The Independent
